Volkslening hier, volkslening daar

Veilige belegging of risicovolle speculatie?

Met het model van een volkslening wordt in de Bundesrepublik Deutschland en in het land b geprobeerd opnieuw geld mobiel te maken om verplichtingen van de overheid te financieren.  Duitsland wil het transport van stroom gedeeltelijk door de burgers laten betalen; het land b ziet de gelden eerder gespendeerd in de sociale sector

Al zijn onze oosterburen wel wat vrijgeviger wat de opbrengst betreft.  Duitse burgers, die in het raam van deze volkslening met de daaraan verbonden dividendenuitbetaling, minstens 1.000 euro kapitaal leveren zullen beloond worden met een opbrengst die  5% per jaar kan bereiken.  Doel is het stroomtransport van de windmolenparken in het noorden naar Zuid-Duitsland mogelijk te maken.  De volkslening richt zich uitsluitend tot de bewoners van de Noordduitse regio waar de leiding doorloopt.

Financiële experten waarschuwen echter voor deze nieuwe volkslening.  Het model is niet transparant genoeg en voor de modale burger niet uitvoerbaar.  De burger die geld leent aan de overheid wordt een kredietverlener aan de netbeheerder en krijgt noch mede-eigendomsrecht noch inspraak in ruil.  Wat als er iets mis gaat met deze plannen voor alternatieve energie?  De experten boren heel het plan de grond is: absoluut niet aan te raden voor de kleine spaarder, die het risico loopt zijn investering kwijt te spelen.
Anders dan door politici beloofd, tekenen de burgers, die op de vraag van de lening ingaan, een contract met de Nederlandse holding van de netverdeler Tennet.  Als deze failliet gaat, dan worden de intekenaars op de lening als laatste in de rij van de schuldeisers vergoed.
Het plan, “laat de burger maar betalen en de risico’s dragen”, loopt niet gesmeerd.  Volgens der Spiegel toonden slechts 1500 mensen interesse in de beleggingsmogelijkheid, al relativeert Tennet dat cijfer.  Men kan nog inschrijven tot einde augustus.

Wat betreft de volkslening in het land b zijn we meer dan sceptisch over het succes.  Wie wil er nu voor een armzalige 2%, min 15% roerende voorheffing, zijn geld voor een periode van minimum 5 jaar in handen van de grijpgrage belgische staat geven en bovendien aan de schurken, die ons dagelijks al genoeg in de portemonnee zitten, inzage geven in ons spaargeld?  En wij staan niet alleen met onze twijfel.  Ook  Febelfin, de koepelvereniging van banken, heeft geen vertrouwen in het nut en het succes ervan.

En Johan Van Overtveldt schreeft hierover in Trends: “Een nieuw initiatief van de regering Di Rupo om, opnieuw, de echte problemen niet onder ogen te moeten zien.” 

Meer hierover

FVE