Moest het een politica van een andere partij overkomen, moest ze een andere pigmentering hebben, de boekskes zouden er vol mee staan. Roosmarijn heeft kanker. Weliswaar een andere kanker dan Marie-Rose Morel, maar toch komen onvermijdelijk de herinneringen aan diens strijd tegen de grote “K” terug boven. Voor Roosmarijn geen uitnodigingen in tv-studio’s of bij redacties. Zij zoekt geen persaandacht. Ze is geen tafelspringer, is conservatief en Vlaamsgezind, pleegt geen fraude, schopt niet tegen de schenen van het Vlaams Belang; dus achten de persmuskieten haar hun aandacht onwaardig. Zij vervult haar mandaat en hoopt dat de behandelingen haar zullen helpen. Kortom: het verhaal van een kankerpatiënte: jonge vrouw, echtgenote, moeder, kind, vriendin en Limburgse politica.

“Ik heb het al willen opgeven, maar ik moet tot het uiterste gaan. Voor hén, voor mijn kinderen.” Het is een emotionele Roosmarijn Beckers die spreekt. De amper 36-jarige Vlaams Belang-politica voert al vijf maanden een verbeten strijd tegen kanker. Naar aanleiding van Wereldkankerdag wil ze haar verhaal vertellen. Voor het eerst. Een verhaal van pijn, maar óók van hoop... “

Lees in De Zondag: Een verbeten strijd tegen kanker: Roosmarijn Beckers (Vlaams Belang) vertelt voor het eerst haar verhaal: “Ik moet tot het uiterste gaan: voor mijn kinderen!”

Hierbij een recente tussenkomst in het Vlaams Parlement: