De Duitse kanselier Scholz is fier. Hij trok naar Samarkand in Oezbekistan en bereikte een akkoord. Triomfantelijk schreef hij op Twitter:

“Mit unserem heute geschlossenen Migrationsabkommen in Samarkand in Usbekistan ermöglichen wir Arbeitskräften mit großen Talenten in unser Land zu kommen. Gleichzeitig vereinbaren wir unbürokratische Prozesse, damit diejenigen zurückgehen, die zurückgehen müssen.”

“Met het huidige migratieakkoord in Samarkand in Oezbekistan kunnen arbeidskrachten met grote talenten naar ons land komen. Tegelijkertijd zijn we het met elkaar eens over onbureaucratische processen waardoor zij, die terug moeten keren naar hun land (Oezbekistan), wel degelijk terug keren.”

Als je dit leest, zou je vermoeden dat Duitsland overspoeld wordt door Oezbeken. Volgens FAZ wonen in Duitsland 13.702 Oezbeken, waarvan 203 geen verblijfsvergunning hebben en het land moeten verlaten. Een miniem aantal in vergelijking met de 227.000 personen van een andere nationaliteit die ook hun biezen moeten pakken, maar die er vierkant hun voeten aan vegen.

Een vergelijking met deze twee herkomstlanden. Aantal nationaliteiten in Duitsland:

• Syriërs: 972.460 (tot 2023) – tien jaar geleden waren het er slechts: 60.000
• Turken: 1.54 miljoen. Als men echter alle personen optelt, die uit Turkije stammen, dan biedt Duitsland gastvrijheid aan ca. 3 miljoen Turken.

Klein detail: In Oezbekistan is ca. 90% moslim en 10% Russisch-orthodox.