… mocht de Britse belastingbetaler meer dan £ 350 miljoen ophoesten

Kevork Almassian, Syriër van Aramese afkomst, haalt een onthullend artikel aan van Mark Curtis in “Declassified“. Onze redactie heeft het in grote lijnen voor u vertaald. Vanaf 5’55” wordt Vanessa Beeley, onafhankelijke journaliste, erbij betrokken.

Het zgn. CSSF, het Conflict, Stability and Security Fund (Ned Conflict, stabiliteit en veiligheidsfonds), een omstreden regeringsinstelling, heeft grote sommen van het Britse hulpbudget overgemaakt als steun aan de oppositie in Syrië.

Declassified maakt voor het eerst duidelijk hoe omvangrijk de steun wel was en berekende dat de Britse regering minstens £ 350 miljoen heeft uitgegeven aan de zgn. oppositie en hun “projecten”. M.a.w. de Britse regering steunde de zgn. “gematigde rebellen”, zijnde de Syrische tak van al-Qaeda en soortgenoten sinds 2015, maar geeft geen inzage in details.

Alleen al in de laatste vijf jaar werden 13 projecten – goed voor £ 215 miljoen overgemaakt aan zgn. Syrische “rebellen” en hun “activiteiten”. De Britse regering weigert echter mee te delen om welke “oppositiegroepen” het gaat. Sommige hulpprojecten zaten vervlochten met “gewapende groeperingen” en dienden om hen te helpen “de controle te handhaven”. Minstens £ 162 miljoen werd overgemaakt uit het hulpbudget, dat volgens de regering dient om “armoede te verslaan, instabiliteit tegen te gaan en voorspoed te creëren in ontwikkelingslanden”. Deze fondsen moet men apart zien van het Britse humanitaire hulpprogramma in Syrië.

In april 2018 deelde de Britse regering het parlement mee dat het CSSF “enkele projecten waarbij bepaalde gewapende groeperingen van de Syrische gematigde oppositie betrokken waren van financiële steun voorzien had.”

O.a. “Security Strand” zou “technische steun en uitrusting” verlenen aan de “gematigde gewapende oppositie” om te helpen bij “het onder controle houden van het grondgebied tégen extremisten en de regering (onder Assad)”. Eén van de vooropgestelde doeleinden was het “sterker maken van de “gematigde gewapende oppositie in Zuid-Syrië om het grondgebied, onder hun controle, beter te besturen.” Enkele documenten tonen aan dat extremistische groeperingen van de Britse hulp konden profiteren. Eentje kreeg zelfs een “hoog risico” factor wegens de belangrijke aanwezigheid van gewapende groeperingen”.

Het “Strengthening governance structures in Syria”, onder de leiding van het DFID, de Britse internationale ontwikkelingsafdeling, moest het de “oppositie mogelijk maken broodnodige nutsvoorzieningen te voorzien als alternatief voor deze van de regering en extremistische groeperingen”. Dit project behelsde vier provincies in NW Syrië, het platteland rond Damascus, Aleppo, Idlib en Dara’a, die als “bezette regio’s” beschouwd werden waar de “gewapende groepen druk uitoefenden”. Het project moest “met gewapende groepen coördineren om het verlenen van diensten te vergemakkelijken”. In september 2017 botste dit met de heropstanding (sic) van HTS (Hay’at Tahrir al-Sham), voorheen al-Nusra, voorheen al-Qaeda, in Idlib.

De Britse regering maakte zich vooral zorgen dat de jihadisten de pluimen (steun) op hun hoed zouden steken…

Zoals hier herhaaldelijk geschreven, beschreven en aangeklaagd is een gedeelte van NW Syrië, m.n. de prov. Idlib, goed voor 4 miljoen inwoners, onder controle van de extreme islamisten van HTS & co., die moeten leven volgens de wetten van de sharia. We verwijzen naar: The living hell of Syrians under the jihadi ideology of HTS, al-Qaeda copycat (alaraby.co.uk)

De Britse regering is maar al te goed op de hoogte van de toestand ter plaatse en van het feit dat het CSSF programma hoog controversieel is en noemt het in een rapport “politiek gevoelig”. Ze verstopt zich achter “veiligheidsredenen” om de namen der steunkrijgende rebellengroepen niet bekend te maken. Met reden. Volgens in 2016 ontdekte documenten zou de Britse regering zowel Harakat al-Hazm (beruchte jihadisten) en Jaish al-Islam (door Saoedi-Arabië gesteunde salafisten die een Soennitische theocratie in Syrië wilden oprichten) als “gematigd” beschouwd hebben. In 2015 werd een proces nietig verklaard nadat Bherlin Gildo, Zweeds staatsburger beschuldigd van terrorisme, kon aantonen dat hij voor feiten vervolgd werd die in feite door de Britse regering actief gesteund werden… Feiten… hij maakte deel uit van een terroristisch trainingskamp, kreeg wapens om in Syrië te vechten en “werkte” samen met al-Nusra. (Terror trial collapses after fears of deep embarrassment to security services | UK news | The Guardian )

Het begrip “gematigd” is meer dan omstreden. Zoals Peter Ford, de Britse ambassadeur in Syrië 2003 – 2006, aan een parlementaire onderzoekscommissie mededeelde: “het bestaan van gematigde groepen in Syrië is vooral een hersenspinsel!”

De Britse regering ziet het enigszins anders: gematigd is een beschrijving van noch vis, noch vlees, noch terroristen-, noch regeringssympathisanten. Het CSSF liet optekenen dat als zij de oppositie kunnen laten samenwerken dit zou aantonen dat zij een alternatief zijn voor Assad en de terroristen. Een hulpproject, genaamd “Syria Resilience”, goed voor £ 26.9 miljoen gedurende de jaren 2017-2020, o.l.v. Buitenlandse Zaken, was bedoeld om “geloofwaardigheid te geven aan de gematigde oppositie” door hen in staat te stellen diensten te verlenen aan plaatselijke gemeenschappen.

Het CSSF heeft vele jaren de “oppositie” van steun voorzien. Zoals blijkt een uit rapport van december 2015 voorzag de Britse regering raadgevers, opleiding, logistieke steun aan het “oppositie” secretariaat en mediacentrum in Istanboel en bood ook “onderhandelings- en communicatiesteun” aan. Dit opdat de “oppositie samenhangende politieke posities zou ontwikkelen, verspreiden en in staat is om beter te onderhandelen”.

Een uitermate omstreden CSSF project was de Britse steun aan de zgn. “Free Syria Police”, bedoeld als een soort gemeentelijk veiligheidscorps, of burgerwacht, in oppositie-gecontroleerde regio’s zoals Idlib, in Aleppo en Oost-Ghouta, voordat deze laatste twee door het Syrische leger bevrijd werden. Deze Britse steun kwam er via een programma, genaamd AJACS (kort voor Access to Justice and Community Support), ofwel een privé firma Adam Smith Int’l, een niet onbelangrijke Britse hulpverlener. AJACS werd tijdelijk op non-actief gezet in dec. 2017 na een BBC programma met de alles verhullende naam “Jihadis You Pay For”, over corruptie en hulpfondsen die in de handen van terroristen belanden. Hierin wordt gesuggereerd dat Adam Smith Int’l maar al te goed wist dat hij terroristen financierde en / of dat hij tekort schoot toen hij “ontdekte” dat er gelden bij de terroristen beland waren. Het programma onthulde banden tussen twee Free Syria Police eenheden en rechtbanken onder de leiding van al-Nusra; het onthulde dat sommige agenten gedwongen werden fondsen te overhandigen aan de islamitische extremisten die de controle hadden over de regio. (UK-Syria aid scandal prompts questions about risk in conflict zones | Devex)

Zowel de Britse regering als Adam Smith Int’l ontkenden en hervatten het project begin 2018. In juni 2016 had de Britse regering nochtans getoeterd dat “begunstigden zeer voorzichtig uitgezocht werden om te verhinderen dat er uitrusting bij extremisten zou belanden.” Echter met het voorbehoud: “Het risico van een afleidingsmanoeuvre is reëel.” M.a.w. de Britse regering was/is zich maar al te goed bewust dat er gelogen en bedrogen werd/wordt.

De Free Syria Police mocht zich gedurende vier jaar verheugen over de Britse financiering; er kwam een einde aan in september 2018. Uit CSSF documenten blijkt dat het V.K. minstens £ 8 miljoen eraan gespendeerd had (training, communicatietoestellen en voertuigen). Uit een document blijkt dat ook het ZW van Syrië gesteund werd tot het Syrische leger medio 2018 de regio heroverde.

De Britse regering zag er geen graten in het parlement voor te liegen. In maart 2018 werd het parlement medegedeeld dat de financiering via het CSSF tijdens de periode 2011-2017 £ 32 miljoen bedroeg (politieke steun en niet-dodelijk materiaal inbegrepen).

Enkele maanden daarvoor, in sept. 2017, verklaarde buitenminister lord Ahmad dat de CSSF Syrië-financiering opliep tot £ 199 miljoen voor de drie jaren tot 2017/18. Hij zegde dat fondsen besteed werden aan “zowel verzetsgroepen tegen ISIS en Assad als Syrische burgers en gemeenschappen”.

En twee jaar daarvoor, in dec. 2015, verklaarde de regering dat het “meer dan £ 67 miljoen aan de Syrische oppositie gegeven had, daarbij inbegrepen de gewapende oppositie, de zgn. Syrische nationale oppositie en media activisten”.

Declassified heeft e.e.a. opgeteld en kwam tot de volgende conclusie: het CSSF heeft 13 projecten voor een bedrag van £ 215 miljoen belastinggeld besteed als steun aan de zgn. Syrische oppositie en de voorziening van hun “diensten” in de door extremisten bezette regio’s.

Het V.K. was al lang een belangrijke media-poppenspeler ten bate van de zgn. Syrische oppositie. Journalist Ian Cobain bracht in 2016 aan het licht dat de Britse regering een “informatie oorlog” voerde in Syrië door media activiteiten van bepaalde rebellenstrijders te financieren. De Britse regering financierde vijf geheime programma’s in Syrië, die begonnen in 2012, waarbij een netwerk van burger-journalisten op poten gezet werd om een bepaalde perceptie van het conflict te creëren. Het V.K. “leidde” heimelijk de zgn. Syrische oppositie, het “beloonde” mediabedrijven die welbespraakte oppositieleden uitzocht en opleidde, nam hun resp. persbureaus onder Britse hoede en ontwikkelde hun profielen op sociale media. Volgens Ian Cobain waren deze heimelijke propagandaprogramma’s “slecht gepland, waarschijnlijk onwettelijk en ze kostten bovendien mensenlevens”. (EXCLUSIVE: British propaganda efforts in Syria may have broken UK law | Middle East Eye)

De CSSF documenten tonen aan dat de Britse regering trachtte de wereldopinie te misleiden.

Sommige van deze projecten zijn waarschijnlijk nog steeds actief. Het zgn. “Future Syria Programme”, goed voor £ 6.96 miljoen gedurende 2019-2021, heeft als doel een tegengewicht te zijn voor de “Russische / regeringsmededelingen en disinformatie”. Het dienaangaande document maakt duidelijk dat het “de waarheid en de mening van de gematigde Syriërs wil verspreiden”. Het project loopt onder Buitenlandse Zaken maar de namen van de verantwoordelijken werden “aangepast” – lees geheim gehouden – derhalve is het niet bekend wie uiteindelijk voor deze campagne verantwoordelijk is.

In dec. 2015 gaf de Britse regering toe dat het £ 5.3 miljoen uitgegeven had aan de opleiding van “meer dan 300 Syrische journalisten en activisten… met het doel een onafhankelijk Syrische pers te ontwikkelen”. Hierbij moest een “netwerk van onafhankelijke media verspreid over Syrië” opgericht worden om de Syrische bevolking te bereiken via radio, tv en gedrukte pers.

De Britse rol in de Syrische oorlog werd opvallend onderbelicht en foutief beschreven in de poco pers van het V.K. Terwijl de pers uitgebreid aandacht besteedde aan de Britse inzet tegen ISIS, bleef het opvallend stil over de heimelijke acties tegen de Assad regering én over de eveneens heimelijke steun aan de zgn. oppositie groeperingen. De zgn. wreedheden van de Assad regering werden herhaaldelijk uitvergroot , maar de “gematigde rebellen” kregen een gratis rittenkaart. In de meeste artikelen of verslagen over Syrië wordt er geen gewag gemaakt van het feit dat de “gematigde rebellen” in feite grotendeels of helemaal gedomineerd of beïnvloed worden door islamitische extremisten.

Bewijsmateriaal doet vermoeden dat het V.K. eind 2011 of begin 2012 geheime acties voerde tegen de Assad regering. De Britse geheime dienst MI6 was naar verluidt betrokken bij wapenleveringen, trainingen en het organiseren van de oppositie tijdens een geheime operatie met hun bondgenoten uit de VSA en het M.O.

Het staat als een paal boven water dat de geheime en open politiek ter ondersteuning van de zgn. “rebellen” door buitenlandse protagonisten, zoals het V.K., het conflict tot een oorlog hebben laten ontploffen en aan het voortduren ervan bijgedragen hebben.

En toch blijven kranten beweren dat het V.K. zich grotendeels afzijdig houdt in Syrië. Een opiniestuk in de Observer was helemaal erover met de titel The Observer view on Syria and the west’s shameful failure to act | Observer editorial | The Guardian (… Het Westen moest zich schamen voor het wegkijken…) en de beschrijving van westerse regeringen die de oorlog negeren…

Waarmee we bij het uitgangspunt gekomen zijn: de door het CSSF betaalde media acties.

Revealed: The UK has spent £350-million promoting regi… (dailymaverick.co.za)

Afsluitend laten we Peter Ford nog eens aan woord over de leugens, het bedrog, van westerse landen in het M.O. die tot oorlogen, enorme materiële schade, voedseltekort en talrijke slachtoffers geleid hebben. Vanaf 35′ komt Syrië en de VSA aan bod. Hij stelt dat er ongeacht de politieke partij van de president en nooit veel verandert. “Slechts Trump – bless his soul – wou een andere koers varen. Twee keer zou hij bevel gegeven hebben dat de VSA troepen Syrië dienden te verlaten. Twee keer werd hij teruggefloten door de échte machthebbers: de wapenindustrie, het Pentagon, de geheime diensten, de diplomatische regelneven, het Washington establishment… en dat zal zo blijven. Biden lijkt me niet de man met de constitutie of de hersenen om de boel op zijn kop te zetten. Och… we zullen wat meer over mensenrechten horen… en andere nonsens… “

Op de vraag hoe hij terugkijkt op 10 jaar oorlog in Syrië, hoe die begon: “Het was op voorhand gepland door een goddeloze alliantie. De westerse mogendheden hadden die gepland vanuit Jordanië, hadden voor jihadisten gezorgd en aan de andere kant had je de Moslimbroederschap die al sinds vele jaren actief was in Syrië en die zat te wachten op een uitgerekende kans, die eraan kwam met de Arabische Lente… Ze kregen wat burgers op hun hand, die met een betoging begonnen, de Syrische veiligheidsdiensten overreageerden een beetje en zo kreeg je het vuur aan de lont met agents-provocateurs, met sluipschutters die in de menigte schoten…en de boel ontplofte.”

Over de huidige toestand: “het is een stilstand. Assad controleert 70% van het land; er zijn slechts twee verzetshaarden in het noorden en het noordoosten. De ene onder controle van al-Qaeda in Idlib, gesteund door het westen, de andere is onder controle van de VSA in samenwerking met enkele Koerdische milities. Laat dat nu toevallig het gebied zijn waar de Syrische olie zit en waar de meeste vruchtbare graanvelden zich bevinden. Zij ontzeggen de rest van Syrië zeer belangrijke grondstoffen. Dit gecombineerd met de sancties heeft Syrië het bijzonder zwaar. Alles zit muurvast….”