We hebben onze ruggengraat ingeruild voor een poezenpak

“The Marching Pussy’ als symbool tegen vrouwenonderdrukking wereldwijd. De wandelende poezen werden hier en daar voor de gelegenheid kracht bijgezet door een hijab, waarvan het ombinden emotionele tweets en filmpjes op social media opriep. In mijn opinie heeft dit niets te maken met sisterhood, maar alles met collectieve massahysterie. Decadent tijdverdrijf van verwende hysterica’s die nooit hebben hoeven vechten voor werkelijke vrijheid. De vrijheid om te trouwen met wie ze willen, te worden wat ze willen, om het lichaamsdeel wat ze als carnavalskostuum gebruiken intact te houden.

Terwijl suïcidale en genocidale jihadisten druk bezig zijn met het uitzetten van de volgende soft target terroristische aanslagen op het Westen, zijn de bewuste soft targets zelf voornamelijk bezig met het breien van roze poezenmutsjes en het vernielen van straten en steden uit protest tegen een democratisch gekozen president.

Tekort aan moed: Misselijkmakende schijnvertoningen die, naarmate ze vaker voorkomen, pijnlijk duidelijk maken wat ze werkelijk zijn: een manier om het collectieve tekort aan moed te verhullen. Het is veilig protesteren tegen Trump. Niet om te protesteren tegen de mensonterende praktijken die dagelijks plaatsvinden in de naam van een of ander astraal sprookjesfiguur. Sterker nog: dat gegeven lijkt niet echt belangrijk te zijn.
Zeker niet volgens een van de organisatoren van deze ‘women’s march’: Linda Sarsour, een Palestijns-Amerikaanse moslima die zich via Twitter hard maakt voor invoer van de Sharia.

Enkele voorbeelden.  Zo vindt zij het blijkbaar geen enkel probleem dat Saoedische vrouwen niet mogen auto rijden of dat zij de door mannen voorgeschreven kledij moeten dragen::

En dat je volgens de sharia geen intrest op leningen moet  betalen:

Onzichtbaar: In Argentinië wordt elke dertig uur een vrouw vermoord om redenen die te maken hebben met gender. Het is een van de landen met het hoogste aantal vrouwen-moorden ter wereld.  Een enorm probleem dat lang onzichtbaar bleef door gebrekkige statistieken en verbloemend taalgebruik. Wie loopt er voor hen?
En wie herinnert zich niet Michelle Obama, die met een puppyblik de camera inblikte, in haar handen een billboard met de tekst: Bring back our girls! Wie maakt zich nu nog druk om deze meisjes? Wie heeft het nog over ze? Wie loopt er voor hen? En dan zijn er nog de honderden Yezidi vrouwen die worden gegijzeld en gemarteld door IS. Wie loopt er voor hen?

Opblazen: Ik ben letterlijk ziek van de Teflon gezichten van beroemdheden die me vertellen dat we moeten vechten voor vrouwengelijkheid die onder druk zou staan door de verkiezing van Trump, terwijl onze vrede en vrijheid in werkelijkheid worden aangevreten door een religieuze corrosie. Madonna die gratis blow jobs aanbiedt in ruil voor een stem op Hillary, ‘Imagine’ zingt in Parijs en vervolgens, gelardeerd door honderden ‘Fuck You’s’, bekend maakt dat ze meer dan eens dacht aan het opblazen van het Witte Huis. Een uitspraak die vervolgens door de marching pussy’s met gejuich wordt ontvangen.

Goed en kwaad: Dit alles terwijl tegelijkertijd een journaliste twitterde hoe ronduit beangstigend ze het vond dat Trump in zijn speech zei de strijd aan te binden met de radicale islam. Ik vraag me op zulke momenten altijd af of ik in een parallelle wereld ben beland. Een alternatief universum, waarin mensen het verschil tussen goed en kwaad niet meer zien (of hoe ze gracieus oud moeten worden, Madonna.)

Als dit ‘sisterhood’ moet voorstellen, dan ben ik blij dat ik niet bij die sisterhood hoor. Niet alleen omdat ik niet in een vaginapak over straat wil, maar ook omdat ik mijn energie en morele kompas liever richt op degenen die het werkelijk nodig hebben. Degenen die geen tijd hebben om poezenmutsjes te breien en spandoeken te schilderen voor hun peuters die geen idee hebben met wat voor teksten ze rondlopen.
Degenen die niet vechten voor een leven waarin ze volgevreten en gehuld in belachelijke outfits, stampvoetend en krijsend protesteren tegen iedereen die een andere mening toegedaan is, maar die vechten voor hun leven, soit.”

Vivienne Groenewoud – Opiniestuk met dank geleend bij Vrouw.nl

Cursieve tekst, afbeeldingen, tweets en bruggetjes bijgevoegd door onze redactie.