Of het een gat in de markt is, willen we betwijfelen. U kent toch (nog) het gebruik bij het betreden van de kerk? U doopt uw vingertoppen in het wijwatervat, naast de inkom, en maakt een kruisje. Door de coronapandemie moesten de kerken verplicht sluiten en zal u dus ook geen gebruik kunnen gemaakt hebben van het wijwater. Nu men terug erediensten mag organiseren – zij het onder strikte voorwaarden – werd het wijwatervat echter door de experten in de ban geslagen wegens een mogelijke broeihaard van besmetting.

In Duitsland heeft men daar een mouw aan gepast door in de kerken een wijwaterautomaat te installeren die de gelovigen toelaat het gebruik in eer te herstellen. Er waren wel al modellen op de markt, maar helemaal contactloos, neen, dat waren ze niet. Je moest al heel behendig zijn om bv. met de elleboog de waterdruppels te voorschijn te toveren.

Het ding ziet er niet echt kerkelijk uit: gemaakt uit inox, onderaan een pedaal die de nodige hoeveelheid gewijde waterdruppels naar boven pompt, die dan vervolgens in de geopende hand opgevangen worden, waarna de gelovige met de andere hand zijn vingers erin doopt en het kruisteken maakt. Men neme nota van de gebruiksvoorwaarden…

Binnenin het inox omhulsel zit een vijf liter container in kunststof. Het water wordt niet aan het daglicht blootgesteld waardoor algengroei uitgesloten is. De producent ‘foottec’ (voettechnologie) heeft een patent op vloeistoffenpompjes, o.a. voor sauzen en hygiëneproducten (zie video onderaan).

Intussen werden zo’n 30 kerken in Duitsland met de wijwaterautomaat voorzien – soms door de parochianen zelf betaald (654 euro). De producent laat weten dat hij eventueel ook een offerblok kan laten inbouwen… (…)

Een noodsituatie schept creativiteit: in de VSA werd zelfs een hostie-automaat ontwikkeld; het ding kost 100 US dollar. En voor een vervangcilinder moet u zo’n 30 US dollar neertellen. Of O.L. Heer het met deze tollenaars eens is?