Vandaag is het Palmzondag, de laatste zondag voor Pasen. Op deze dag wordt de feestelijke intocht van Jezus in Jeruzalem herdacht. De vele pelgrims, die vanwege Pesach, het joodse feest van de ongezuurde broden (ook wel joods Pasen genoemd) in de stad waren, verwelkomden hem met palmtakken. Volgens de evangeliën wist Jezus op dit moment al dat lijden en dood hem wachtten.

Al in de middeleeuwen kenden veel Europese steden palmpaasprocessies, waarin Jezus’ intocht in Jeruzalem werd nagebootst.

Op deze dag begint voor de christenen de Goede Week. Deze begint op Palm- of Passiezondag, de zesde zondag van de veertigdagentijd en eindigt met Paaszaterdag. Het doel van de Goede Week is de overweging van het lijden en sterven van Christus. De laatste dagen van de Goede Week – Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Paaszaterdag – vormen het hoogtepunt van de voorbereiding op Pasen.

De benaming ‘Goede Week’ verwijst naar het gegeven, dat de dood dankzij Jezus definitief overwonnen is. Lange tijd mochten tijdens de Goede Week -en dat gold ook voor de daarop volgende paasweek- geen zware lichamelijke werkzaamheden worden verricht.

Bij het begin van de Goede Week, op Palmzondag is er de palmwijding. Deze herinnert aan het gejuich, waarmee men Jezus bij zijn intocht ontving.

In onze contreien worden er geen palmtakken gebruikt, maar wel een gewijd twijgje van de buxusplant, dat we achter Christus aan het kruis steken en daar een jaar blijft hangen tot de volgende Palmzondag. Al stellen we ons de vraag of er nog genoeg buxus overgebleven is na de invasie van de vraatzuchtige rupsen van de buxusmot. Die rupsen zijn niet het belangrijkste probleem voor het voortbestaan van deze traditie. Of het nu palm-, olijf- of buxustakken zijn die op Palmzondag gewijd worden maakt niets uit; de leegloop van de kerk en het tekort aan priesters is veel ernstiger.