In de wandelgangen van het Angeltjesparlement noemde men hem “Heer Ray”. Ray, de sarcastische, erudiete, muziekliefhebbende Antwerpse flamingant die ondanks alles nog even verliefd was op de Koekenstad als op zijn echtgenote, Gerda.
Ray De Bouvre, de stichter-leider-voorzitter-hoofdredacteur van Angeltjes overleed op 29 december 2012. Hij zou vandaag 83 jaar geworden zijn.
Waarmee kunnen we hem beter herdenken dan met een staaltje van zijn schrijfkunst? Het heeft nog niets van zijn actualiteit verloren:
Het is altijd dubbelzinnig als Vlaams-nationalist te pleiten voor de Belgische identiteit. Maar ja, zolang we weten waar we het over hebben, overleven we deze kleine ramp.
Er zijn zo massaal veel buitenlanders in dit land binnengestroomd, van wie een overdreven hoog percentage in de gevangenis verblijft, dat het beheer van die instellingen een ware wanhoopsopdracht is. In het land B. bevinden zich 9147 personen in staat van vrijheidsberoving. Het percentage vreemdelingen ligt rond de 50% maar is in werkelijkheid aanzienlijk hoger, gezien de talrijke nieuwe en jonge belgen die met hun gemoed vastgehaakt blijven aan het moederland. Een bruggetje: http://www.nationmaster.com/country/be-belgium
De loodzware en ingewikkelde staatsadministratie staat vaak een modern en efficiënt beleid in de weg. De voorbeelden bij het mistroostige justitiedepartement zijn hilarisch, schrijnend en dramatisch. Elke staatsambtenaar wordt behandeld als een klein kind, gekneld tussen een veelheid aan reglementen en syndicale dienstbaarheden. Er worden aan mensen grote verantwoordelijkheden opgelegd maar ze beschikken over een blikken trommeltje, een griffel en een lei om hun taak te vervullen. Niet alleen bij justitie en in het gevangeniswezen maar ook bij het beschamende departement van financiën is het afstempelen van documenten vaak de enige taak die men kan volbrengen zonder in materiaalschaarste te vallen. De verouderde computers staan in de kelder te roesten omdat ze niet geschikt zijn voor de aangekochte programma’s. En men moddert verder aan.
Hoe dit alles blijft draaien ? Omdat er elke dag geld binnenstroomt en geld wordt door de staat verslonden als de koene ridder door de zevenkoppige draak. De economie wordt dagelijks uitgemolken door dit schrokkige land, zonder toekomst, met een lafhartig, manipuleerbaar parlement en een groep toppolitici die eigenlijk stuk voor stuk levenslang verdienen, wegens misbruik van vertrouwen.
Er zal afstand gedaan worden van een van de ijzeren wetten van de dienaar van de staat : zijn nationaliteit. Het begint met de aanwerving van niet-Belgische cipiers, zodat er kan gecommuniceerd worden met het rapalje. U ziet waartoe dit zal leiden, naar nog meer verwarring, onduidelijkheid en mogelijkheden tot misbruik, spanningen tussen het personeel, het betrekken van anderstaligen in gevangeniscomplotten, enz.
Men is bezig deze staat uit te kleden en de greep van vreemdelingen en moslims wordt groter met de dag. Wie dit vaststelt of beaamt, is een racist, ik weet het. Alle wegen die tot hiertoe bewandeld zijn geworden, hebben nergens toe geleid in multikul land. Men gaat weer een stap verder in de afbouw van zekerheden.
Een poging om het land B iets positiefs te laten verrichten voor de eigen mensen, hebben wij niet gezien. Al was het maar om ons pro-forma proberen mild te stemmen. Behalve het halfslachtige voorstel voor 11 juli, een onbetaalde feestdag. Aan dat soort zaken zie je de wereldvreemdheid van die knapen in hun onderhandelingen.
Ray – 30.10.2007
Voor jou, Ray, dit vergeten liedje van Lucienne Delyle, dat je graag hoorde:
Wat vliegt de tijd? Heer Ray, ik ben je niet vergeten…
Ach, Marnix, Ray zou onze herinneringen relativeren en me vragen of ik LSD genomen heb… Hij was een waar woordkunstenaar en een lieve vriend. Scherp stekend als een schorpioen als je tegen de Vlaamse kar reed, maar uitermate bekommerd om zijn vrienden. Dank voor je reactie.
Het is een troost en fijn om te weten dat er nog velen mooie herinneringen hebben aan Ray en zijn troetelkind Angeltjes. Wat zou het zijn mocht hij nu nog leven en heel de coronacrisis en het geklungel van de Vivaldi regering op de korrel zou kunnen nemen met zijn onovertroffen schrijfkunst. Het blijft een groot gemis ook na al die jaren.
Denk nog vaak aan onze Angetjes Heer Ray ,en kan me inbeelden hoe hij deze Vivaldi onbenullen met de grond gelijkt maakte.
Ray was degene die mij in mijn overtuiging de weg gewezen heeft; Leeftijd genoot van mij maar ook zo strijdlustig, Vlaming en onverwoestbaar. Zoals ik elke avond voor het slapen ga een Onze Vader en een Weesgegroetje bid voor het welzijn van mijn kinderen en familie voeg ik er nu een naam bij.