Een Weense lerares – dan nog met een rode politieke stempel – spreekt uit de biecht. We herkennen haar verhaal. 25 leerlingen in een klas. 21 daarvan komen uit Prachtlanden. Ze moeten geïntegreerd worden: taal, cultuur, niveau, beschaving en … verlichting.

Vooral moslimleerlingen tonen weinig of geen interesse in de leerstof. Het onderscheid tussen hun thuis- en de schoolsituatie is te groot. Want de sharia staat voor vele leerlingen boven alles. Het belangrijkste is immers een goede moslim(a) te zijn. Muziek en dans worden omwille van religieuze redenen geweigerd. Ruzies onder elkaar zijn ook meer en meer religieus gemotiveerd. Moslimouders ontwikkelen een groeiende ontwikkelingsvijandigheid. Het gaat dikwijls slechts om de islam. Want dat maakt hen – in hun ogen – meer waard. Dat ze gelovige moslims zijn. Dat ze zich om die reden van ons onderscheiden. Beter zijn. Als slechts dat overblijft, dan wordt het gevaarlijk. Een ontwikkeling die niet gezond is voor de maatschappij.

“Dat de islam in talrijke Weense scholen steeds invloedrijker wordt, dat meer en meer leerlingen slechter Duits kennen hoewel ze in Oostenrijk geboren werden, dat we generaties jonge migranten dreigen te verliezen, daarover mag en kan men als leerkracht niet spreken. Met de pers praten is taboe. Men zit alls een bibberend konijntje voor een slang, in dit geval de regeringspartijen ÖVP en FPÖ, Met de pers praten brengt immers geen aarde aan de dijk. Problemen worden niet op deze wijze opgelost, zegt de Weense schoolraad. Want één probleem maakt toch geen problematiek, toch?” Vanaf 03’39” verneemt u meer hoe de struisvogeltactiek een oplossing biedt (… we hebben geen goesting die onzin te vertalen…) en hoe Wenen, zoals talrijke steden, islamiseert.