In de hoogstgewaardeerde kwaliteitskrant, die ooit “Alles voor Vlaanderen” in het vaandel droeg, stond eergisteren onderstaand artikel.  Voor het geval u het gemist hebt, plaatsen we het bij Golfbrekers.  Wonder boven wonder, we zijn het met de brave man eens.

Wij plaatsen er een verklarend filmpje van Gaia bij dat gedraaid werd bij het offerfeest van 2012.

“Vander Taelen verwijt Homans meegaandheid bij voorbereiding offerfeest

‘Het is toch ondenkbaar dat een wettelijk kader teruggeschroefd wordt en dat dierenwelzijn ondergeschikt wordt aan religieuze voorschriften. Daarover zou zelfs geen discussie mogen bestaan’, stelde Groen-parlementslid Luckas Vander Taelen gisteren in dS Avond.

Hij reageert daarmee op de beslissing van de Antwerpse NV-A schepen Liesbeth Homans om bij het offerfeest geen slachtvoer in te richten om dieren verdoofd te slachten. Luckas Vander Taelen is deze week gastauteur voor de rubriek De Mening in dS Avond.
Hierbij de tekst van zijn eerste bijdrage:
De Antwerpse schepen voor Diversiteit Liesbeth Homans ­(N-VA) liet vorige vrijdag weten dat er bij het komende islamitische Offerfeest geen slachtvloer meer zal worden ingericht om de dieren pijnloos te slachten.
Dat was vorig jaar wel gebeurd, op vraag van de Raad voor Dierenwelzijn. Maar omdat daar geen gebruik van werd gemaakt, zal het in oktober niet mogelijk zijn om schapen te verdoven voor ze de keel worden overgesneden. ‘Het kost de stad veel geld en tijdens het overleg met de moslimgemeenschap is er niet om gevraagd’, rechtvaardigde Homans haar beslissing.
Er komt wel, zoals altijd, een slachtplaats voor onverdoofd ritueel slachten. Met andere woorden: de stad richt een plaats in waar de wet overtreden mag worden. Als ze dat niet zou doen, zegt Homans, dan zou er geslacht worden ‘in badkamers en carwashes’.
Er is dus ‘overlegd’ met de moslimgemeenschap. Eigenlijk zou dat helemaal niet nodig geweest zijn, omdat er niets te overleggen valt: er is in dit land nog altijd een wet op het dierenwelzijn, die onverdoofd slachten verbiedt.
Maar wegens religieuze voorschriften kunnen ‘redelijke aanpassingen’ ingeroepen worden, waarbij afwijkingen van de wet getolereerd worden. In Québec vond men die manier van doen uit om diversiteit in een multiculturele samenleving te bewaren. Maar het systeem werd snel controversieel, omdat minderheden de bestaande wetgeving à la carte wilden aanpassen. Een sikh wou met een dolk naar school, omdat dat voor hem een religieus symbool was. Orthodoxe joden eisten een scherm voor een fitnesszaal om sportende vrouwen te verbergen. Moslims wilden alleen nog halaleten in crèches. En in Montréal werd de kerststal weggehaald om niet op zere tenen te trappen. Groot-Brittannië volgde het Canadese voorbeeld: in Londen doken in geen tijd sharia-rechtbanken op, die een parallelle rechtspraak invoerden.
Al die incidenten leidden ertoe dat de spanningen met de autochtone bevolking groter werden omdat die het gevoel had dat de wetten van het land niet meer voor iedereen golden.
Het gaat niet over het Offerfeest alleen. Er zijn 628.751 moslims in ons land en die zullen tegen 2020 één derde van de Brusselse en Antwerpse bevolking uitmaken. De vraag naar halalvoeding zal onvermijdelijk stijgen en dat veronderstelt dus nog meer onverdoofd slachten.
Het is toch ondenkbaar dat een wettelijk kader teruggeschroefd wordt en dat dierenwelzijn ondergeschikt wordt aan religieuze voorschriften. Daarover zou zelfs geen discussie mogen bestaan. Want toen de Koran werd geschreven, was er nog geen sprake van moderne verdovingsmiddelen. Daarover zou elk ‘overleg’ met de moslimgemeenschap moeten gaan: dat wetten in dit land voor iedereen gelden en dat het perfect mogelijk is om een eeuwenoud ritueel te organiseren op een humane manier. Het kostbare weefsel van onze wetten is te belangrijk om het te laten ondermijnen door ‘redelijke aanpassingen’.”

http://www.standaard.be/cnt/DMF20130610_064