Het Rybinsk-stuwmeer hebben we achter ons gelaten. Volgende bestemming: Goritsy met een bezoek aan het Kirillo-Belosersky klooster, (ga naar de Russische versie via vlaggetje bovenaan voor doorschakelingen naar binneninrichting, collectie, boeken e.d. ) opgericht eind 14de eeuw. Het is gewijd aan de h. Cyril (Kirill van Beloosero ) die tijdens de Tijd der Troebelen een bijzondere rol gespeeld heeft als toevluchtsoord voor edelen na de dood van Ivan de Verschrikkelijke. Het is één van de oudste kloosters en vestingen in Rusland – met 7 kerken binnen de muren – tegenwoordig een museum voor iconografie én bedevaartsoord voor gelovigen. Der omvangrijke bibliotheek en religieuze schatten werden verhuisd naar Moskou en St. Petersburg, o.a. de Zadonshchina, een militair verslag uit de 14de eeuw.

Tijdens de Pools-Letse invasie was het klooster één van de weinige forten in het NO van Rusland dat weerstand kon bieden tegen de vijand. Getuige daarvan de versterkte muren, 7 m dik met een totale lengte van 732 m; tot 1616 bleef het klooster onder een constante dreiging van aanvallen. In de 17de eeuw werden de muren versterkt en nieuwe gebouwen opgericht.

Tijdens de rondleiding met gids vernemen we meer over de leefomstandigheden der monniken. Ze sliepen met twee in een kamer, zonder enige luxe, zonder verwarming, in een kist met een deksel, dat slechts hun gezicht – voor zuurstof – vrij liet. Ze sliepen in een kist om de warmte van hun lichaam te behouden; het vroor immers de stenen uit de grond in hun kamer. Keien werden in de keuken verwarmd en in hun kist gelegd om daar niet gedurende de nacht te bevriezen. Het klooster kon zelf in hun onderhoud voorzien en bleef gespaard van de sovjet-zuiveringsdrang.

Het Witte Meer of Belojemeer is miljoenen jaren oud, ca. 30 m diep, met kristalhelder (… koud!) water. Men gelooft dat aanraking met het water tot een gezegende ouderdom zal leiden. Onze gids, Elena, dompelt met een verontschuldigend scheef lachje haar handen in het water.