In West-Vlaanderen, daar waar de beste studenten te vinden zijn, hebben ze verschillende keuzemogelijkheden voor een toestemmende uiting in hun taal. Bv. – we raadplegen onze vertalende woordenboek – bajoat, mojoat, joa, joak, joiw, jow, joez, bajonk, baja, (in sommige contexten ?) nint, Ja eni, joj, jow.
In Zweden bestaat er in het noorden van het land een (nog) raarder fenomeen. Waar in de rest van het land “ja” als “ja” uitgesproken wordt, is dit daar niet het geval. Volgens een jonge dame is het uit luiheid, ze moeten dan niet praten.
Dan nog liever “plat Westvloams”… dàt is nogal duidelijke taal want die Zweedse gewesttaal lijkt méér op iemand die op een mentholsnoepje aan ‘t zuigen is.
Maar: ” ‘s Lands’ wijs, ‘s lands eer ” is toch ook een àl-oud gezegde ?