Normaal gaat het bij het afsluiten van een verdrag over geven en nemen, over een consensus bereiken die voor alle partijen aanvaardbaar en verdedigbaar is, een akkoord waar iedereen beter van wordt.  Niet zo met het chantage-akkoord met Turkije.  Slechts Merkel en Erdogan haalden hun slag thuis, ten koste van de andere EU-lidstaten.  Merkel moest haar “Wir schaffen das!” niet bijschaven – er komen vanzelf minder ‘vluchtelingen’ via de Balkanroute  – en Turkije werd 6 miljard euro beloofd, waarvoor alle lidstaten moeten opdraaien en daar bovenop,   als toetje,  visumvrijheid voor de Ottomanen.

Als de EU dan eens ‘durft’ een vermanend vingertje richting Turkije op te steken, wat doen de Turken dan?   Ze verklaren het ‘nietig’. Verticaal klassement.

Turkije trekt zich niets aan van berispend EU-rapport.
Als de Europese Unie niet snel met de visumversoepelingen voor Turkse burgers komt, dan gaat de migratiedeal niet door. Het land stopt dan met het accepteren van migranten die vanuit Griekenland worden teruggestuurd.  Lees verder…

Wat houdt visumvrij reizen nu eigenlijk in?  Officieel heet het dat ze 90 dagen mogen verblijven binnen een periode van 6 maanden, zich niet mogen vestigen, noch werken of er studeren.  De Turken mogen dus wel de toerist uithangen, de Mona Lisa bekijken, de scheve toren van Pisa of de Koekenstad bezoeken, op voorwaarde dat hun auto de propere Antwerpse lucht niet bezoedelt.   Kortom tijdens die 90 dagen zullen ze de omzet van onze middenstand, hotels, restaurants, drankgelegenheden, toeristische attracties serieus doen stijgen.  De kust zal niet klagen.  Zeg nu zelf: hoe kunnen de Turkse stranden concurreren met Blankenberge of Oostende?

Klein probleem: de Turkse paspoorten moeten voldoen aan bepaalde voorwaarden, zoals een ingeplante chip en vingerafdrukken.

“Een EU-rapport uit februari 2015 over de visum-liberalisering met Albanië, Bosnië, Herzegovina, Montenegro en Servië bijvoorbeeld, stelde het volgende als hoofdbevinding: “Asylum abuse by citizens of the visa-free countries in the Western Balkans remains a considerable concern.” Sinds de liberalisering steeg het aantal asielaanvragen uit die landen met 40% (!). Het populairste resort van bestemming was uiteraard Germoney. Dat land waar Duitsers te horen krijgen dat ze “mogen vertrekken“, als het Duitse immigratiebeleid hen niet bevalt. Dus wat kunnen we verwachten? Ten eerste is het een bindende beleggingstip om aandelen in de Turkse namaakpaspoorten te kopen, want vanaf oktober is ineens elke Lichtgetinte walker een Turk. Ten tweede is de kans dus groot dat er net als bij Balkanië een surge komt in het aantal Turkse asielaanvragen, aan het al volledig overbelaste asielloket van Europa. Daarbij is de kans groot dat Visum-Turken hun 90 dagen regelmatig overschrijden, en ergens verdwijnen in een soort van tribaal gesponsorde illegaliteit. Heel veel gezelliger zal het er in ieder geval niet op worden” (GeenStijl).

FT