We hebben jarenlang met een VW-Kever gereden, nadien met een Golf. Mijn ouders kochten hun eerste kever in 1960, een lichtblauwe, met een choke, die men moest uittrekken; mama hing er haar handtas aan. Mijn vader had tijdens de oorlog leren autorijden; mijn moeder kreeg les van de autoverkoper. Eén les van 1.5 uur. Parkeren heeft ze nooit goed onder de knie gekregen. Ze kon slechts vooruit rijden en ze reed gewoon rondjes tot ze een passende vrije plaats gevonden had. Of ze ging ergens in overtreding staan en heeft nooit een boete gekregen. Op de voorruit kleefde een opsomming van de verkeerstekens. Haar passagier moest die dan raadplegen als ze er ergens mee geconfronteerd werd. Wij vonden dat doodnormaal. Een rijbewijs ging je gewoon op het stadhuis halen. Zij heeft slechts één keer een ongeval gehad toen er een dronken chauffeur haar in de flank raakte.
Ondenkbaar nu. Toen was er quasi geen verkeer. Geen hetze. Volkswagen is voor mij jeugdsentiment. Foto’s met mijn trotse ouders voor hun nieuwe auto, de eerste in de familie. Mooie herinneringen. Een wereld die even stilstaat. Een opiniestukje van collega-blogger Wolfgang Präbel trok mijn aandacht, waarbij ‘andere’ weetjes over VW terug aan de oppervlakte komen. Hierbij de bewerkte versie in het Nederlands met bijpassende video’s, afbeeldingen en bruggetjes.
Het iets andere automerk
Het succes van Volkswagen begon met een gigantisch volksbedrog. 337.000 spaarders hadden voor een Volkswagen elke maand vijf Reichsmark betaald en zo in totaal 268 miljoen Reichsmark bijeen gebracht, zonder dat er tot 1945 ooit één auto aan de spaarders geleverd werd. Na de oorlog verloren de gespaarde rechten op een Volkswagen hun waarde. Tot einde 1970 betaalde het VW-concern de bedrogenen contante compensaties voor in totaal 6.3 miljoen DM en ook aankoopkortingen voor 63.000 autokopers. Men kan de schuld aan dit megabedrog niet uitsluitend in de schoenen van VW schuiven, maar ook van de nationaal-socialisten, die in dit ‘spaarmodel’ een groot aandeel hadden. De geboorte van Volkswagen stond niet onder een goed gesternte, maar eerder onder een kruis.
33 jaar later en niets wijzer geworden: toen men nog 15 jaar op de levering van de Trabant moest wachten leverde het VW-concern 10.000 stuks van de populaire Golf aan de DDR. We schrijven 1978. De prijs werd initieel op 30.000 Ostmark bepaald, later bijgestuurd naar 25.000 Ostmark. Men kon uiteraard slechts door relaties in de partij of diens nevenorganisaties zo’n auto in de wacht slepen. Op de zwarte markt werd voor een tweedehands Golf tot 100.000 Ostmark geboden, wat meteen aantoont wat een koopje de officiële prijs was.
Sindsdien was de Golf bij de bevolking als bonzenauto geliefd, gehaat en ook vervloekt. Er bestond natuurlijk nog een tweede mogelijkheid aan een nieuwe Golf te geraken, nl. door middel van de beroemde beruchte GENEX-rekeningen. De Stasi-onderneming Genex Geschenkdienst GmbH had voor het Westen een cataloog samengesteld, „Geschenke in die DDR“, waaruit de familieleden in West-Duitsland voor hun arme broeders en zusters in de DDR waren konden uitzoeken en met DM betalen. Sinds 1986 stond de Golf in die bewuste cataloog. Dus ook via deze obscure weg leverde VW auto’s in de DDR. Uit onderstaande video mag blijken dat de levering van 10.000 Golfjes deel uitmaakte van een uitwisselingsprogramma, waarbij ‘hogere’ belangen gediend werden.
In 1993 kwam het VW-concert weer in beeld toen Ferdinand Piëch de gewiekste aankoper José Ignacio López van General Motors afsnoepte en hem tot chef van de afdeling „Produktionsoptimierung und Beschaffung“ (optimalisering productie en aanbestedingen) benoemde. De onderaannemers en leveranciers huiveren nog als ze aan die tijd terugdenken. López had bepaalde gegevens van zijn oude werkgever GM meegenomen, waarop een rechtsgeding volgde, VW zich verplicht zag hem aan de deur te zetten en bovendien een schadeloosstelling van 100 miljoen dollar aan GM te betalen. We schrijven dan 1996.
De López-affaire was nog niet helemaal verteerd toen het VW-bestuur het lumineuze idee had een selectie bereidwillige Braziliaanse prostitués bij de hand te houden voor de ondernemingsraad. De dames waren bij de IG Metall zeer geliefd en konden jarenlang rekenen op hun klanten, die hen o.a. met ‘dienstreisjes’ in de watten legden. In 2005 kwam dit aan het licht.
Dat hinderde VW niet de moraal-predikant te spelen. Op 5.1.2015 lazen we bij Spiegel-onLine: “Wegens Pegida-betoging liet VW zijn glazen ‘Manufactur’ (fabriek) op maandagavond de lichten uitgaan. Volkswagen staat voor een open, vrije en democratische samenleving.”
Een typisch geval van ‘luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden’. Golf-leveringen aan SED en Stasi, een prostituésschandaal, corruptie.
We maken ons geen illusies. VW is geen alleenstaand geval. Voor geld en macht worden edele principes vlotjes opzij geschoven. En verder is het met de stroom meedrijven. Geen golven veroorzaken. Zaken doen. Business as usual.
FVE
Een GM-inkoper door VW ingehaald? Nu begrijp ik de samenhang met het contactslotdrama. In de VS gaat GM 56 families uitbetalen die een verwante hebben verloren door een kapot contactslot, waardoor de motor ineens stilvalt. Ook VW en Audi hebben dit probleem: ik kan ervan meespreken. Voor mij nooit meer een duitse auto.
Wat als het contactslot bv. in Korea of in een voormalig Oostblokland geproduceerd werd?
Dan staat er nog altijd VW-Audi op.
Klopt, maar de onderdelen kunnen van overal afkomstig zijn. Dus geen reden om geen Duitse auto te kopen.
Wie auto’s produceert moet voldoende kwaliteitscontrole uitvoeren via steekproeven. De eindproducent is tenslotte verantwoordelijk voor wat hij aflevert.
Uiteraard. We wilden alleen maar aantonen dat de vlag niet de lading dekt en omgekeerd. Auto’s zitten met puzzelstukjes in elkaar: van verschillende producenten afkomstig uit verschillende landen. Een goedkoper merk kan in weze hetzelfde product zijn als het duurdere. Een duurdere kan in een fabriek geassembleerd zijn waar men het niet zo strikt neemt en derhalve niet zo kwalitatief hoogstaand als men zou mogen verwachten. Een bepaald stukje van een auto kan pas gebreken tonen na x aantal uren gebruik, wat eventueel tijdens de assemblage niet aan het licht kan komen. Uiteraard had dit vooraf moeten getest worden, maar quasi elk merk heeft al om de een of andere reden auto’s moeten terugroepen nadat er fouten aan het licht kwamen na x aantal km. Geen enkele automerk is daarvan gevrijwaard, ook de duurdere klasse niet. Dat een slechte ervaring met een merk in de toekomst zal meespelen bij de aankoop van de volgende is logisch, maar niet altijd terecht. De mogelijkheid bestaat dat een uitgebreid getest onderdeel initieel correct geleverd wordt, maar dat die fabriek steken laat vallen.
Wat ons betreft, vrijheid… blijheid. Ieder kiest naar eigen voorkeur en betaalkracht. Een betrouwbare kleine wagen is beter dan een luxemodel dat om de haverklap in de garage staat.
Spijtig dat er geen Trabandjes meer zijn, 10 jaar wachten op je wagen, en wat had je dan?
De eerste jaren nà WO ll werden duizenden VW in het licht-grijs gespoten… “Zerstörer grau” of, in het Engels: Destroyer gray –> een “erfenis” van duizenden ton verf dat daar ongebruikt stond vermits de “Kriegsmarine” toch geen grote schepen meer had op het laatst van de oorlog.
Heb dezelfde ervaring met de Kever en mijn moeder als de redactie begin jaren zestig. Herinner me nog dat een Kever toen 60.000 BF kostte.
Om op dat grootschalig bedrog te komen : in mei 1949 spande de advocaat Richter van de Volkswagensparer een proces aan tegen het Volkswagenwerk in Wolfsburg.
In totaal voelden zich 289.990 spaarders gedupeerd. Ze hadden 1000 Reichsmark betaald en hun wagen niet geleverd gekregen.
De klacht ging uitsluitend tegen het Volkswagenwerk en niet tegen het nat. socialistisch Arbeitsfront en haar organisatie ‘Kraft durch Freude’ die alleen haar Bank der Arbeit ter beschikking stelde voor de spaargelden. Als een spaarder zijn overeenkomst wou verbreken had de Bank der Arbeit daar geen enkele inspraak in. Het verdrag werd uitsluitend met Volkswagenwerk opgemaakt, zonder enige inmenging.
Het verweer van Volkswagenwerk in dat proces waren de oorlogsomstandigheden en het feit dat de spaargelden bij de vroegere Bank der Arbeid door de Russen geblokkeerd waren.
De spaarders wilden hun geld niet terug maar de levering van een VW kever, die in 1949, 5300 DM kostte.
Het artikel geeft de indruk alsof geen enkele spaarder zijn Kever geleverd kreeg, wat niet zo is. Toen de oorlogsomstandigheden het nog toelieten kreeg ieder die zij Kever betaald had zijn wagen.
Je vindt ter illustratie nog een artikel in Der Spiegel van 29.05.1948. Het blad schrijft :’ tijdens de Messe ‘Made in Germany’ huldigden duizenden vroegere Volkswagen spaarders weemoedig in Halle I de herinneringen aan het initiatief der Volkswagensparer.’
Aan de beleggers, je kan nu niet meer instappen maar in de jaren 50/60 gaf Volkswagen spotgoedkope aandelen uit die 16% rendement gaven.
Ik rij met een SKODA Octavia-combi turbodieselinjectie 1,6 automaat. Volkswagen-Audi-motor en uitrusting, enkele duizenden euro’s goedkoper dan de VW. Prachtige wagen, qua prijs ongenaakbaar.
Helemaal mee eens. Kan men vergelijken met Dacia en Renault.