Terwijl nationalistische partijen in Europa de handen in elkaar slaan om een stevig euro-kritisch front op te richten, waren de jongerenorganisaties hen al voor: YEAH is een feit.  Als zelfbewuste Europeanen willen zij dan ook een andere toon aanslaan, tegen de slaafse pro EU-propaganda in.
De afkorting YEAH staat voor “Young European Alliance for Hope” en is een samenwerkingsverband tussen de jongeren van het FNJ (Front National de la Jeunesse) uit Frankrijk, de SDU (Sverigedemokratisk Ungdom) uit Zweden, de RFJ (Ring Freiheitlicher Jugend) uit Oostenrijk en het VBJ, de Vlaams Belang Jongeren.

We laten enkelen van hen aan het woord.

Als eerste komt Marion Maréchal-Le Pen aan de beurt.  Een knappe verschijning in alle betekenissen van “knap”.

“Samen hebben we de kracht om de gevestigde waarden op hun benen te laten trillen.”

Ze was een opgemerkte gast op het Europafeest van het VB. Vorig jaar werd ze op haar 22ste verkozen in het Franse parlement. Ze is daarmee het jongste parlementslid in de geschiedenis van de Franse republiek.

U wordt zowat aanschouwd als de nieuwe ster van de Franse politiek, maar hoge bomen vangen veel wind. Zeker als vertegenwoordiger van een nationalistische partij kan het soms hard zijn. Voelt u zich gehaat door de tegenstanders?

Eerlijk gezegd: sinds mijn verkiezing ben ik nog nooit het slachtoffer geweest van geweld. Ook op straat ben ik nog niet beledigd. Er is op dat vlak een mentaliteitsverandering te merken in Frankrijk. Er zijn zelfs mensen van de UMP, toch wel een concurrerende partij, die me komen vertellen dat ze het een goede zaak vinden dat er mensen zoals ik zijn en dat mijn aanwezigheid tenminste voor debat zorgt. Recentelijk moest ik ook vaststellen dat men mij ook in televisiedebatten mijn ding laat doen en mij laat uitspreken. Dat is iets wat bijvoorbeeld nooit het geval was voor mijn grootvader, Jean-Marie Le Pen. Ook journalisten letten tegenwoordig op wat ze schrijven. Natuurlijk ben ik in tegenstelling tot mijn grootvader een jonge vrouw. Dat zal ook wel meespelen.

Door de jaren heen heeft u onder andere altijd gewezen op het verband tussen onveiligheid, criminaliteit en immigratie. Nochtans is dit in Frankrijk, net als in België, jarenlang taboe geweest. Vandaag ontkent niemand dit opvallende fenomeen nog echt, aangezien de cijfers voor zich spreken…

Eigenlijk is het verbazingwekkend. Jarenlang heeft men geweigerd de problemen onder ogen te zien, omdat men bang was dat het erkennen van deze problemen koren op de molen van het Front National zou zijn. Uiteindelijk werden ze gewoon onder de mat geveegd. Vandaag dragen we daar in Frankrijk de gevolgen van. We worden geconfronteerd met toenemend zinloos geweld, iets wat jaren geleden ondenkbaar was in Frankrijk. Het aantal inbraken en gewelddaden explodeert. Door de hoge onveiligheid ervaren we ook een belangrijke inperking van onze vrijheden. Jonge meisjes kleden zich zelfs anders, afhankelijk van in welke buurt ze moeten gaan wandelen! De massa-immigratie en het volstrekt gebrek aan assimilatie van vreemdelingen in onze cultuur zijn daar een belangrijke oorzaak van. Vandaag kennen we in Frankrijk zelfs het tegengestelde van assimilatie.

Men heeft de mond vol over “het recht om verschillend te zijn”, dat voor iedereen behalve voor de autochtone Fransen lijkt te gelden. Op die manier zijn we natuurlijk zelf de architecten van onze ondergang, van het verdwijnen van ónze waarden en normen. Zo zitten bijvoorbeeld ook onze gevangenissen vol, maar weigert men er nieuwe te bouwen om ideologische redenen! Bovendien is er de typische excuuspolitiek: “Deze jonge migrant is een slachtoffer van de kolonisatie. Armoede is de oorzaak van zijn gedrag en wij als samenleving zijn dus mee schuldig.” Nonsens, natuurlijk. Ik kom voldoende in wijken waar ook mensen wonen die het niet makkelijk hebben om de eindjes aan elkaar te knopen, maar zij slagen er wél in om hun kinderen bepaalde waarden en normen mee te geven. Ik ontken dan ook totaal dat er een verband zou zijn tussen sociale situatie en asociaal gedrag. Wij zijn de enige partij in Frankrijk die dit zo onomwonden durft stellen.

De traditionele partijen in Vlaanderen verdedigen elke uiting van identiteit voor alle soorten allochtonen, maar weigeren dat te doen voor de autochtonen. Meer zelfs, van sommige “voormannen” in Vlaanderen zou men kunnen stellen dat ze de emancipatie van hun eigen volk actief bestrijden…

Precies, in Frankrijk zie ik net hetzelfde fenomeen. Dat is natuurlijk niet meer dan een verkiezingsstrategie. De denktank van de socialistische partij ‘Terranova’ windt er geen doekjes om. Ze zijn de werkman kwijt, dus rest hun maar één ding: de allochtone stem. Ze willen zelfs vreemdelingenstemrecht invoeren bij de lokale verkiezingen. Het is duidelijk welk electoraat voor hen vandaag de dag belangrijk is. De gewone man, die als eerste slachtoffer is van de onveiligheid, de massa-immigratie en als eerste in de werkloosheid zal terecht komen door het wanbeleid, kan zich op geen enkele manier meer vinden in het discours van links. Dat is vandaag onmogelijk. Bij de verkiezing van Hollande was er dan ook geen enkele Franse vlag te bespeuren op zijn overwinningsfeest, maar wel een zee van Algerijnse, Mauritaanse, Libanese en Marokkaanse vlaggen…

Overal in Europa halen nationalistische en patriottische partijen verkiezingsoverwinningen. Uw aanwezigheid hier is een bewijs dat onze partijen ook over de grenzen heen willen samenwerken. Zijn er ook grenzen aan zo’n samenwerking?

We zien inderdaad hetzelfde fenomeen in heel Europa. Nationalistische partijen, de zogenaamde “eurosceptici”, die sterk inzetten op veiligheid, immigratie en de verdediging van de nationale identiteit, zitten in de lift. Er zijn veel contacten tussen die partijen over de grenzen heen. Zo ook binnen de ‘European Alliance for Freedom’, waar zowel het Vlaams Belang als het Front National deel van uitmaakt. Natuurlijk stoten we nu en dan wel op de grenzen van zo’n samenwerking. Neem nu de UKIP van Nigel Farage. Deze partij is economisch bijzonder liberaal, dit in tegenstelling tot het Front National. Hun programma is dan ook op maat gemaakt van het eilandkarakter van Groot-Brittannië. Waar we elkaar wel in kunnen terugvinden, is de verdediging van onze soevereiniteit ten opzichte van de ondemocratische en technocratische Europese Unie.

Uw grootvader Jean-Marie Le Pen is ook in Vlaanderen geen onbekende. Wat is de belangrijkste levensles die hij u heeft bijgebracht?

Eigenlijk te veel om op te noemen. Mijn grootvader is vooral altijd rechtlijnig gebleven. Men heeft hem verschillende keren proberen om te kopen en heeft hem postjes aangeboden, maar hij heeft daar altijd voor bedankt. Hij wou vrij en onafhankelijk blijven in zijn denken en spreken. Toen ik politiek actief werd, gaf hij mij de volgende raad: “Politiek is een nobele kunst die een groot verantwoordelijkheidsbesef vereist. Enkel als je oprecht bent in je doen en laten, kan je de mensen overtuigen.” Wat me persoonlijk geraakt heeft, is dat hij op het moment dat hij op heel jonge leeftijd parlementslid geworden was, zijn post heeft afgestaan om te gaan meestrijden in Algerije. Hij was niet alleen een man van woorden, maar vooral van daden.

U bent het jongste parlementslid in de geschiedenis van de Franse republiek, net zoals uw grootvader dat in zijn tijd was. Op heel jonge leeftijd werd u dus al ondergedompeld in de harde politieke wereld…

Juist het feit dat ik zo jong ben, is mijn kracht. Ik maak deel uit van een generatie die zwaar zal moeten betalen voor de fouten van onze voorgangers. Het is mijn generatie die met de steeds maar groeiende werkloosheid moet zien om te gaan en daarbovenop ook nog eens de uitwasemingen van de massa-immigratie en de steeds maar groeiende criminaliteit moet tolereren. Wij kijken dan ook met bange ogen naar de toekomst. Het Franse volk, en zeker mijn generatie, is een volk dat fundamenteel met politiek bezig is, maar dat vaak niet meer gelooft in een heropleving van het oude, grote Frankrijk. Desondanks willen ze er wel in geloven. Ik ben een kind van die generatie. En ondanks mijn jonge leeftijd heb ik de kans gekregen mijn ideeën op de publieke tribune kenbaar te maken. Daar maak ik dan ook dankbaar gebruik van.

Het Vlaams Belang heeft onder impuls van voorzitter Gerolf Annemans een verjongingsoperatie ingezet. Hoe zit het bij het Front National?

Ik merk dat er inderdaad een jonge talentvolle generatie klaarstaat bij het Vlaams Belang. Ik ken ze natuurlijk lang niet allemaal, maar Tom Van Grieken bijvoorbeeld is heel professioneel en begeesterd bezig met politiek. Wat het Front National betreft: onze partij heeft altijd zwaar ingezet op verjonging en vernieuwing en dat heeft ons geen windeieren gelegd. Bij het Front National krijgen jongeren echt kansen. Bij de laatste federale verkiezingen werden er niet minder dan 130 kandidaten naar voor geschoven die minder dan dertig jaar waren. Veel van hen waren zelfs lijsttrekker. Het is dan ook een generatie die politiek bijzonder goed gevormd is en absoluut geen schrik heeft om mee de kar te trekken. Bij het Front National zien we dat in en zorgen we dus dat er plaats is voor zulke jongeren, in tegenstelling tot de UMP of de PS.

“Jeugd is geen tijdsperiode in ons leven, maar een mentaliteit, een gevolg van doorzettingsvermogen, de kracht van de verbeelding. Jeugd is een overwinning van moed op schroom en van de smaak voor avontuur op de drang naar comfort. We worden niet oud door het aantal jaren dat we geleefd hebben, maar we worden oud als we onze idealen loslaten”, zei generaal MacArthur in 1945. Missen vele van onze landgenoten vandaag de dag idealen of zijn we allemaal gewoon oud geworden?

Het zijn de elites die ons oud hebben gemaakt. De machthebbers in onze respectievelijke landen hebben ons volk jarenlang vernederd en geminacht. Jarenlang hebben ze ons proberen wijs te maken dat we een nietig, xenofoob en racistisch volkje zijn. Dat maakt allemaal deel uit van een bewuste strategie die maar één doel voor ogen heeft: het nationaal bewustzijn ondermijnen. We zien dat bijvoorbeeld ook in het onderwijs, waar men leerlingen tracht te doen geloven dat liefde voor het vaderland iets kwalijks is. Iets waar ze zich om moeten schamen. Ik maak deel uit van een generatie die dit allemaal niet meer zonder blikken of blozen aanvaardt. Het is de taak van een partij als het Front National om daar tegen in te gaan.

Wat is uw boodschap aan de Vlamingen voor de komende verkiezingen?

Eenvoudig: we moeten volharden en vertrouwen. De Vlamingen moeten wakker worden geschud en inzien dat het anders kan. Dat alle negatieve elementen waar wij vandaag de dag mee worden geconfronteerd niet horen! Daarom zijn partijen zoals het Vlaams Belang, de Zweedse Democraten, de FPÖ in Oostenrijk en natuurlijk het Front National van zo’n groot belang. Zij geven immers als enige een écht politiek alternatief en hebben geen schrik om een nieuwe generatie politieke talenten naar voor te schuiven waar nodig. Dat er opvolging is, is bemoedigend. Dat wil zeggen dat de ideeën van onze partijen blijven voortbestaan. Allemaal samen hebben wij immers de kracht om de gevestigde waarden, in eigen land én in het Europees parlement, op hun benen te laten trillen!

Bob De Brabandere, VB Magazine

Bio Marion Maréchal-Le Pen
Geboren te Saint-Germain-en-Laye op 10 december 1989
Werd op 17 juni 2012 op haar 22e levensjaar verkozen tot lid van het Franse parlement
Is studente Master Publiekrecht aan de Université Panthéon-Assas te Parijs
Is de jongste volksvertegenwoordiger in de geschiedenis van de Franse republiek
Is de kleindochter van Jean-Marie Le Pen en een nichtje van Marine Le Pen