Een ander geluid: het migranten-apartheidssysteem van de EU

Rol van Frontex uitgespeeld
Intussen lijkt de rol van Frontex, het agentschap die de Europese grenzen moet bewaken, uitgespeeld. Ze krijgt niks anders voor elkaar dan af en toe smokkelbootjes de haven inslepen. Opvarenden van de schepen worden niet bij aankomst gecheckt; ze moeten zich zelf melden.

Afgelopen zondag liep een groot schip met 200 asielzoekers ongehinderd de haven van Kos binnen. Griekenland en Turkije, beide lid van de NAVO, kunnen overduidelijk de eigen grenzen niet efficiënt in de gaten houden.        Voor terroristische groeperingen als Al Qaida en ISIS is die wetenschap interessant nieuws. Via Kos kunnen terugkerende Syrië-gangers makkelijk verder Europa binnenglippen, bijvoorbeeld met een van de vele vertrekkende toeristencharters. Een paspoort is niet nodig, een look-a-like identiteitskaart volstaat.
Zelfs de Griekse minister van Defensie, Panos Kammenos, waarschuwde deze week openlijk voor het risico van infiltratie.

EU-migrantenapartheidssyteem
De route is ook bekend bij mensensmokkelaars. Zo was ik bij terugkeer met de maatschappij Jetairfly getuige van de arrestatie van een man op de luchthaven van het Brusselse Zaventem. Hij had een vrouw met hoofddoek op sleeptouw genomen.
De onvolwassen Europese politiek verbaast overigens op meerdere terreinen. Deze week werd bekend dat de Europese Unie 2,4 miljard euro uittrekt voor extra hulp aan de migrantenopvang. Griekenland krijgt daarvan bijna een half miljard euro. Gelijktijdig hoorden vorige week zo’n vierhonderdduizend Syrische achterblijvers in Libanon en Jordanië van het VN Wereld Voedsel Programma WFP dat hun voedselrantsoen bij gebrek aan fondsen wordt gehalveerd.

In de praktijk komt het erop neer dat voor zo’n 96 procent van de regionaal opgevangen échte vluchtelingen minder geld beschikbaar wordt gesteld dan de circa vier procent die Europa toelaat. Daarmee voert de Europese Unie een soort migranten-apartheidssysteem: alleen de rijken kunnen Europa binnen komen, want zij bezitten minimaal duizend dollar. Wie geen geld heeft blijft achter en lijdt honger.
De gevolgen van de ongelijke behandeling laten zich raden: Het vergroot de animo om naar Europa af te reizen, en zie hier de vicieuze cirkel waar geen einde aan komt. Dit jaar wordt een recordaantal migranten verwacht, het aantal ligt volgens de VN in Griekenland nu al 750 procent hoger dan in 2014.

‘Niemand die ik spreek is naar Kos gevlucht omdat zijn of haar leven direct gevaar liep. Er is geen sprake van een exodus uit een oorlogsgebied. Op het vakantie-eiland in de Egeïsche Zee zie je dan ook geen oorlogsgewonden.’

‘Europa is niet veiliger dan Turkije, maar gewoon beter voor ons’

‘De tocht duurde maar 35 minuten. It was fun!’

‘Het zijn op uitzonderingen na allemaal rijkaards. Al deze tijd heb ik geen ondervoed persoon gezien’

“Bij het begin was de bevolking van Kos begaan met het lot van de vluchtelingen. Ze werden als zielenpoten gezien. Maar het eten en de kleding die werd uitgedeeld werden vaak weggeworpen. De gemeente bood het leegstaande Hotel Captain Elias aan, maar daar wilden ze niet binnen. Te vies. Drie dagen lang hebben 40 Griekse vrouwen schoongemaakt. Maar binnen veertien dagen was het een enorme smeerboel met gore toiletten.”

Een makkelijk boottochtje vanuit Turkije naar Griekenland, heerlijk terrasweer en papieren om door te reizen binnen enkele dagen geritseld. Tussendoor nog even poedelen in het zwembad van het hotel. In het nieuws lijkt het afzien, maar voor gefortuneerde vluchtelingen begint het Europees paradijs al op Kos. Dankzij het migranten-apartheidssysteem van de Europese Unie.

Lees hier het verhelderend verslag van Arnold Karskens in The Post on Line