Een “geordende scheiding” voor EU-lidstaten

Nergens werd er in de EU-verdragen de mogelijkheid overwogen dat een EU-lidstaat de euvele moed zou hebben de echtelijke EU-woning te verlaten.  Noch met slaande deuren, noch met wederzijdse toestemming.

Naar verluidt zou de EU-commissie achter de coulissen aan een plan werken die het rebellerende lidstaten moet mogelijk maken uit de EU te treden en terug hun onafhankelijkheid te winnen.

Volgens niet bevestigde bronnen zou er sprake zijn van een soort scheidingsprocedure waarbij de belastingbetaler voor de proceskosten – net zoals bij de toetreding – mag afdokken.    Volgens de doorgaans goed geïnformeerde Euractiv zullen staten, die geen lid van de EU-club meer willen of kunnen zijn een soort “uittredingsvergoeding” ontvangen, te betalen door de blijvende EU-staten,  op voorwaarde dat “de afscheidnemende staten de club op een geordende wijze verlaten”.  De procedure zou enkele doelstellingen  “iets in de zin als de toetredingsvoorwaarden” omvatten.   Bij de uitbreiding van de EU krijgen kandidaat-lidstaten jarenlang behoorlijk veel geld om de zgn. convergentie, het op elkaar afstemmen, te bevorderen.

Wie wil uittreden krijgt er dus nog geld bovenop.  Hoera!  Goed nieuws voor de begroting van het land b.  Geen geld meer naar de EU maar een omgekeerde geldbeweging.  Voor één keer zouden we de financiële machinaties van de EU-bollenbozen helemaal zien zitten.  Nu nog de trouwe EU-vazallen in de Wetstraat ervan overtuigen.    Laten we even dromen: geen idiote regeltjes meer over bv. wc’s, augurken, lampen, koffiemachines, stofzuigers, menukaarten.    Een definitieve verhuis van de EU-paleizen naar Straatsburg. Grenscontroles  Weg met Frontex. Geen verplichte exotische import. Eigen handelsovereenkomsten.    Onbeperkte perenexport.  Geen geld meer naar kandidaat-lidstaten, naar Prachtlanden allerhande, naar ….

Deze ontwikkeling zou inderdaad groot nieuws zijn in de EU: in de verdragen is weliswaar een theoretische uitstap mogelijk, echter zonder vermelding van een concrete procedure.  De Griekse toestand werd uitgebreid gedocumenteerd.  Het land zou bij een Grexit in een juridische en financiële doolhof terecht gekomen zijn.  Een toestand die de EU nu wil voorkomen.

Het maakt duidelijk dat de EU voor het eerst inziet dat aan het eeuwige lidmaatschap de clausule “pourvu que ça dure” toegevoegd moet worden.   Een officiële bevestiging van deze hoogst geheime démarche is er niet, omdat de materie “te gevoelig” is.  Of de Franse en Duitse regeringen hierbij betrokken werden is niet bekend. Misschien weet Vrhfstdt meer?

Volgens diverse bronnen zou de minister van en voor de Duitse financiën, Wolfgang Schäuble de Syriza-regering van Tsipras 50 miljard euro steun geboden hebben voor een EU-uitstap.   Schäuble werd daarbij afgeschilderd als een “echte Europeaan”, die ervan uitging dat een Grexit “met de ideologie van Syriza overeenstemt” en hij wou de Griekse regering daartoe aanmoedigen.  Zijn voorstel dateert van voor het referendum van 5 juli: 35 miljard zou uit de EU-pot gekomen zijn die tot 2020 voor Griekenland bestemd was en 15 miljard uit de winst die de ECB gemaakt heeft met Griekse staatskredieten.
Schäuble moest het onderspit delven: Tsipras wees het aanbod van de hand omdat een meerderheid der Grieken bij de eurozone wilden blijven; de ECB en het IWF hadden hun leningen aan Griekenland op hun buik kunnen schrijven.  Nu worden beide betaald via het EFSM (Europees Financieel Stabiliteits Mechanisme) met het geld van de belastingbetaler.  Dat het uiteindelijke afscheid van Griekenland uit de EUrozone nog steeds tot de mogelijkheden behoort, zal wel aan de grondslag liggen van EUreka-bocht.

Misschien kan Gerolf Annemans eeuwige roem verwerven door zijn “Geordende Opdeling van belgië” mits enkele aanpassingen voor de EU-miskleun te herschrijven?  We willen hem helpen bij de vertaling(en) opdat Cameron het scheidingsplan bij het referendum over de Brexit kan voegen.

FT

Deutsche Wirtschaftsnachrichten  –   Médipart