Na de anti-tankwapens, kwam de artillerie. Na de artillerie, kwamen de tanks. Na de tanks, komen de vliegtuigen. Na de vliegtuigen komen de raketten. Wat komt na de raketten eigenlijk? Onze soldaten. Onze mannen. Onze zonen.

Dat is de consequentie van de fuik waarin ze ons gestoken hebben. Een eindeloze oorlog waarvan ze geen flauw benul hebben hoe we daar ooit terug uit geraken.

Maar moeten we Putin dan zomaar laten doen zal men opwerpen. Neen. Maar met morele hoogdravendheid geraak je niet verder dan onder de eigen kerktoren, of veel waarschijnlijker, in de hel.

De realiteit is dat Europa

• 1) militair onvoorbereid was door hun naïef soft (flower) power-beleid
• 2) economisch fragiel is gemaakt door hun liberaal globalisme en
• 3) strategisch afhankelijk is van de USA voor onze veiligheid en van dubieuze regimes voor onze energievoorziening, met dank aan de Green Deal en anti-nucleaire dogma’s.
• Dat zijn gewoon geen kaarten om aan machtsprojectie te doen, maar wel om lessen uit te trekken.

De meest waarschijnlijke uitkomst is dat deze oorlog nog heel lang zal duren. De financiële kost daarvan zal steeds meer verschuiven van Amerika naar Europa. Het Westen als geheel zal een relatieve verzwakking kennen in de wereld, waar overigens de overgrote meerderheid niet aan ‘onze’ kant staat. Europa onderwerpt zich nog meer aan de Amerikaanse dominantie, waaraan we trouwens onze veiligheid middels afschrikking te danken hebben, maar dat is een tweesnijdend zwaard. Rusland zal blijven doorgaan omdat het voor hen om vitaal nationaal belang gaat. Wie de geschiedenis en de mentaliteit van de Russen wat kent, begrijpt hoe lang hun adem kan zijn. De Oekraïners zullen blijven doorvechten zolang ze Westerse wapens krijgen en er Oekraïense toxische masculiniteit is om daarmee te sterven. Cui bono?

De Amerikaanse neoconservatieve senator Lindsay Graham (GOP-SC) becommentarieerde dat als volgt: ‘Russians are dying. The best money we have ever spent’. Op een grote meeting in zijn thuisstaat South Carolina werd de man onlangs minutenlang uitgefloten door tienduizenden. In tegenstelling tot Europa, weten veel Amerikaanse families immers wat het betekent om hun zonen naar een van hun oorlogen (Irak, Afghanistan) te sturen en ze gemutileerd, getraumatiseerd of gedood te zien terugkeren waarbij iedereen zich ondertussen afvroeg wat ze daar eigenlijk deden.

Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang