Dag schattekes

We zullen het vandaag eens over een Fransman hebben, René Paul Vilard, artiestennaam Hervé Vilard. Mama was een bloemenverkoopstertje aan het Théâtre des Variétés; zijn geboorte was een ongelukje, letterlijk zelfs, want hij zag het levenslicht in een taxi.  Zijn papa, een Corsikaan, zal hij nooit leren kennen en hij wordt door de jeugdrechter op zesjarige leeftijd ontnomen aan de hoede van zijn moeder en in een weeshuis geplaatst.  Renéetje gaat herhaaldelijk op de vlucht.

Vervolgens belandt hij zeven keer bij een ander pleeggezin.  Aan zijn “moeders” houdt hij goede herinneringen, maar op 11 jarige leeftijd maakt hij kennis met zijn spirituele vader, abt Agrand, die hem muziek en literatuur leert kennen. Hij groeit op in de Berry maar als hij 14 is, besluit hij dat zijn toekomst in de muziek zal liggen.  Op aanraden van abt Agrand trekt Hervé naar Parijs op zoek naar werk.  Hij begint zijn brood te verdienen in een bar.  Hij ontmoet de galerijhouder en platenverkoper Daniel Cordier, die hem enkele jaren later zal adopteren. Daardoor ontsnapt Hervé aan de bemoeienissen van de kinderbescherming.

In het begin van de jaren zestig komt zijn carrière op gang aan de zijde van Michelle Torr en Christophe, met wie hij op tournee gaat.  In 1965 heeft hij zijn grote hit “Capri c’est fini” en vanaf dan is zijn carrière gelanceerd.  “Hervé Vilard” wordt zijn artiestennaam.  Er zullen 3.3 miljoen exemplaren van het plaatje verkocht worden.  1966 staat hij in het voorprogramma van Claude François’ show.  1967 is het jaar van zijn “outing”: Hervé Vilard is de eerste Franse artiest die openlijk toegeeft homoseksueel te zijn. Vanaf dan tot 1969 verlegt hij zijn grenzen tijdens een tournee in Zuid-Amerika.  Na een jaar volgt een tussenstop in Frankrijk om uiteindelijk in Buenos Aires te belanden.  Niet alleen Zuid-Amerika kan hij charmeren, ook in Korea, Turkije, Japan, Chili en Colombia kennen zijn platen succes.  En in Oran, Algerije, staat hij op de bühne van uitverkochte concerten in het Palais de Sport.

Op 20-jarige leeftijd is Hervé Vilard een bekend en geliefd zanger.  Met de hulp van een journalist kan hij zijn moeder terugvinden.  Hij zal gedurende vier jaar met haar onder één dak wonen en nadien het contact blijven onderhouden.  Blanche sterft in het jaar 1981.

Zijn talrijke hits kunnen we hier niet opnoemen.  Hervé’s lange nationale en internationale muzikale carrière als componist, zanger en entertainer omvat veertig jaar.  In 1992 wordt hij geëerd voor zijn bijdrage tot de Franse cultuur met de “Ordre national du Mérite” in het Théâtre des Variétés” met Jean-Paul Belmondo.  De regio Berry zal een Kunstengebouw naar hem noemen.

In 2006 verschijnt zijn autobiografie “l’Ame seule”, gevolgd door “Le Bal des Papillons” in 2007.  Hij beschrijft daarin zijn arme afkomst, het bereiken van een sterstatus en de relatie met zijn moeder.  Een derde boek is in voorbereiding.  In 2008 krijgt hij hartproblemen, waardoor hij twee concerten moeten afzeggen.  Maar in 2010 staat hij er weer met de tournee “Âge tendre et Têtes de bois” in gezelschap van Stone, Eric Charden, Michèle Torr, Sheila, Alain Turban e.a.

Voilà, voor het geval jullie Hervé Vilard niet kenden, of vergeten waren, komt nu zijn absoluut grootste hit “Capri c’est fini”.  En ik ben er zeker van dat jullie dat nummer wèl onmiddellijk zullen kunnen meeneuriën.

Kusjes van Lolita