Elk jaar staan we even stil bij het heengaan van Ray De Bouvre, “Heer” en bezieler van Angeltjes, intussen missen we hem al vijf jaar.
Hierbij zijn laatste schrijfsel. Hij zou later op die dag een hersenbloeding krijgen.
Leve de Keuning ! De mens doet zijn best om de Vlamingen wakker te schudden.
En dat we eindelijk ook nog eens mogen lachen in 2013 met ‘t Pallieterke, want de redactie neemt de eretitel van Encyclopedie van de Vlaamse Beweging nogal ernstig. Het blad lijkt soms meer op het ledenblad van de Nv-A, zonder de moppenbladzijde van Bart. Maar toch : Leve ‘t Pallieterke !
En bovenop een stukje mooie muziek voor onszelf, onze dierbare lezeressen en achtbare lezers en voor de vrienden van het VB.
Trouwens : Leve Onszelf ! En dat we nog lang veel maagzuur mogen bezorgen aan de zeveraars en de menselijke struisvogels, de beroepsmisleiders, de zakkenvullers, de islam-aanbidders, de trouwe volgelingen van de PS en de blinde vinken van het EU-gedrocht. Nog iemand ? Als u zich gediscrimineerd voelt, omdat u niet tot de genomineerden behoort, schrijven naar : Opperrechter Angeltjes – Redactie – Vlaanderen.
Ray
En kijk, geen enkele reactie meer hier. 5 jaar en al vergeten? Sta me toe, als eerbetoon, het volgende stukje hier nog eens te plaatsen, dat ik toen heb geschreven.
Onmacht en verslagenheid voel ik. Ik heb Ray leren kennen op de toenmalige blog van “Streep” zoals Ray hem later noemde. Meteen was duidelijk dat hier een man aan het werk was met een scherp intellect, doorzicht en zelfrelativering. Maar steeds met de nodige gedrevenheid zoals het een idealist past. De opstart van Angeltjes was voor Ray een erezaak waarin hij zijn rebelse karakter vorm kon geven. In deze beginperiode heb ik, op herhaaldelijk aandringen van Ray, enkele bijdragen geschreven, oa over Pim Fortuyn. Daarna zijn onze wegen gescheiden.
74 is veel te vroeg, Ray, vooral met een jonge geest als de jouwe en de vele plannen die je nog had. Het slaat een mens groggy.
Als eerbetoon en herinnering hieronder een stukje uit een email van 2008 die ik altijd heb bijgehouden en die Ray zo typeerde, erudiet, zacht en hard tegelijkertijd:
“Dank je zeer, Paul !
Satie is een van mijn lievelingscomponisten. Heb ik hem nooit op de blog geplaatst ? Ik heb me even veroorloofd op Youtube een commentaartje te zetten, omdat sommige mensen zich afvragen waar het filmpje over gaat. M.i. zag ik hier een vrij duidelijke impressie van “les amoureux de Peynet”. De jongen met het ronde hoedje, wat jij ?
Dat zijn aangename momenten tussendoor, weet je. Een vriend die strelende woorden schrijft, muziek en dan wordt het morgen weer de horreur van de politiek. Wat ben ik het met je eens, Paul, dat de kwaliteit van de mensen die een mandaat bekleden, geen enkele stijl bezitten, nauwelijks kennis noch kunde.”
Dergelijke woorden ontroeren me. Iemand noemde je hieronder een gelovige atheist. Een perfecte omschrijving van de heer Raymond De Bouvre.
Vaarwel beste man en een welgemeend medeleven aan de familie.
Ik herinner nog zeer goed mijn ongeloof toen ik het afsterven van Ray vernam…
Daags voor zijn dood had hij van Peter Murray een bijdrage, voor Angeltjes, ontvangen over de toestand in Zuid-Afrika. Die zelfde avond ontving ik van Ray een e-post waarin hij mij om verduidelijking en om de betekenis vroeg van een Afrikaans woord. Het woord was ‘padsterftes’, dat weet ik nog. Rond 22:00 uur stuurde ik hem het gevraagde antwoord… en ‘s anderendaags… nee, ik kon het niet geloven dat Ray gestorven was.
Een vondst van Ray was ook het woord ‘euri’ als meervoud voor euro. Natuurlijk was het zijn kennis van het Italiaans wat hem bij het bedenken van dat zelf gevonden meervoudswoord heeft geholpen…
Nee, heer Ray, al ben je uit het oog, je bent nog niet uit het hart!