“… Heel eerlijk: denkt u dat Erdogan die sofagrap ooit met Angela Merkel zou durven uithalen? Of Thatcher in haar tijd? Von der Leyen kreeg de plaats waar ze thuis hoort, en de grinnikende Michel werd er zo licht van dat hij ei-zo-na met stoel en al opsteeg, onder het gezang ‘Alle Menschen werden Brüder’. Ik wed dat ze in Ankara nog altijd niet bijgekomen zijn. Sorry dat ik altijd de kant van de grapjassen kies.”
Lees Johan Sanctorums: “Koffieke, pralineke, Ursula? Wat Turks fruit misschien?“
sofagate-zorgt-voor-dolle-pret-op-het-internet~
seksistisch-of-niet-waarom-werd-von-der-leyen-naar-de-sofa-verwezen-tijdens-ontmoeting-met-erdogan
Over het voornaamste aspect wordt er niet gesproken. Zowel Michel als Erdogan behoren tot het uitverkoren volk, de eerste openlijk, de 2de als Dönmez. Dit wetende , stelt zich de vraag : van wie komt dit initiatief werkelijk ? Men dient hierbij dan rekening te houden met tal van conflicten :
– Oekraïne waar de EUSSR tegen over Rusland staat, maar Turkije aan de kant van Oekraïne,
– Syrië, waar Turkije tegenover Rusland staat,
– Armenië, waar Rusland en Turkije samenwerken,
– Israël waar via het Palestijns probleem, de EUSSR tegenover Israël staat,
– Cyprus en de oliewinningen , waar Turkije tegen over de EUSSR staat met dan vooral Frankrijk, in de hoofdrol,
– Griekenland met de invasies waar Turkije actief aan meewerkt en ook de EUSSR op een verdoken manier om het Coudenhove Kalergi plan,
– Turkije zelf dat zich op een heimelijke manier gedraagt als een bondgenoot van Tel Aviv… en zich dan ook alles kan veroorloven,
– Turkije dat nu een conflict heeft met de EUSSR over de vrouwenrechten(sic),
– Duitsland waar er enorme spanningen zijn binnen de CDU en CSU o.a. door de door IM Erika gevoerde politiek, die trouwens ook behoort tot het uitverkoren volk. (= niet beperkende opsomming).
Kortom een gigantische slangenkuil met tal van allianties, die wisselen naargelang het voorwerp van de samenwerking of het conflict, met daarbij dan voortdurende incidenten, veelal om de aandacht af te leiden van de ware aard van wat er zich momenteel op het (geo)politieke schaakbord afspeelt.
En alle partijen waarmee de EUSSR één of ander probleem heeft, weten dat de bestuursorganen van deze EUSSR bevolkt worden, niet door onbekwamen, maar door verraders in dienst van de NWO, waarvan deze EUSSR een instrument dan wel wapen is, en waar dan ook alles mogelijk is. Ze moeten toch zwijgen.
Het sofa incident met Ursula is dan ook een signaal. Komt dit van Erdogan zelf, of uit Tel Aviv, of uit Moskou of uit Berlijn ?? Was Michel hier vooraf van ingelicht ? En welke taal spraken Erdogan en Michel ??
Het doet denken aan de ontmoeting tussen de Oostenrijkse eerste minister Kreisky en de Israëlische eerste minister Golda Meir, die zich nadien er over beklaagde dat ze zelfs geen glas water kreeg aangeboden, waar op dan de reactie kwam van Kreisky : “Ze heeft het ook niet gevraagd …”.
http://magazin.spiegel.de/EpubDelivery/spiegel/pdf/41871547
(zie pagina 3, in het midden van de rechterkolom).
Het voormelde voorbeeld illustreert dan ook het verschil in houding tussen Kreisky , een man die voor zijn land opkwam en Charles Michel, die als handlanger van de NWO, meewerkt aan de ondergang van het Avondland.
Dit laatste is het werkelijke probleem, en niet die sofa. Trouwens als men zich wat respecteert dan blijft men daar weg.
Misschien nog een opmerking : de zogenaamde Europese lei(ij)ders nodigen zich zelf altijd uit; Ze krijgen geen ziertje weerstand van de niet verkozen leden want hun welvaart komt in gevaar, ze kunnen immers sjoemelen dat het geen naam heeft. Herinner u de scene van een parlementslid die met de trein toekomt in Straatsburg, eventjes zijn badge gebruikt om te tonen dat hij aanwezig is, dan vlug één of andere tekst goedkeurt en dan stante pede terug naar huis vertrekt bij moeder de vrouw of de vriendin. Plus dat al die poenpakkers overal nog het grote woord voeren en geen twee woorden kunnen zeggen zonder het woord democratie te vermelden. De EU zal nog vroeger uiteen vallen door hun eigen wanbeheer dan door een actie gevoerd tegen de geldverspilling en de ongeloofwaardigheid die ze vertonen.