Waarover gaat het?

Het gaat over de cantonale verkiezingen in Frankrijk en wel in Brignoles (Departement VAR). Voor ons onbekende redenen werden deze verkiezingen reeds tweemaal door de Franse rechtbanken geannuleerd. Vorige zondag ging men dus opnieuw kiezen. Derde maal goede maal zeggen we maar.

Zoals gebruikelijk in Frankrijk gebeurt dit in twee stemronden. De twee kandidaten met het meeste stemmen tijdens deze zogenaamde premier tour meten zich dan een week later voor de finale. Als grote overwinnaar kwam Laurent Lopez van de partij van Marine Le Pen (Front National) met niet minder dan 40,4% van de stemmen uit de bus. Bovendien had het FN af te rekenen met een overloper uit haar partij de genaamde Jean-Paul Dispard. Deze zeteldief trok voor opportunistische redenen naar de partij “pour la France” van de bekende politicus en oud-minister Carl Lang. Dispard haalde toch 9,1% van de stemmen waaruit men kan afleiden dat zonder deze overloper het FN zo goed als zeker de volstrekte meerderheid had kunnen halen.

Met ongeveer de helft van de stemmen van de overwinnaar(20,8%) behaalde Catherine Delzers van het UMP de tweede finale plaats. Links werd volledig weggespeeld. De partij van de socialistische président Hollande en de communisten behaalden samen slechts 23,5% en zijn dus uitgeschakeld voor de tweede ronde. En wat gebeurt er nu? Zoals een meute Hyena’s hebben alle partijen afgesproken om samen de werkelijke overwinnaar Laurent Lopez te trachten in het zand te laten bijten. Zowel de uiterst Linksen als de UMP en zelfs de vroegere FN-man Jean Paul Dispard hebben zich nu verenigd in een soort monsterverbond waarbij alle partijen die de meest tegenstrijdige doelen nastreven hebben verenigd. Bah! zeggen wij. Als dat de wijze is waarop aan politiek wordt gedaan dan walgen wij van deze kuiperijen die niets meer met democratie te maken hebben. Ook in Brignoles kent me nu het “cordon”.

Een goed voorbeeld van wat een “cordon” feitelijk is kunnen we als volgt illustreren.

20 politiekers moeten beslissen naar welke bestemming ze met vakantie gaan. Uit de uitslag blijkt dat er 9 menen dat de beste prijs/kwaliteit bestemming Blankenberge is. De andere elf hebben de meest extreme vakanties in het oog. Zo wil er één naar de Zuidpool trekken. Een tweede wil diepzee gaan duiken. Een derde wil bergbeklimmen. Een vierde wil een culturele vakantie in Firenze. Een vijfde wil naar Knokke trekken en een zesde naar het verre Tahiti. Nummer zeven wil naar Afrika om aan een safari deel te nemen en nummer 8 wil naar Congo in het Virungawoud naar zeldzame oerang-oetangs gaan zoeken. Nummer 9 wil naar de USA enkele Nationale parken gaan bezoeken en nummer 10 heeft voor Mexico gekozen. Nummer elf uiteindelijk wil gaan vissen op een meer in Canada.

En wat gebeurt er nu? Eén van die elf neemt het woord en verklaart dat het een geen barst meer kan schelen naar waar ze uiteindelijk zullen trekken als het maar NIET naar Blankenberge is.
Resultaat: Men zal naar een bestemming reizen voor welke oorspronkelijk maar één kandidaat had gekozen en men zal NIET naar de bestemming trekken voor welke bijna de helft van de kandidaten had gekozen. De bestemming met bijna 10 maal méér stemmen dan alle anderen valt uit de boot. Dit is volgens sommige beroepspolitiekers democratie.

Indien wij iets te zeggen hadden zouden we onmiddellijk beslist hebben om naar Blankenberge te trekken. Als er lezers zijn die het niet met ons eens zijn zouden we graag hun argumenten vernemen.

We zullen U volgende week op de hoogte houden van de resultaten van Brignoles maar vrezen dat de Hyena’s het uiteindelijk zullen halen. Indien dit ook zo zal zijn is dit het zoveelste bewijs dat de politieke wereld voor een groot gedeelte uit bedrog en huichelarij bestaat.
Het weze zo.
Jammer.
Doodjammer.

Men zegge het voor…