… de geldschijtende EU-ezel van voer voorzien

De expansiedrang, de grootheidswaanzin en de machtswellust van de EU hebben we al meermaals hier aangeklaagd.   We gaan het vandaag over het even beruchte dwangmatig verkwistingsgedrag hebben.

We gaan het eenvoudig uitleggen aan de hand van een alledaags voorbeeld.  U hebt buren, met wie u liefst op goede voet omgaat.  Een praatje aan de brievenbus, bij de bakker of bij het wassen van de auto.  Of u bent zelfs goede vrienden: u brengt beurtelings de kinderen naar school of de jeugdvereniging, u maait het gras als ze op vakantie zijn en in de zomer zit u wel al eens samen bij een gezellige barbecue.  Of u gaat elkaar uit de weg, want u heeft geen boodschap aan hun gezelschap.  Ook goed.

Het kan echter ook anders.  U vindt hen maar niks en eigenlijk zou u hen liever elders zien wonen, maar dat kan nu eenmaal niet.  Om de toestand enigszins aangenaam te houden, steekt u hen af en toe een omslag met wat centjes in de hand.   Zo bent u zeker dat uw vuilbak niet omgekieperd wordt, dat er geen hondendrol in uw brievenbus belandt, dat uw gevel onbeklad blijft, dat uw auto zonder krassen en met twee intacte spiegels voor de deur geparkeerd kan staan. Goed nabuurschap mag iets kosten, nietwaar?

En dan komen we nu terug op de EU en haar ‘ Europees Nabuurschapsbeleid’, kortweg ENB, onder de hoede van commissaris Štefan Füle, die ook ‘Uitbreiding’ tot zijn bevoegdheden mag rekenen.  We citeren een stukje uit zijn persbericht van 27.03.2014 ‘Het nabuurschapsbeleid op een kruispunt – de balans opmaken van een jaar vol uitdagingen’:

“De steun voor de ENB-partners heeft in 2013 het hoogste jaarlijkse niveau bereikt van de gehele periode van zeven jaar, namelijk 2,65 miljard euro. Na twee jaar van onderhandelingen is in december het financiële kader voor de periode 2014-2020 overeengekomen, alsmede de betrokken instrumenten, waaronder het nieuwe Europese Nabuurschapsinstrument (ENI). Ondanks de financiële crisis bedraagt het steunniveau dat voor het nabuurschapsbeleid is veiliggesteld,      15,4 miljard euro, waaruit blijkt hoezeer de EU het nabuurschapsbeleid is toegenegen en welke prioriteit zij het geeft.”

De EU-commissaris is nl. bezorgd om wat er zoal mis kan gaan in de EU-omringende landen.  En dat ziet hij groot.  Tenslotte hoeft hij er geen boterham minder voor te eten.  De EU-horigen spijzen immers geheel vrijwillig de EU-kas, opdat de wilde weldoeners het met kwistige hand over de balk kunnen gooien.

Štefan Füle stelde vast dat nogal wat schort buiten de EU-grenzen: corruptie, fraude, vriendjespolitiek en beperking van de oneindige mensenrechten.  En dan voelde hij zich verplicht daar iets aan te doen.  Hoe?  Net zoals je een kleuter zoet houdt met een lolly: je laat wat subsidies, wat ondersteuningsbonussen, wat aanmoedigingspremies, wat stimulansfondsen richting lokale machtshebbers vloeien, die op hun beurt verondersteld worden die gelden nuttig te besteden… meestal richting eigen bankrekening.

Een ingekorte opsomming van de handophoudende landen waarvan het ‘goede nabuurschap’ onontbeerlijk is voor de EU:

Marokko, Algerije, Libië, Egypte, Jordanië, Syrië, Gaza, Palestina, Libanon, Georgië, Armenië, Azerbaijan, Moldavië, Belarus en natuurlijk Oekraïne.  Niet te vergeten dé kandidaat EU-lidmaatschap bij uitstek: Turkije, met zijn geliefde kalief, zijn corruptie, dictatuur, vervolging en censuur van de media, islamisering…

Het zou ons te ver leiden van elk der gesubsidieerde vriendjes een doopceel te lichten.  U kan het volledige verslag hier lezen.  Ga eerst even naar de supermarkt voor enkele kilo’s zout voor het verwerken van de EU-versie van het nieuwe Münchhausensprookje.   U vindt het bedrag van uw vrijwillige bijdrage voor elk resp. ‘buurland‘ onder de titel ‘ENB Landenverslagen’.

Mocht uw bloeddruk stijgen, laat het zout dan achterwege.  Neem een valium.

En vooral: denk hieraan op 25 mei.  U weet welke partij heel die Augiusstal wil uitmesten.

Floriaan Terbeke