Zogezegd

“Mijn liefde voor deze stad is onvoorwaardelijk, maar er is een tijd om te komen en een tijd om te gaan. Misschien voelde ik de laatste jaren ook de behoefte groeien om weer in het Nederlandse idioom te gaan baden. De taal waarop ik verliefd was geworden en die mede de reden was om de grote overstap te wagen en een eeuwige vreemdeling te worden. De taal van meesters als Boudewijn de Groot en Jaap Fischer. En deze taal, net als eerder het Rotterdams, sterft nu uit. Aan de kassa van de supermarkt, bij de apotheek, in de wachtkamers en op straat of elders hoor je vooral de keelklanken van het Arabisch, het sissende Turks of een ondoorgrondelijk straatdialect waar jongeren zonder perspectieven op kauwen. Kom op, daarvoor ben ik niet naar Nederland geëmigreerd: om verbaal, fonetisch en communicatief door nieuwkomers uitgesloten te worden.”

Sylvain Ephimenco, schrijver, journalist in ‘Rotterdammer Af’