Een fietsprobleem, of beter gezegd, een fietsersprobleem, want Will Norman, dé fietsersgoeroe onder het bevel van Londens burgemeester Sadiq Khan, heeft vastgesteld dat Londense fietsers niet beantwoorden aan de poco diversiteitsdroom.
Minderheden, zoals zwarte, bruine en andere beschermde groepen, beslaan slechts 15% van het fietsersaantal. Ook te weinig vrouwen, al heeft dat wel iets met hun kapsel en kledij te maken hebben.
In elk geval vindt Will Norman dat er iets moet aan gedaan worden. Actie is het codewoord voor het aanmoedigen van fietsersdiversiteit. Immers, in het algemeen vindt men op de fietspaden vanuit de voorsteden naar het centrum de klassieke fietser op weg naar/van zijn werk: blank, van het mannelijke geslacht, een middenklasser, die het belastinggeld van de niet fietsende minderheden gebruikt om snel op zijn bestemming te geraken. En dat is niet wat de burgemeester als doel vooropgesteld heeft.
Will Norman eist diversiteitsdoelen om iedereen op de fiets te krijgen. En hij zal er werk van maken met verschillende projecten. Om te beginnen zal hij het diversiteitsprobleem aankaarten. Hij zal fietslessen organiseren, subsidies uitdelen aan fietsonwillige groepen , hij zal elektrische fietsen een steuntje in de rug geven en fietstochten organiseren.
De fietsersbond steunt de initiatieven, maar heeft wel kritiek: de overheid zou eerder oog moeten hebben voor de segregatieredenen i.p.v. de huidige fietsers te verketteren.
Dit poco fietsersprobleem doet ons denken aan de subsidies, die gidsen van wandel-verenigingen in natuurparken, zoals bv. in het Lake District, niet meer krijgen omdat de deelnemende wandelaars niet voldoen aan de diversiteitsvoorschriften.
Hier is het trouwens niet anders: of het nu om wandel- of fietsverenigingen gaat, veel gepigmenteerde sportievelingen nemen er niet aan deel. Moet men daarom dan het badwater met het kind weggooien?