Het Algemeen Nederlands Zangverbond en de Vlaams Nationale Zangfeesten in de tijd van toen.

12 november 1948 bleek een vredige dag te worden maar niet voor het ANZ want er werd een bomaanslag op het secretariaat gepleegd.

Op 18 juli 1948 had het elfde Zangfeest plaats in Kortrijk. Deze traditioneel katholieke stad was één van de weinigen waar het pas opgerichte ANZ welkom was. ‘Wit en zwart moeten de handen in elkaar slaan en broederlijk aan Vlaanderens toekomst bouwen ‘ , stelde voorzitter Herman Wagemans.

Waarom waren de relaties tussen het ANZ en de katholieke groeperingen meestal stroef en dubbelzinnig? De katholieke vleugel wou een deel van de Vlaamse Beweging inpalmen , om zo de opkomst van een Vlaams-nationalistische partij tegen te gaan. Hete hangijzers waren de radicale opstelling van de plaatselijke ANZ- kernen , de doorlopende nummering van de Zangfeesten, het al dan niet uithangen van de belgische vlag en het zingen van het Wilhelmus en het Zuid-Afrikaans volkslied.

Op 5 juli 1952 publiceerden de katholieke actiegroepen een motie waarin ze het zangverbond alle verdere medewerking weigerden.

De groep Vandewiele wou de ANZ – beperken tot een uitsluitend cultureel gerichte beweging, terwijl de groep Portier de traditie wou voortzetten. De scheuring was definitief. Ik maakte het ook mee. Tijdens mijn voorzitterschap wilden sommigen in het ANZ en ook de regisseur van het Zangfeest een loutere zangnamiddag maken, geen strijdrede, geen bevlogen bindteksten , geen strijdliederen. Ik kon hun poging tegenhouden , met bloed, zweet en tranen. nu, tranen is wel wat veel gezegd. Er werden zelfs eens twee Zangfeesten op dezelfde dag georganiseerd….

Hugo Portier Ere voorzitter ANZ

Meer achtergrondkennis: https://nevb.be/wiki/Algemeen_Nederlands_Zangverbond_(ANZ)

Een klein gedeelte van de immense taak die het ANZ op zich genomen heeft om ons Vlaams niet-materieel erfgoed te bewaren voor het nageslacht: zingen met Bruegel.

Meer info bij: https://anz.be/