1859: Eerste Amerikaanse diplomaat in Syrië, dat toen deel uitmaakte van het Ottomaanse Rijk

Damascus: vice consul Michael Mishaka met een bijbel in de hand. Hij was een protestantse christen.

“Als gevolg van een mislukte staatsgreep in 1957 door de CIA om de Syrische president Shukri al-Quwatli – Syrië’s eerste president na de onafhankelijkheid – af te zetten, vroeg Syrië de Amerikaanse ambassadeur James S. Moose Damascus te verlaten.  Op zijn beurt werd de Syrische ambassadeur Faris Zain Al-Din teruggeroepen naar Syrië.  Trouwens de eerste Syrische president, Shukri al-Quwatli,  had een bewogen leven: ondergrondse verzetsstrijder tégen de Ottomaanse overheersing, foltering en gevangenis, verzet tegen de inmiddels geïnstalleerde monarchie, vluchteling in Egypte, tot de doodstraf veroordeeld door de Fransen toen zij hun deel van de Ottomaanse koek toebedeeld kregen, gratieverlening en uiteindelijk – na de onafhankelijkheid – de eerste president.  Niet voor lang: het Syrische leger zette hem af in 1949, waarop hij opnieuw naar Egypte de benen nam.  Enz. enz.  Hij zou uiteindelijk in exil (Beiroet) sterven aan een hartaanval nadat hij vernam dat Syrië door de Israëliers verslagen werd.  De Syrische regering wilde hem oorspronkelijk zelfs niet in zijn thuisland laten begraven maar voorzag uiteindelijk een staatsbegrafenis met alle pracht en praal.  Een zeer opmerkelijk man, een filmscenario waardig.

N.a.v. de Zesdaagse Oorlog in 1967 verslechterden de VSA-Syrische relaties opnieuw, wat de bezetting door Israël van de Golanhoogte als gevolg had , om in juni 1974 na het akkoord tussen Israël en Syrië opnieuw de draad op te pakken, gevolgd door een officieel staatsbezoek van president Nixon aan Damascus.” (Wikipedia)

Syrië en de VSA – Niets nieuws onder de zon… “een democratische regering installeren”…

Kissingers “verdeel en heers”strategie