We zijn nog steeds onder de indruk van onze drie dagen in Noord-Frankrijk. Tijdens ons bezoek aan de slagvelden van WOI, de ontelbare begraafplaatsen, kleine en grote maar allemaal perfect onderhouden met verse bloemen, vertelde onze gids ter illustratie het verhaal van het korte leven van ‘Jack’, John Kipling. Zoon van de beroemde Rudyard Kipling.
Jack was 16 toen de oorlog uitbrak. Vader wilde per se trots zijn op zijn zoon, wilde hem betrekken bij zijn oorlogsretoriek. Of Jack daar ook zin in hand, speelde geen rol. Om papa Rudyard tevreden te stellen meldde hij zich als vrijwilliger aan… en werd geweigerd wegens een oogprobleem. Hij was zeer bijziende.
Eerst bood hij zich aan bij de marine… met een weigering als gevolg. Vervolgens bij het landleger… gevolg door nog een weigering.
Papa pikte dit niet en trok aan de mouw van zijn contacten in de regering, resp. leger. En ziedaar, het wonder geschiedde, plotseling waren de ogen van zoon Jack dan toch geen overkomelijk probleem…Op 15 augustus 1914, twee dagen voor Jacks 17de verjaardag, mocht hij zijn jonge leven gaan riskeren in de loopgraven. Papa was zo trots als een gieter: zijn zoon zou eens gaan bewijzen wat een Kipling waard is. Diezelfde maand werd hij reeds uitgezonden; papa trok er trouwens ook naartoe… als oorlogscorrespondent.
In september 1915 werd Jack vermist tijdens de gevechten bij Loos. Zijn ouders bewogen hemel en aarde om zijn lichaam terug te vinden. Uiteindelijk zou hij – na verschillende standpunten en conclusies, pas in 1992 geïdentificeerd en begraven geworden zijn in Haisnes. Of het inderdaad om Jacks begraafplaats gaat is echter een groot vraagteken.
Op de webstek van Haisnes staat Jacks naam vermeld bij de “noms célèbres”. Men heeft er zelfs een straat naar genoemd… neen, niet naar de soldaat, die daar gevallen is, maar wel naar zijn illustere papa, Rudyard… Mogen we daar onze bedenkingen bij hebben?
Wij vroegen ons af hoe de moeder van Jack zich voelde, hoe zij reageerde op de plaatsvervangend opofferingszin van haar echtgenoot. Was zij opgelucht toen haar zoon tot twee keer toe wegens medische redenen geweigerd werd om aan het front ingezet te worden? En hoe verslagen moet zij zich gevoeld hebben toen haar echtgenoot een speciale gunst verkreeg zodat hij er toch in slaagde hun zoon, een tiener van 16 jaar, naar de gruwel van de oorlog te sturen…
Het korte leven van Jack werd verfilmd: “My boy Jack”