Het wordt hoe langer hoe gekker. Dat heb je d’r nu van als het geslacht bepaald wordt door wat er in je hoofd zit. In de huidige krankzinnige wereld moet men een man, die beweert een vrouw te zijn, omdat hij dat in zijn diepste innerlijk zo ervaart zonder dat zijn geslachtsdelen hem daarin volgen, als vrouw aanvaarden… zelfs als deze door de rechtbank veroordeeld wordt tot een gevangenisstraf. Hij belandt dan in een vrouwengevangenis en mag een cel delen met een bio-vrouw.

Ver gezocht, dachten wij. Niet dus.

Een vrouwelijke gevangene in het Logan Correctional Centre (gevangenis) van Illinois spant een proces in tegen de gevangenis nadat deze de verkrachting door haar celgeno(o)t(e) – een transseksueel persoon, genaamd Monroe – had geprobeerd in de doofpot te stoppen.
De gebeurtenissen dateren van juni 2019. Het slachtoffer werd onder druk gezet haar klacht in te trekken, wat ertoe leidde dat zij nog eens extra bestraft werd omdat ze zgz. een valse klacht had ingediend, dit volgens de wetgeving die seksueel geweld en verkrachtingen in gevangenissen moet ontmoedigen (Prison Rape Elimination Act).

Al dan niet omgebouwde vrouwmannen/manvrouwen worden volgens de nieuwe poco gebruiken overgebracht naar vrouwengevangenissen. In mannengevangenissen worden ze immers lastig gevallen, t.t.z. bijzonder aangehaald om de diensten te bieden die ze bij gebrek aan vrouwelijke partners zo erg moeten missen. Vandaar de overbrenging naar vrouwengevangenissen waar ze veilig zijn voor belagers. Echter… wie beschermt de échte vrouwen tegen de transpersonen die hun ingebouwde seksuele driften nog niet gesublimeerd hebben? Testosteron schakel je niet uit door een pruik en een opgevulde BH te dragen. Bovendien stellen wij ons de vraag of het omgekeerde ook gebeurt, of vrouwen die zich man voelen, resp. zich laten ombouwen hebben, vrijwillig in een mannengevangenis hun straf gaan uitzitten.

Monroe – de transdader – zou zichzelf als een vrouw beschouwen, zo ook door het leven gaan, maar nog over alle mannelijke attributen beschikken. Toen zij/hij op 18 juni in de gemeenschappelijke cel geplaatst werd, zou zij/hij onmiddellijk “interesse” getoond hebben in haar/zijn celgenote. Deze was als de dood voor Monroe, die veel groter en sterker was dan zij. Bovendien had zij vernomen dat Monroe verschillende celgenoten had aangevallen en voor moord veroordeeld was. Nog dezelfde dag zou zij verkracht geworden zijn.

Het gevangeniswezen beweert dat zij met het geslachtsverkeer instemde. De verdediging van Monroe houdt het op “transfobie”. De beschuldigingen zouden pertinent onwaar zijn; integendeel “mevrouw Monroe” is naar verluidt bijzonder geliefd. Tja. Zoals maffiabazen, die zijn ook “geliefd”.

We zijn benieuwd naar het vonnis van de rechtbank. (…)

Nadat we het bovenstaande gelezen hadden, zijn we eens op zoek gegaan naar soortgelijke gevallen. Blijkbaar zijn er nogal wat. Krankzinnige wereld: