Venezuela, het rode paradijs
Toen Chavez aan de macht kwam begon de plundering. In eerste instantie werden de olieopbrengsten gebruikt om stemmen te kopen bij de “onderlaag” via een gratis politiek (à la Steve Stunt).
Dit alles onder de mom van de “armoedebestrijding” en de “strijd tegen de ongelijkheid”. Toen de olieopbrengsten daalden begon een letterlijke plundering van de private sector met o.a. de hulp van het leger.
Ondertussen bloeien de misdaad en de corruptie welig. De politie werd gedeeltelijk ontwapend, zodat het hier dan ook dweilen met open kraan is. Moorden en ontvoeringen zijn een normale activiteit geworden. In de gevangenissen zijn de gevangenen baas.
Recent werd op de TV zender National Geographic een reportage uitgezonden van Ross Kemp over de toestand in Caracas. Deze reportage geeft een onthutsend beeld van een land in volle decadentie, dat verzuipt in de misdaad, en waar het regime aan de macht blijft met het kopen van stemmen zoals in het Oude Rome ook al het geval was met brood en spelen.
Ondertussen is Venezuela dus in een “socialistische utopische nachtmerrie” beland, mede door de steeds dalende olieprijzen, waardoor de “financiering” van het kiesvee in het gevaar komt. Dit alles gaat dan gepaard met een torenhoge inflatie, muntontwaarding en bevoorradingsproblemen.
Op de webstek van Zero Hedge zijn er beelden van lege winkelrekken en ellenlange wachtrijen cfr de gebruiken in de toenmalige USSR.
De regering heeft intussen al de “stier bij de horens gevat” en het “fotograferen” van deze lege winkelrekken verboden!
Honderden wachten, een genummerd ticket in de hand, voor gesubsidieerde voeding in San Cristobal. Dikwijls is de voorraad uitgeput eer men aan de beurt komt.
De vrienden van Chavez hebben niet te klagen. Citaat van William Biancucci, één van de officieren die Chavez ter zijde stond bij de staatsgreep:
“Ik ben een socialist, maar ik heb graag geld in mijn handen. Socialisme betekent welvaart.”
Welvaart… voor hemzelf.
En dit van Henrique Capriles:
“Er is geen grotere kapitalist dan een socialist aan de macht.”
Op het eerst zicht is dit alles voor ons een “ver van ons bed” verschijnsel, maar rekening gehouden met tal van zeer onrustwekkende inlichtingen, op vooral financiële webstekken, die betrekking hebben op een aankomende “systeemcrash” , krijgen we via Venezuela al een “gedacht” van wat ons te wachten staat.
Lovenaar
“
Dat regime is echt socialistisch, geld en nog eens geld voor hun en het volk mag creperen
Wij waren in 1988 in Venezuela, in vergelijking met landen in Europa was het zeker geen aards paradijs, maar het stak wel kop en schouders uit boven de andere Zuid-Amerikaanse landen. In de flavelas rond de grote steden werden de mensen gratis voorzien van elektriciteit en water. Er bestond zelfs een soort van welfare voor de arme mensen en de kosten voor levensmiddelen, kledij, benzine en zo verder was, zelfs in een stad als Caracas ongeveer 10% van wat men in B mocht betalen.
Toen het land in 1989 een meer socialistische regering kreeg ging het snel bergafwaarts en ging volledig de dieperik in vanaf 1999 met – de door Europalinks zo bejubelde – Hugo Chavez.
Nu is het land dus een beschadigd skelet van wat het 26 jaar geleden was.
Zo te zien op de foto met die lange sliert hongerlijdenden, zijn de rooie vakbondsleden van de reinigingsdienst… in staking. 🙂
Maar tussen in hebben de rode vakbonden alles opgelost, de rekken staan niet meer leeg in de winkels, er zijn geen winkels meer