Bij ons is het misschien minder bekend dat het hoogontwikkelde Japan nog steeds ter dood veroordeelden ook effectief executeert.
Twee derden van alle staten ter wereld voeren een terechtstelling niet uit. Niet zo in Japan: een vonnis is een vonnis. Geen omzetting in levenslange hechtenis, geen verzachtende omstandigheden, geen traanklieren-mediaverslaggeving.
Verleden week nog werden drie zware criminelen naar het hiernamaals bevorderd. Protesten van mensenrechtenorganisaties zijn in Japan niet belangrijker dan de rechten en gevoelens van de slachtoffers of nabestaanden. Het waren de eerste executies sinds september en sinds de overname van de regeringsverantwoordelijkheid door premier Abe in december van verleden jaar. Minister van Justitie Tanigaki verantwoordde de door hem goedgekeurde uitvoering van de doodstraf met de “buitengewone wreedheid” van de begane moorden.
Drie jaar geleden gaf Japan toelating om de executiekamer van het land te laten zien. Tijdens een rondleiding mochten journalisten de kamer filmen waar de veroordeelden gedood worden. Een rood vierkant op de vloer markeert de plek van het valluik. De strop was voor de gelegenheid weggehaald.
Sinds W.O. II worden executies in Japan in het geheim voltrokken. Bekend was dat dit door ophanging gebeurde, maar over hoe het vonnis precies wordt voltrokken, werd tot nu toe gezwegen.
De pers kreeg ook de kamer te zien waar de gevangene zijn laatste momenten doorbrengt. In de ruimte met twee bankjes en een Boeddha-beeld kan een veroordeelde nog met een geestelijke spreken. Volgens een Japanse journalist rook de kamer naar wierook.
Ook de ruimte van de beul was toegankelijk. In deze sobere kamer zitten drie knopen aan de muur. Drie personen drukken de knoppen gelijktijdig in, maar slechts één daarvan activeert daadwerkelijk het executiemechanisme. Daardoor is nooit precies bekend wie de doodstraf echt voltrekt.
Toch blijven er ook nu nog geheimen: journalisten werden in een geblindeerde bus naar een geheime plek in Tokio gereden. Buitenlandse persbureaus die hadden verzocht mee te mogen, werden om onbekende reden geweigerd.
De toenmalige Japanse minister van JustitieChiba organiseerde de zeldzame rondleiding om het publieke debat over de doodstraf aan te zwengelen.
Er is internationaal veel kritiek op de doodstraf in Japan, omdat veroordeelden niet van tevoren te horen krijgen wanneer de executie plaats zal vinden. Advocaten en familieleden worden ook pas op de hoogte gesteld als het vonnis is voltrokken.
80% van de Japanners steunt de straf.
Floriaan Terbeke
Bron: Auswärtiges Amt.de, NOS
Indien die executies ENKEL zouden uitgevoerd worden bij “zware misdaden tegen het gemene recht”, zou Fikken tot die 80% pro-stemmers behoren.
Het Japanse systeem met drie knoppen gelijkt toch goed op hetgeen hier (vroeger) ook toegepast werd door het “Militair Tribunaal”: een execitiepeloton waarvan één man met een “losse flodder” schoot zodat niemand zichzelf kon verwijten dat HIJ die veroordeelde doodschoot.
Helaas, zijn er ook veel mensen gefusillieerd die de uiteindelijke kogel NIET ècht verdienden nà WO ll… maar dié tijden lagen ànders dan tegenwoordig.
(een bakker, Willem d’Hauw uit Heist a/zee werd ook “tegen de muur” gezet, ènkel omdat hij mensen tewerk stelde om te helpen bij het bouwen van de Atlantik-wal aan de Ooskust)–> die mensen zouden ànders toch opgeeist geworden zijn om (gedwongen) in Duitsland te werken. !!!