… mocht er geen olie en gas in de grond zitten?

Het is een constante: daar waar er bodemschatten gevonden worden, “ontdekken” geïndustrialiseerde landen hun drang dat land te gaan “ontwikkelen”. We hebben dat fenomeen nog nergens opgemerkt waar er vooral suikerriet, maïs en bananen geteeld worden.

Libië is momenteel een gordiaanse knoop, onontwarbaar, tenzij door het zwaard… zoals Alexander de Grote het voordeed.

Aan Haftars kant (LNA): Rusland, Egypte, Frankrijk, Griekenland, Cyprus, Saoedi-Arabië, VAE  en…. Syrië (Iran waarschijnlijk ook)  Hoopt de Syrische regering om van daaruit olie te kunnen krijgen?  Het zou voor de hand liggen: ca. 1250 n.m. (2300 km) van Tripoli, Libië naar Tartous,Syrië = ca. 4 dagen varen,  zonder dat daarvoor een flessenhals, zoals Gibraltar of het Suezkanaal en/of vijandige staten moeten gepasseerd worden, die het schip in opdracht van de VSA kunnen enteren.     

Aan de “erkende” GNA-regeringskant: VN,  EU, Turkije, Italië, Qatar en de VSA, die voorlopig een afwachtende houding aannemen. (…)

De NATO besloot voor de Libische kust “marine-oefeningen” te gaan houden. Tot de kat op de koord kwam… De Fransen en de Turken kwamen daar in elkaars vaarwater te zitten toen een Frans oorlogschip een Turks vrachtschip onderschepte waarvan vermoed werd dat het oorlogstuig naar Libië vervoerde, wat verboden is volgens het embargo van de VN. De Turken lieten dit niet zomaar over hun kant gaan. De Fransen ook niet. Die trekken zich nu uit de gezamenlijke marine-operatie terug: ze vinden dat ze op te weinig steun van de partners kunnen rekenen. (…) Blijkbaar is de vriendschap tussen de NAVO-partners niet heel hecht.

De NAVO was te laf een duidelijk standpunt in te nemen:

We verwijzen hierbij nogmaals naar de supporterslijst bovenaan.