In de middeleeuwen vierde men tussen Kerst en Driekoningen nog een feest, waarbij kinderen de dienst uitmaakten in de kerk: het feest van de Onnozele Kinderen. Jonge koorzangers kozen een kinderbisschop en kinderen mochten voor één dag op de beste stoelen in de kerk zitten.
Wat was dit voor feest wat vaak op 28 december werd gevierd en waarom vieren wij dit nu niet meer?
Onnozele Kinderen, Bethlehem, Palestina; martelaren; † 1.- Feest 28 december.
Van de wijzen uit het oosten (feest 6 januari) hoorde koning Herodes dat er een koningskind geboren zou zijn in zijn land. Uit angst voor zijn positie liet hij alle jongetjes van onder de twee jaar in Bethlehem en omgeving vermoorden:
'Zodra Herodes bemerkte, dat hij door de Wijzen om de tuin geleid was, ontstak hij in hevige toorn; hij zond zijn mannen uit en liet in Bethlehem en heel het gebied daarvan al de jongens vermoorden van twee jaar en jonger, in overeenstemming met de tijd waarnaar hij de Wijzen nauwkeurig had gevraagd. Toen ging in vervulling het woord dat door de profeet Jeremia gesproken was: "Een klacht werd in Rama gehoord, geween en luid gejammer: Rachel, wenend om haar kinderen, wil niet getroost worden, omdat zij niet meer zijn".'
[Matteus 02,16-18]
In Valkenswaard is was de snoepworp van de Sint Nicolaastoren traditie. Vandaag niet meer. Sint Corona heeft het verboden…
https://valkenswaard24.nl/home/artikel/77244/Snoepjesregen-gaat-dit-jaar-opnieuw-niet-door
Beelden uit heuglijker tijden:
Het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie, ook wel bekend als Vaticanum II is bekend geworden als de kerkvergadering van het ‘aggiornamento’: het ‘bij de tijd brengen’ (=moderniseren) van de Katholieke Kerk. Resultaat, lege kerken en wie voelt zich nog geroepen?
“Onnozele kinderen” betekent onschuldige, onwetende slachtoffers van een kwaadaardige overheid.. Waarom we nu geen “onnozele kinderen” meer vieren, ligt voor de hand : wij zijn allemaal onnozele halzen, slachtoffers van een kwaadaardige overheid die al wat Vlaams en Christelijk is haat. En dat “vieren” we niet, maar ondergaan we in stilte