Ik wens de VDAB veel succes bij het rekruteren van jongeren die schoolmoe zijn, want…..
….de stap van ‘schoolmoe’ naar ‘werkmoe’ is heel erg klein!
En deze;
Wat zijn we ermee opgeschoten met onze eerbied, onderdanigheid, inschikkelijkheid en toegeeflijkheid ten aanzien van de allochtone gemeenschap?!
http://blog.seniorennet.be/vroeger/archief.php?ID=1486018
Jongeren die schoolmoe zijn moeten gewoon via VDAB een leercontract aangeboden krijgen. Ongeacht hun leeftijd, en geen gezever van te nemen of te laten, leercontract punt. Zo zullen zij snel het verschil merken tussen school en werken. Na een opleiding van 2 of 3 jaar hebben ze dan alleszins iets geleerd waar ze in de maatschappij mee aan de slag kunnen.
Wat de tweede uitspraak betref is het antwoord kort. Dat we zelf tot tweede rangsburgers geworden zijn.
oei, was ineens weg…
Is het zó moelijk om te achterhalen waaróm de ll in zo’n grote getale schoolmoe zijn?
Omdat het systeem moe is, en de leerstof ( zoals Latijn) ingestampt wordt, waar die ll. achteraf helemaal niets aan hadden en hebben! Ik ben flagrant tegen het systeem dat Smet aanbiedt, maar er zou meer rekening moeten gehouden worden met de leelingen als individu, en niet als een brokje toevoegsel aan het lessenpakket, want net dáár gaat het er om: de leerlingen zijn er voor de lesgevers en niet omgekeerd, wat wél het geval zou moeten zijn!!
Bovendien, met al dat crapuul dat de schoolsfeer is komen verzieken, is dit fenomeen geen pluspunt voor de houding van onze éigen kinderen!
Die uitstroom uit het dagonderwijs hebben we voordien nooit meegemaakt, men sluit de ogen voor die veranderde houding van spijbelaars die voorheen netjes op de schoolbanken zaten! Maar wat zien ze allemaal? Zowel op TV. als op straat: vechten en nog eens vechten, zelfs de politici vechten!! Hoe kunnen kinderen zich aan een toekomst die ze voor ogen hadden en mogelijk nóg hebben, optrekken?!!
Ik kan u volledig bijtreden.
Mijn kleinzoon van zeventien zit in dezelfde situatie, hij weet geen kant meer te vinden om er z’n eigen weg van te maken! En dan wordt hij door een familielid veroordeeld als ‘ zonder ruggengraat’, een uitspraak die ik voor de rest van m’n leven meedraag en die nooit meer te herstellen is. Maar soit: een parvenu die dergelijke uitspraken doet en zich interessanter wil voordoen dan hij in werkelijkheid is, mag mij vergeten!
Hij heeft de jongen één keer ontmoet als 12-jarige , hoe kan men ( hij) in s’ hemelsnaam (ver)oordelen als men de jongere niet kent?!!
Het gaat er bij die oordeler om, dat hij zelf Latijn gevolgd heeft, wel: hij is er vet mee!! Hij weet en kan niet voorspellen wat hém boven het hoofd hangt, want kinderen zijn onvoorspelbaar.
Om over dat Latijn te gewagen en uit de doeken te doen hoe sommige ouders per se hun kinderen voor bv. dokter doen!! studeren: onze huisdokter was zeer muzikaal en in het diepste van z’n hart wou hij verder in de muziek. Maar van thuis uit moest hij dokter worden, ferm tegen z’n zin, maar vroeger deed men wat de ouders wilden EN DIT WAS EN IS FOUT!!!
Telkens hij op huisbezoek kwam als een van de ons ziekjes was, dan ging hij aan de vleugel zitten, begon te spelen en daarbij te zinggen ! Klassiek, wel te verstaan. En zo ging hij verder door tot hij na een kwartiertje vroeg: ” wat gaat er niet?”
Hij had natuurlijk bij het binnetreden al vlug gezien of het al dan niet ernstig was, want hij was een prima huisarts. Hij is veel te vroeg gestorven, en heeft z’n hele leven lang een studie moeten bijhouden waarvoor hij blijkbaar niet in de juiste wieg terecht gekomen was.
Arme dokter, armen van geest die nog steeds denken dat Latijn volgen hét van het is!
We zijn hem bijna kwijt:
Freddy Thielemans stopt als burgemeester van Brussel
Freddy Thielemans (69) gaat maandag tijdens de Brusselse gemeenteraad bekendmaken dat hij opstapt als burgemeester. Dat is uit goede bron vernomen en het nieuws is bevestigd door de woordvoerster van Thielemans. OCMW-voorzitter en Kamerlid Yvan Mayeur (53) zal Thielemans opvolgen. Over enkele weken, waarschijnlijk in de loop van de maand december, zal de formele machtsoverdracht plaatsvinden.
Het waren de kranten De Standaard en Le Soir die in augustus reeds schreven dat Thielemans mogelijk nog voor het einde van het jaar de fakkel doorgeeft aan zijn PS-partijgenoot Mayeur. Federaal vicepremier Laurette Onkelinx, die ook voorzitter is van de Brusselse PS-federatie, zou haar partij daarmee willen voorbereiden op de verkiezingen van mei 2014.
Bij het begin van het politieke jaar benadrukte Thielemans evenwel dat de voortijdige beëindiging van zijn mandaat niet op zijn agenda stond. Hij zei ook dat de Brusselse gemeenteraad de primeur zou krijgen als hij zijn sjerp toch zou doorgeven.
Freddy Thielemans is sinds 2001 burgemeester van Brussel. Yvan Mayeur is al langer de aangewezen opvolger van het flamboyante ketje. Een meerderheid van de Brusselse PS-leden stemde in met de opvolging.
Groenen reageren tevreden
De gemeenteraadsfractie van Ecolo-Groen in Brussel is tevreden dat burgemeester Freddy Thielemans eindelijk duidelijkheid heeft geschonken over zijn positie. Zondagavond raakte bekend dat Thielemans maandag op de gemeenteraad zijn ontslag zal aanbieden.
Volgens de groenen is het belangrijk dat Brussel nu werk maakt van een project waarbij de bewoners zich goed voelen in hun stad. De partij hoopt dat er “echte veranderingen” zullen komen in het bestuur, met respect voor de burgers. Volgens Ecolo en Groen moet Brussel in de eerste plaats werk maken van de strijd tegen dualisering en een stad voor iedereen worden.
Belga
Foto: Belga, bron Zita
Ik heb net hetzelfde voor gehad: inhoud van mijn schrijven naar het overkoepend orgaan Onderwijs, ook aan minister smet, zonder reactie!
Geachte heer, mevrouw,
Mijn zoon van zestien is gewoon en ongemotiveerd, zonder aanwijsbare reden – buiten verbale agressie onder medeleerlingen – uit het ASO Humane wetenschappen verwijderd, middenin het schooljaar, dit op 20.04.2012.
Hij mag in die school ( Maerlant K.Atheneum Blankenberge) geen enkele richting meer volgen, zelfs het beroepsonderwijs niet meer.
Omdat z’n uitslagen minimaal zijn en hij door de Directie en meerdere leerkrachten geviseerd werd, verloor de jongen alle inzet om zich nog te profileren. Niet moeilijk als men constant de grond wordt ingeboord en uitgescholden wordt voor dommerik.
De directrice is haar boekje te buiten gegaan.
Ze heeft zich gefocust op roddels van medeleerlingen die om de haverklap mijn zoon bij haar kwamen aanklagen over onbenulligheden, eigen aan puberende jongeren.
De jongen in kwestie heeft nimmer iemand fysiek aangeraakt, heeft nooit geweld gebruikt noch materiaal van de school vernield.
Dan vraag ik mij af hoe allochtone jongeren naar school kunnen blíjven gaan, als men weet wat er in die groepen leeft?!!
Mijn zoon heeft de leiding van een vader moeten missen, een vader die verbaal aggressief en behebt met een overdadig drankmisbruik, er nooit voor de kinderen was.
Vandaar dat er recent een echtscheiding is uit voortgevloeid, maar daarom hoeft de jongen niet met de vinger worden gewezen en veroordeeld tot een lege toekomst.
Samen hebben wij ons bij het KT.Atheneum / Brugge aangeboden, hij mocht daar eerst algemene sportwetenschappen volgen, maar reeds de tweede dag werd ik opgebeld met de mededeling ‘ dat zijn resultaten te zwak zijn om verder die richting te volgen.’
Wat heeft men voorgesteld?
ALTERNEREND LEREN!
Die jongen is begaafd, heeft een bagage waarvan niemand van op de hoogte is omdat hij uit weerspannigheid – eigen aan sommige pubers- z’n leerstof niet wou instuderen en daardoor minimale cijfers behaalde.
Hij hoort niet thuis in dergelijke opleiding!
Zijn de onderwijsinrichtingen wel degelijk op de hoogte over wat zij als toekomst beogen voor de leerlingen??
De Directrice heeft in Brugge de jongen zelfs voorgehouden ‘ dat hij een cultuurshock zou ondergaan’.
Dan vraag ik mij toch af waarop Directies zich baseren om een leerling zomaar alle perspectieven op een degelijke toekomst uit te sluiten?!
De toekomst van mijn zoon is compleet een leeg blad, wat zal die jongen nog kunnen aanvangen?
Er werd zelfs geen enkele melding gemaakt betreffende de mogelijkheden ná dit schooljaar.
Wat kan de jongen nog aanvatten op 1 september, volgend schooljaar? Verder sukkelen tot hij achttien is??
Ik vind het Gemeenshapsonderwijs ondermaats wat betreft het K.Atheneum Blankenberge, niet in het algemeen.
De basisschool daarentegen is daar wel van vrij te pleiten evenals de middenschool.
Dank voor het willen doornemen van dit bericht.
Met hoogachting,
Brief aan minister smet: zonder reactie!
Vlaams ministerie van Onderwijs.
Aan de Heer Minister P.Smet.
Geachte Heer Minister,
Na heel wat beraad wend ik mij toch tot U, omdat U , als Minister van Onderwijs, de enige persoon bent die zich bewust is van wat in scholen omgaat. Ik zal een poging doen om mijn verhaal heel erg in te korten.
Mijn zoon van momenteel zestien heeft de laatste paar jaren met heel nare ervaringen te kampen.
Dit was al het geval toen hij als kleuter in het Vrij Onderwijs z’n schoolleven opstartte.
Die start als kleuter in het Sint Pieterscollege te Blankenberge was het begin van een lijdensweg.
Al vanaf het eerste leerjaar wou men hem naar het BO laten overstappen, omdat hij zich niet genoeg concentreerde op de leerstof.
Maar ik, zijn moeder, heb dit besluit van de school niet gevolgd, want dit zou funest zijn geweest voor de verder toekomst van de jongen, want hij is niet dom, integedeel.
Ieder schooljaar was het een strijd t.o.v. de leerkracht en de Directie. Maar de jongen heeft ieder schooljaar de eindmeet gehaald met een gemiddelde score, te wijten aan zijn angsten betreffende dit college.
Vanaf het eerste leerjaar tot het vierde, de leeftijd waar hij zich al enigszins kon verdedigen, was het schoolgaan voor het kind een hel.
Een groepje’ ouderen’ van het vierde leerjaar pakten iedere dag over de middag en op weg naar de eetzaal, zijn boterhamdoos af, stampten die iedere dag weer stuk, en uiteindelijk gaf ik hem zijn boterhammen in aluminium gewikkeld mee.
Maar toen pakten ze opnieuw en tekens weer zijn pakketje af, bespuwden de inhoud, zodat de jongen de hele dag zonder eten op de schoolbanken zat.
Uiteindelijk, en na klacht, heeft de leerkracht dit ongewenst en verwerpelijk gedrag opgelost.
Mijn zoon heeft altijd al de neiging gehad om de jongere kinderen te verdedigen ten opzichte van de agressie van oudere leerlingen. Zodoende zaten bendes leerlingen hem achterna, en werd hij daar héél erg zenuwachtig door.
De speeltijd was voor hem de enige ontlading, met als gevolg dat hij de stempel ADHD kreeg opgeplakt omdat hij zo uitbundig was.
Men dwong de ouders om hem RILATINE toe te dienen, wat ik, als moeder, ook deed, maar het kind kreeg hartklachten en na anderhalf schooljaar heb ik die behandeling stopgezet.
Ik was gelukkig, samen met mijn kind, dat hij na het beëindigen van het zesde leerjaar de overstap naar het Gemeenschapsonderwijs kon maken. Daar belandde hij in het eerste middelbaar, in de middenschool.
Hij startte de opleiding Latijn, maar het tweede jaar is hij overgestapt naar de opleiding Moderne.
Hij heeft er zijn weg gezocht, had natuurlijk een nare tijd achter de rug die hem voor het leven achtervolgt, gezien hij nog steeds worstelt met inwendige diepe angsten die niet kunnen worden opgespoord, noch door het CLB, noch in het UZ. Gent.
In de Middenschool heeft hij een mooie tijd meegemaakt, de leerkrachten waren er voor de leerlingen en niet andersom, wat vanaf het derde middelbaar keerde zijn geluk volledig toen hij in het Koninklijk Atheneum Maerlant te Blankenberge belandde.
Hij wou Humane Wetenschappen volgen, maar bakte er helemaal niets van, omdat hij tegendraads werd en zich voor geen millimeter inzette omwille van het feit dat hij door bepaalde leerkrachten werd ontmoedigd onder vorm van spot, onterechte opmerkingen, beschuldigingen van onkunde en meer van dat fraais.
Ik, als moeder, kon mij daar evenwel niet mee verzoenen, maar heb nimmer stappen ondernomen om dit bij de Directie aan te klagen. Doch het werd steeds erger.
De jongen verloor compleet de pedalen, veranderde uiteindelijk van richting omdat hij enigszins gepusht werd, en eigenlijk uit het ASO werd geweerd.
Hij belandde in de afdeling TSO., maar kwam in een klas terecht met enkel meisjes en moest een opleiding volgen die hem helemaal niet lag.
Hij voelde zich daar doodongelukkig, en heeft gesmeekt om tóch maar – na het eerste trimester – naar de Humane wetenschappen te mogen terugkeren, waar men hem met lede ogen zal toekomen en hij meteen werd gefnuikt met de woorden: “ wat kom jij hier weer doen?”
Geen motivatie om een kind zich volledig te laten inzetten.
Zodoende heeft hij tegenover meerdere leerkrachten haatgevoelens gekweekt en kan die agressie niet kwijt, temeer daar de huiselijk situatie niet van die aard was om de jongen een veilige thuishaven te bezorgen. Ik alludeer op het drankmisbruik van de vader die zich nimmer om de jongen heeft bekommerd, wel integendeel: hem verbaal aanviel met scheldpartijen die de jongen zelfs publiekelijk diende te ondergaan, in de zin van ‘achterlijke debiel, stomme kinkel, en méér van dat ‘moois’.
Ik deed en doe alles wat ik kon/kan om mijn zoon te begeleiden op z’n weg naar de volwassenheid, maar ergens sta ik machteloos betreffende de aanpak op school.
Zoals zoveel puberende jongeren van heden, is hij geweldig in zijn uitlatingen, wat niet wil zeggen dat die jongen slecht is, integendeel.
Er bestaat nu eenmaal een vorm van kopiëren van attitudes die praktisch bij alle huidige puberende jongeren terug te vinden zijn: een uiting van zich profileren, van onmacht, een vorm van rijpingsproces naar de volwassenheid toe en het groeien naar een maturiteit die nu nog niet aanwezig is.
Binnenin mijn zoon woedt momenteel een vulkaan vol haat, woede, machteloosheid, frustraties…, die hij niet kwijt kan.
Een bepaalde leerkracht viseerde de jongen constant, en maakte hem belachelijk voor het oog en oor van de ganse klas. Ik heb die leerkracht desbetreffend, via de Directie, nog een schrijven overgemaakt omdat het ál te bont werd. De brief werd gericht aan de leerkracht in kwestie, maar de Directie heeft natuurlijk alle middelen aangewend om zichzelf én die leerkracht, te verdedigen.
Ze heeft de inhoud van dit schrijven doorgenomen, en nadien de desbetreffende leerkracht op de hoogte gebracht die zich achteraf bij mijn zoon verontschuldigde, “ gezien hij niet wist in welke moeilijke omstandigheden de jongen thuis z’n schooltaken moest maken, zijn leerstof instuderen. “
De Directie daarentegen vond de inhoud van die brief agressief, en men opperde spottend ‘ dat de moeder zich best kon rustig houden’! Maar daar til ik niet aan, mijn bekommernissen gaan uit naar een degelijke begeleiding van mijn zoon, voor de rest is het onderdaad niet mijn taak om op school op te treden.
Nimmer heeft de jongen een medeleerling fysiek aangepakt. Daarentegen hanteert hij dezelfde verbale agressie ten opzichte van medeleerlingen die hem beschimpen, hem tergen, hem woedend maken, en omdat hij niet zélf durft in te grijpen roept hij de hulp in van jongeren buiten de school, om zijn ‘tegenstanders eens aan te pakken, althans te bedreigen.’
Mijn zoon is groot voor zijn leeftijd, en daarmee imponeerde hij op een natuurlijke wijze de klasgenoten, en voelden die zich bedreigd.
Ik ben mij er ten volle van bewust dat het tegenwoordig enorm lastig is om als leerkracht met jongeren om te gaan, en op een rustige manier les te geven.
Maar wat zich verleden week heeft afgespeeld is er over, en dit is uiteindelijk de aanleiding van deze brief, maar ik wou even een schets meegeven over het kind in kwestie.
Op 20.04.2012 is hij zonder enige uitleg, en zonder dat wij als ouders daarvan vooraf schriftelijk op de hoogte werden gesteld, uit de school gezet.
Hij mocht geen enkele richting in die school meer volgen, werd meteen uitgesloten. En dit omwille van het feit dat medeleerlingen constant over hem bij de Directie hun beklag deden, en het die Directrice waarschijnlijk teveel werd. In plaats van de jongeren met mekaar te confronteren, heeft ze enkel geloof gehecht aan de verhalen van een ‘rivaal’.
Tijdens de lesuren werd de jongen niet op de hoogte gebracht, enkel ikzelf heb, via GSM, van die Directrice bericht gekregen ‘dat mijn zoon voor altijd uit de school werd gezet.’
Nadat ik dit vernam, heb ik gepoogd de jongen te bereiken en hem om uitleg gevraagd, maar hij was nog onwetend. Zodoende heeft hij zich na de les onmiddellijk naar het secretariaat begeven en heeft daar te horen gekregen “dat hij niet op de Directrice moest wachten, dat hij meteen mocht vertrekken”. Ik kan mij niet ontdoen van de indruk dat de Directrice, vanwege een ondoordachte maatregel, de jongen heeft ontweken.
Hij moest dus meteen vertrekken, dit zonder dat hij zelfs nog de kans kreeg om van kledij – hij had nog zijn sportkledij aan – te wisselen. Hij mocht de lessen van die dag niet verder meer volgen, en werd voortijdig buiten de school gezet.
Quasi Manu Militari werd hij, door twee leerkrachten geflankeerd, naar de uitgang van het gebouw geleid, hij had nog nét handboeien tekort.
‘Men zou via het CLB. een andere school voor hem opzoeken’, maar U kan wellicht begrijpen dat ik dat zomaar niet zou laten gebeuren.
Ik heb zélf de nodige stappen gezet, en hij mocht zijn jaar beëindigen in het Koninklijk Technisch Atheneum te Brugge, waar hij sportwetenschappen wou volgen, op voorwaarde dat hij zich voor de volle 100 % zou inzetten gedurende die laatste paar maanden.
Maar vanmorgen kreeg ik alweer een telefoontje, ‘dat het niet zou lukken, dat men zijn rapport had opgevraagd bij Maerlant /Blankenberge, en dat de behaalde scores te laag waren.
Met als toemaatje, van uit de richting Maerlant een ezelstamp ‘ dat hij een heel moeilijk karakter heeft’!
Nu hebben ze de jongen doorverwezen naar deeltijds onderwijs: twee dagen les volgen op school, en de rest van de week uit werken gaan. De Directrice die hem enkel nog die kans kon aanbieden, verzekerde hem “ dat hij een cultuurshock zou ondergaan, dat velen niet eens weten dat 1 de helft is van 2, maar dat het niet anders kon, wat ik begrijp.
Dit is het uiteindelijk resultaat van de houding Maerlant: een leerling álle kansen voor het verdere leven ontnemen door de af te keuren non – begeleiding van de leerkrachten en Directie.
Mijn hamvraag komt op het laatst:
Heeft een school zomaar het recht om een leerling, die in wezen nooit een medeleerling noch een leerkracht fysiek heeft bedreigd, uit de klas te verwijderen, dit zonder de minste vorm van uitleg, noch aan het adres van de leerling in kwestie, noch aan de ouders?
Ik weet niet eens welke grondige reden aan de basis ligt voor die uitsluiting, heeft van het schoolbestuur niets meer vernomen, geen enkele vorm van briefwisseling is toegestuurd geworden niettegenstaande de jongen zelfs twee dagen niet naar school is kunnen gaan.
‘Hij was daar niet maar welkom, en zou de ganse dag in de studiezaal moeten verblijven, helemaal alleen, afgezonderd van alle leerlingen en leerkrachten.’ Hij zou in een soort van isolement moeten verblijven, de uren laten voorbijgaan zonder nog iets van leerstof in zich te kunnen opnemen, en dit gevoel heeft bij hem enkel maar de haat ten opzichte van het bestuur van de school versterkt. De wraakgevoelens zijn niet te negeren.
Hij is twee dagen onwettig afwezig geweest, maar daar is niet op gereageerd geworden.
Zó gaat men niet om met een puber die met zichzelf al in de knoop zit, en het gevoel heeft dat de ganse wereld hem op de hielen zit.
Trouwens, waaróm zou de jongen zich nog naar die school begeven? Hij voelde zich zó misprezen dat het onzinnig zou zijn geweest om hem in de omgeving van de school te laten verblijven.
Enkel het CLB heeft mij vandaag, donderdag, gecontacteerd, en die begeleidster was hoogst verbaasd en vol ongeloof dat dit zich zomaar had afgespeeld, zonder enige reden, zonder enige vorm van geweld van uit de richting van mijn zoon.
Men vraagt zich soms af waarom jongeren soms totaal ontsporen…, en dit is een vrees waarmee ik kamp gezien mijn zoon de uitdrukking ‘zelfdoding’ erder al tijdens dit schooljaar heeft geuit.
Over de basisschool GO. heb ik enkel maar lof, evenzeer over de Middenschool.
Het Koninklijk Atheneum daarentegen zal te mijden zijn voor de volgende kinderen, momenteel nog in de basisschool ‘De Zilvermeeuw’, in een sfeer van vertrouwen en meevoelen / begeleiding van álle kinderen.
Meneer de Minister, ik hoop dat ik U met dit tóch nog uitgebreide verhaal niet heb verveeld.
Ik wou het U meedelen, omdat U wellicht niet altijd op de hoogte kan zijn over wat zich in bepaalde scholen kan voordoen, en waarbij de Directie blundert.
Ik dank U voor Uw welwillendheid om dit schrijven te willen doornemen.
Met de meeste hoogachting,
Ik heb de inhoud van dit schrijven – op vraag van Filip De Winter, naar hem doorggestuurd.
Deze brief heeft mijn moeder aan de bewuste leerkracht geschreven, en die werd niet in dank afgenomen, maar dit kon haar en mij niets schelen.
Aan Dhr. xxxxxx. Leerkracht xxxx,
K. Atheneum.
8370 Blankenberge.
Betreft xxxxxxx
Leerling Humane Wetenschappen.
Meneer,
In verband met Uw houding t.o.v. xxxx, houd ik er aan U dit schrijven via de Directie van het K. Atheneum te Blankenberge, over te maken.
xxxxx is leerling in de studierichting Humane wetenschappen waar hij het sinds lang al had willen waarmaken, maar waarbij hij door U wordt gehinderd om van die toekomstdroom een realiteit te maken.
Er zijn constant ergerlijke toestanden waarvoor U in hoofde verantwoordelijk voor bent, en waarbij U geen enkele kans onbenut laat om de jongen de grond in te boren.
Iedere motivatie om zich voor de schoolse taken in te zetten veegt U met een spons vol haat t.o.v. xxxx meteen weg, door hem openlijk tijdens de lesuren te vernederen, door hem te intimideren, door hem regelrecht de grond in te boren.
U beneemt hem iedere motivatie om zich in te zetten, want uit Uw houding is op te maken dat U hem haat, en hem uit Uw lesuren wilt bannen.
U laat de ganse klas ‘meegenieten’ van U scherpe en ongemotiveerde uitingen aan zijn adres, en hierdoor zijn bij de jongen gevoelens van totale afkeer en frustraties t.o.v. uw persoon ontstaan.
Hij verdrinkt in haat, hij worstelt met de hoogt mogelijke negatieve gevoelens die bij hem zodanig uit alle proporties zijn gegroeid en waarvoor ik U en enkel U verantwoordelijk kan stellen.
Hij heeft al meerder keren geopperd zelfdoding als ultiem redmiddel aan te grijpen, wat ik niet zal toelaten, en koste wat het kost zal pogen te vermijden.
U lijkt te genieten als U hem kan vernederen, en daar heeft de jongen geen boodschap aan, integendeel: de manier waarop U hem aanpakt en afschildert voor het oog en oor van de medeleerlingen tart ieders verbeelding, een leerkracht onwaardig.
Ik ben dan ook ten zeerste en terecht bezorgd dat die aanpak van Uwentwege zal escaleren in nú al in verbale, maar daarop volgend fysieke agressie, want de jongen zit boordevol wrok.
Mag ik mij afvragen of U enige notie heeft betreffende de correcte aanpak en begeleiding van jongeren?
Mag ik eveneens veronderstellen dat U toch een degelijke pedagogische opleiding heeft genoten, maar dat U die in de praktijk niet toepast?
De school is nl. een centraal punt in het begeleiden van jongeren, en het voor hen plaveien van een weg naar een volwaardige toekomst, maar daar slaagt U niet in, omdat U haatdragend bent en over niet de mínste eigenwaarde lijkt te beschikken, gezien d.m.v. Uw hatelijkheden U bewijst dat U enkel de leerstof kan aanbieden, maar dat U niet aanvoelt wat bij jongeren speelt, welke moeilijkheden een puber ondervindt om zich een weg te banen doorheen die moeilijke jaren.
U meet zich een attitude aan die Uzelf benadeelt, want jongeren vergeten nooit wat ze hebben meegemaakt op school: het wordt in het diepste van hun ziel geëtst en laat daar grote littekens achter.
Uw harteloosheid, uw cynisme, Uw wrok, etc… etsen een beeld in het geheugen van iedere leerling die aan U wordt toevertrouwd.
U brengt hen de leerstof bij, maar U kan blijkbaar niet nalaten om constant leerlingen te kleineren, en in dit geval xxxx, tegen wie U een onbegrijpelijke haat lijkt te koesteren.
De jongen heeft op vlak van huiselijke sereniteit veel gemist qua vaderlijke steun en aandacht.
De laatste jaren escaleerde de huiselijke toestand meer en meer, en werd de jongen heen en weer geslingerd tussen voor hem moeilijk te vatten en uit de hand lopende situaties waarbij hij steeds aanwezig was.
Er was geen structuur meer, de vele jaren jongere kinderen lijden eveneens onder die toestand die zich al verhaalt in de attitude op school en een flink gat heeft geslagen in hun mentale toestand.
xxxx kropt al die verbale agressie op, moet die aanvallen van zijn vader trotseren, en moet zich dan ook nog eens op school zien te verdedigen tegen uw aantijgingen en beschimpingen.
U maakt er geen punt van om de jongen te sparen, i.p.v. hem integendeel aan te moedigen, neen, U boort de jongen nog méér negatieve en ongevoelige aantijgingen, verwijten en meer van dat moois in de maag, maar veel is teveel daar moet een einde aan komen.
Naast al die onverkwikkelijke ‘aanvallen’ op school heeft de jongen veel verdriet, voelt zich machteloos, want het blijft zijn vader, hoe erg het ook mag zijn.
De leefsituatie is zodanig uit de hand gelopen, dat momenteel het gezin gescheiden gaat leven, om enige rust bij de kinderen te creëren.
Hopelijk ‘geneest’ XXXX van het leed dat hij heeft moeten meemaken en ondergaan, en mag ik hopen dat U hem met andere ogen zal gaan bekijken, want hij is niet dom, in tegenstelling waarvoor U hem aanziet en waarbij U geen enkele kans onbenut laat om hem dit ook te verwijten, tot jolijt van de medeleerlingen.
Uw gebruikelijke verbale terminologie is ten zeerste ongepast, vooral in een schoolse situatie waar net het tegenovergestelde aan de orde zou moeten zijn.
Mede door Uw toedoen voelt hij dit héél goed aan, en heeft zodoende niet eens meer de moed om zich nog volwaardig in te zetten om van de leerstof een hoofdzaak te maken terwijl hij intussen constant met ongecontroleerde gevoelens worstelt.
De wijze waarop U hem viseert neemt in zijn hart, als adolescent, niet te overziende proporties aan die zich als een olievlek naar de andere leerkrachten van wie hij les krijgt uitbreidt, enkel niet in díe mate dat hij t.o.v. hen die haatgevoelens meedraagt.
Ik wil U verzoeken er mee op te houden XXXX te viseren, hem belachelijk te maken voor de ganse klas, want in tegenstelling tot wat U over hem denkt is hij een gefrustreerde jongen met een blanke pit, maar waarbij U druk bezig bent om van die jongen een agressief persoon te maken, en dat mag niet de bedoeling zijn.
U heeft de taak als lesgever op U genomen, en dan dient U ook Uw taak als opvoeder erbij te nemen, in plaats van constant een bepaalde leerling die U niet kan uitstaan, af te kraken.
Mocht ikzelf leerkracht zijn geweest, dan zou ik nimmer iemand uit de groep / klas hebben vernederd noch op de wijze die U hanteert, aangepakt.
Ieder kind is een individuele
persoonlijkheid, met z’n goede eigenschappen en soms minder goede, en het is de plicht van iedere leerkracht om de ll. correct te begeleiden in plaats van hen moreel te fnuiken/ vernietigen.
U bent er in deze verantwoordelijk voor, U neemt een verkeerde houding aan en beknot leerlingen – in dit geval – in hun/zijn toekomstperspectieven.
Indien desbetreffend die onverkwikkelijke toestand zich niet wijzigt, dan zal ik de nodige stappen ondernemen, om die houding bij hogere instanties aan te klagen.
Ik kan echter enkel nog hopen dat U zich een ander idee van XXX zal hebben gevormd, nu ik U heb uiteengezet wat de omstandigheden waren waarin de jongen zich gedurende al die jaren heeft bevonden, en waartegen hij zich heeft moeten afzetten.
Met hoogachting,