Wie wil er nu nog een beroep uitoefenen waar het parket je gelijkstelt aan de boeven die je vangt. Dankzij corona wandel ik meer dan ooit in mijn stad. Zo ontdekte ik een paar panden bewoond door anarchisten. Spandoeken aan de gevel om de “moord” op Adil aan te klagen, wraak in het vooruitzicht te stellen en de coronamaatregelen af te doen als een schending van de mensenrechten. Die schending lijkt me een levensreddend idee.

Wat te denken van de “moord” op Adil weet ik pas sinds vorige week.Adil heeft zich domweg te pletter gereden. De agenten die werden aangereden, hebben waarschijnlijk wekenlang psychisch geleden. Dat is ten dele onvermijdelijk, omdat een zorgvuldig onderzoek moet worden gevoerd, maar wie neemt het voor hen op als zij worden uitgemaakt voor moordenaar? Er zijn heel wat mensen die hen op die manier hebben beschuldigd of verdacht gemaakt. Ik hoop dat die lui worden aangeklaagd voor laster en eerroof. Laat de politiebonden hun mensen daarbij helpen. Politiewerk is niet meer leuk en slecht voor de gezondheid.

Volgens de politievakbond VSOA zijn er gemiddeld minstens 23 gevallen van geweld op politiemensen per dag. Een coronacontrole, een opmerking, de aanhouding van een drugsdealer of een dief, alle excuses zijn goed om de politie aan te vallen. Hun belagers willen doorgaans duidelijk maken dat zij, niet de overheid en haar politie, het monopolie op geweld hebben in hun buurt. Als een drugsdealer al niet meer gerespecteerd wordt in deze buurt, wie dan nog wel? Laat de politie haar lesje leren.

Toegegeven, onze media rapporteren dergelijke incidenten op een onrustwekkende manier. Het zijn telkens “jongeren” en “omstaanders” die de politie aanvallen. Beangstigend toch als alle jongeren en omstaanders gevaarlijk worden. Vroeger waren omstaanders gewoon onverschillig. Het lijkt wel een scenario voor een sciencefictionfilm: iets geheimzinnigs verspreidt zich in de samenleving en de onverschillige omstaanders transfigureren van zombie in geweldenaar.

Zouden onze media niet iets informatiever kunnen zijn, “jongeren” en “omstaanders” nader omschrijven? Waarschijnlijk – ik probeer dit even neutraal te formuleren – wil men niet de indruk wekken dat mensen met bepaalde kenmerken de onbetamelijke dingen doen waarvan velen vermoeden dat mensen met die kenmerken ze doen. De vaagheid wekt evenwel de indruk dat het altijd om dezelfde mensen gaat, misschien wel onterecht. Als de “omstaanders” weer eens gewelddadig worden, is er wel altijd een groep die heel precies, met vermelding van het uitgeoefende beroep wordt geïdentificeerd, de politie. Een onbetrouwbaar zootje, blijkbaar.

Toen een aantal van hen onlangs nog maar eens in elkaar werd getrapt, liet het parket de daders meteen gaan. Dat gebeurt geregeld, maar deze keer met een merkwaardige uitleg: “De verklaringen van de verdachten verschilden te veel van die van de betrokken agenten.” Als een verdachte door de politie wordt binnengebracht, kan men volgens het parket al even goed de agent als de verdachte opsluiten. Een recept voor straffeloosheid is dat.

Werk op de plank dus voor de minister van Justitie. Bedenk eens iets om het Openbaar Ministerie aan minimale ernst te houden, een werkbare tuchtprocedure misschien. Anders, zoals u hebt gemerkt, lachen ze u gewoon uit. Uiteraard vindt men nagenoeg niemand meer om politiewerk te doen. In Brussel vindt men zelfs onvoldoende mensen om het eigen politiekader te vullen. En dat in een stad met een grote, jonge bevolking waar tal van projecten worden opgezet om mensen toch maar bezig te houden. Van een falende gemeenschap gesproken.

Maar ja, wie wil nu nog een beroep uitoefenen waarin je dag in dag uit kop van Jut bent, het parket je gelijkstelt aan de boeven die je vangt, het opiniërende deel van de bevolking je voortdurend voor moordenaar, fascist en racist uitscheldt. Waarin je ook ongehoord streng wordt gestraft voor beoordelingsfouten, gewoon omdat die in jouw beroep vaak zwaardere gevolgen hebben dan in de meeste andere beroepen. Dat zou een reden voor mildheid kunnen zijn. Het heeft het omgekeerde effect.

Hoeveel keer, zo vraag ik me geregeld af, zou ik de andere kaak aanbieden? De afname van het schaarse geweld door politie veronderstelt een afname van het frequente geweld op politie. Daar ligt een dringende opdracht voor de minister van Binnenlandse Zaken. Herstel het respect voor onze politie. Maak dat beroep weer aantrekkelijk. Zorg ervoor dat er tegen het einde van deze legislatuur voldoende gekwalificeerde kandidaten zijn om alle vacatures te vullen. Het ondergraaft het vertrouwen in de regering, de rechtsstaat en de medemens als de agenten die de coronamaatregelen handhaven in elkaar worden geslagen door iemand die daar dezelfde avond nog tegen zijn maten kan over opscheppen. Dat vermijden lijkt me toch niet onmogelijk.

Em. Prof. M. Elchardus

(gesignaleerd door een vriend op facebook)