Deens migratiebeleid verdient navolging

Fondapol, een Franse stichting voor politieke vernieuwing, publiceerde recent een studie over het Deens migratiebeleid dat 20 jaar geleden restrictieve maatregelen invoerde en dat door een meerderheid van partijen en Denen wordt gedragen. Een breed gedragen politieke consensus in een land dat model staat voor het Scandinavisch migratiepolitiek. Met best wel interessante insteken voor andere EU-lidstaten.

Zo kan men als migrant slechts na een verblijf van 7 jaar in Denemarken de nationaliteit verwerven, op voorwaarde dat men de taalkennis van het Deens kan bewijzen (louter een attest van het volgen van taallessen is onvoldoende). Men moet verder slagen in een examen geschiedenis en Deense maatschappijkennis, en een echte deelname in het Deens burgerleven kunnen aantonen. Sinds 2019 wordt deze integratie symbolisch afgesloten met een handdruk, een knipoog naar de nieuwkomers uit islamitische landen.

Deens strafbeleid afgestemd op restrictief migratiebeleid

Het migratiebeleid is gekoppeld aan een fors penaal beleid, dat geen dode letter blijft: misdrijven beperken de mogelijkheid om de naturalisatie aan te vragen, en gevangenisstraffen verhinderen definitief het verwerven van de Deense nationaliteit. Het verkrijgen van (tijdelijke) visa gebeurt enkel in het belang van de Deense maatschappij: er worden faciliteiten toegekend aan buitenlandse arbeiders als die aan een reële arbeidsnood voldoen. Men houdt vooral rekening met de knelpuntberoepen en met het niveau van hoog gekwalificeerde beroepen.

Familiehereniging, die bij ons zowat het einde inluidde van de mogelijkheid om migratie te beperken, is in Denemarken allesbehalve gemakkelijk: het is noch automatisch noch onmiddellijk. Administratief is het herenigen van families bijzonder complex. Tot slot worden sociale uitkeringen aan vreemdelingen zo beperkt mogelijk gehouden, de zelfredzaamheid is de regel, sociale uitkeringen de uitzondering. En dan is er nog de Jewellery Law van 2016, die aan asielzoekers en vluchtelingen verplichtte de kosten van opvang en van de asielprocedure zelf te betalen. De sociaaldemocraten, die op dit moment in de oppositie zaten, stemden het wetsvoorstel mee goed. De sociaaldemocratische regering van Mette Frederiksen duwde dit pakket maatregelen erdoor, omdat ze goed besefte dat het ‘over and out’ was als er geen restrictieve maatregelen namen: hun kiezers zochten met duizenden andere politieke oorden op. Ze werd opnieuw verkozen in 2022, en leidt momenteel een coalitie van links tot centrum rechts.

Maar werkt het beleid wel, zal u zich afvragen? De migratie (buiten vluchtelingen en asielzoekers) verminderde tussen 2014 en 2019 met 28 procent. Het aantal asielzoekers daalde in dezelfde periode met 82 procent. En toch blijft Denemarken prominent deel uitmaken van de EU en de Schengenzone. Er werden geen sancties opgelegd, en het linkse verwijtende vingertje in de rest van de EU bleef uit. Het feit dat het om een linkse, door sociaaldemocraten geleide regering gaat, zal allicht wel toeval zijn?

Aan de andere kant: als Connor toch zo graag premier wordt, dan heeft hij hier, met deze maatregelen, de sleutel in handen van de Wetstraat 16.

Peter Logghe