“Hoe meer stemmen de N-VA verliest aan het Vlaams Belang, hoe groter de kans dat de partij opzij wordt geschoven bij de regeringsvorming in 2019.
Maar ook hier moeten we de vraag stellen: maakt dat eigenlijk veel verschil?
Tenzij er een electoraal mirakel gebeurt, zal de N-VA in 2019 opnieuw moeten instemmen met een institutionele standstill, als ze aan de bak wil komen toch. Hoogstens krijgt ze dit keer wat communautaire snoepjes.
Zo nuttig blijkt een N-VA-stem dus niet te zijn vanuit Vlaamsgezind oogpunt.”
Lees het opiniestuk van Bart Maddens: “N-VA of Vlaams Belang: maakt het iets uit?”
De N-VA begint een verbijsterend bilan neer te zetten. Zelfs op het vlak van de sanering van de staatsfinanciën falen ze. We krijgen in 2019 dan ook een soort scenario zoals na het Egmontpakt. Ondanks veel “misplaatste partijtrouw” zal de N-VA een dreun krijgen en NOOIT meer aan de bak komen in Belgie. Ze hebben Vlaanderen trouweloos verraden en de belgicisten zullen hen zonder rancune laten vallen.
Zij vergeten immers, als men eens -in betere tijden- Vlaams-nationalist geweest is, dit door de Belgische instituten en de “”commis d’état” nooit vergeven wordt. Voor opstandigheid tegen de Belgische staat is nooit vergeving mogelijk; dit in tegenstelling met het christendom waar berouw of bekering wel werken.
Het Vlaams Belang zal een deel van hun verlies inpikken. Inhoudelijk stellen zich daar nog steeds dezelfde problemen, als reactie waartegen 25 jaar geleden het Nationalistisch Verbond gesticht werd. (Dit is intussen opgeheven).
Onder impuls van de Filip verdraagt men geen echte interne oppositie. Het voornaamste probleem bij hen zijn het gebrek aan markante persoonlijkheden en intellektuele diepgang. Met zelfvorming dienen ze het werkelijk prioritair punt in de partij onder de aandacht te brengen : Vlaanderen dat uit de Belgische constructie stapt!
Hoe denkt men anders de vele stoere voorstellen (veiligheid, islam) te verwezenlijken binnen een Belgische context?
Vermits de Belgische constructie geen enkele mogelijkheid biedt om op een wettelijke manier tot een boedelscheiding te komen, dienen alle krachten in de partij en de Beweging naar een hereniging der Nederlanden te streven.
Het “cordon” zal overigens verder toegepast worden, ook al zijn er in de opdrachtgevende Loges al enkele personen “deskundig uitgegomd”. Elke Vlaamse strijder dient te beseffen dat de Loges aan de oorsprong zitten van de opdracht om het Vlaamse volk als bewuste identiteit te vernietigen! Daar ligt ook een deel van de waarheid over het verraad van de N-VA.
N-VA had ook beter de uitgestoken hand van Vlaams Belang aangenomen. Een samenwerking had ons dichter bij de onafhankelijkheid van Vlaanderen gebracht. Nu moet N-VA verder boeren op het “elan” dat ze bezig zijn, op zijn belgisch dus. Hierbij nogmaals (tot vervelens toe) wat ik al schrijf van bij Ray, als Vlaanderen de onafhankelijkheid mis loopt is dit enkel en alleen de schuld van N-VA. N-VA is een ordinaire doordeweekse belgische regimepartij als alle anderen, dit met uitzondering van het Vlaams Belang.
De rector van de universiteit Leuven, Rik Torfs, verbrak in Terzake eveneens de communautaire stilte.
Vlaanderen heeft de numerus clausus voor artsen nauwkeurig gevolgd. Het was ook streng wat de toelatingsexamens betrof, legde hij uit. Hij ging verder met te zeggen dat Wallonië de opgelegde regels aan zijn laars lapte. Geen toegangsexamen invoerde en met een artsen overschot zit.
Nu wil Maggy De Block deze Waalse gang van zaken belonen door de afgestudeerden allen een riziv nummer toe te kennen.
No way, zegt Torfs. Dit zou tegenover onze Vlaamse studenten meer dan onrechtvaardig zijn, dus no way.
De interviewster vroeg daarop wat hij daar tegen kon doen, want hij zat niet in de politiek.
Splitsen zei Torfs, splitsing van de sociale zekerheid. Hij maakt zich sterk dat hij dit kan realiseren.