Vrije pers, Zweeds model

Zweden is trots op de vrijheid van de pers.  Iedereen staat het vrij te schrijven wat hij / zij wil.  Zo was het, tenzij de minister van cultuur haar zin krijgt.

Zweedse media zijn afhankelijk van overheidssubsidies.  Zonder de financiële steun van de belastingbetaler zou een krant niet gemakkelijk kunnen overleven.  Dispatch International heeft dat al mogen ondervinden.
Tot op heden hing de vrijgevigheid van de overheid niet af van de meningsuiting in de resp. krant.  Nu blijkt dat de verleiding groot is de inhoud van de media te manipuleren door het al dan niet toekennen van een subsidie te laten afhangen van gewenste leesstof.

De Zweedse minister van cultuur, Lena Adelsohn-Liljeroth  uitte haar ‘bezorgdheid’ over het in stand houden van de oude werkwijze, nl. subsidies verstrekken aan een onafhankelijke pers, zonder redactionele overheidsinmenging ongeacht de politieke strekking van de krant.  Zij vindt dat er een ‘democratische clausule’ moet toegevoegd worden.  U kunt het al raden wat die ‘democratische clausule’ inhoudt: kranten die té kritisch rapporteren over immigranten worden op de zwarte lijst gezet.
En zij geeft als voorbeeld de krant Nationell Idag, die een migratiekat een migratiekat durft noemen.

 Dus geeft mevrouw minister aanwijzingen aan de parlementaire commissie bevoegd voor perssubsidies om de regels te herzien.  Want, zo stelt ze, deze regels moeten “respect voor de idealen van democratie’ inhouden en garanderen dat de subsidies verleend worden vanuit een ‘democratisch perspectief‘.  Met andere woorden: als de kranten nog subsidies willen ontvangen, dan moeten ze schrijven volgens de politiek-correcte wensen van mevrouw de minister.

Haar aanbevelingen vielen in het verkeerde keelgat, want de bevoegde commissie legde ze naast zich neer  met het argument dat deze ingreep zou kunnen geïnterpreteerd worden als een rem op het geschreven woord.

De regering dreigt er nu mee toch een politieke paragraaf in de het subsidiereglement toe te voegen, hoewel alle leden van de bevoegde commissie er tegen waren.  De minister van cultuur verwacht nu een nieuwe versie van de commissie, mét de gewenste ‘democratie-clausule’.

Dat is nu nét het gevaar van subsidies.  Eens dat je eraan gewend geraakt bent, kàn je niet meer zonder.  Wordt er ook niet meer geprobeerd onafhankelijk te overleven.  Bij elke druppel van het infuus, wordt er een stukje ‘controle’ in het eigenste bestaan van de de ontvanger geïnfiltreerd.

Intussen wordt de vrijheid van meningsuiting vermoord, samen met de democratie.

FT

Bron: Gates of Vienna