Wie al eens in Marokko aan de kust verbleven heeft, zoals bv. in Agadir, weet dat er ‘s morgens tot de middag behoorlijk veel mist kan hangen. Niet prettig voor vakantiegangers, maar eigenlijk een zeer welgekomen bron van watervoorziening. Ten minste als die mist opgevangen wordt vooraleer dat deze verdampt door de zon.

Mist is gewoon een laaghangende wolk die in contact komt met de aarde en als warme vochtige lucht afkoelt. Als dit gebeurt dan worden er miljoenen micro-druppeltjes water gevormd van 1 tot 40 micrometer (μm) doormeter. Dit noemt men condensatie.

Mist komt veel voor in kust- en bergachtige streken. Om mist te kunnen oogsten is de locatie van belang: een hooggelegen plateau nabij de kust is ideaal. De heuvels of bergen moeten hoog genoeg zijn om de wolken tegen te houden. En de afstand tussen beide is ook van belang: hoe kleiner de afstand, hoe minder kans op verspilling en verdamping.

En dan is er nog een factor die meespeelt: een liefst zo constant mogelijke stroom van wind. Liefst uit voornamelijk één richting, nl. de richting van de zee naar het binnenland. De wind drijft de mist in de verticaal opgerichte netten. De microdruppeltjes worden opgevangen en veranderen in grotere druppels die via een opvangsysteem onderaan met een pijpleiding naar een reservoir lopen.

De oogst van een mistdag is verschillend volgens de regio en het seizoen. In Marokko bv. wordt gemiddeld 22 liter per m2 net verzameld tijdens een mistdag. Eén mistverzamelaar van 24 m2 kan ca. 528 liter water per mistdag opvangen. De netten zijn ook goede regenverzamelaars omdat de regen altijd in een hoek op de netten valt.

Het Duitse Aqualonis heeft al heel wat dergelijke projecten ontwikkeld. Hun netten zouden zowel flexibel als zon- en windbestendig ((o( 120 km/u) zijn én – niet onbelangrijk – vergen geen onderhoud. In het filmpje ziet u hoe de netten ingezet werden op bepaalde plaatsen in de Sahara.