Termontstad-nieuws

Gent mag als schoolvoorbeeld tellen van pro-actief handelen. Ook al stelt het probleem zich niet, toch wil men daar de koe bij de niet voorhanden zijnde horens vatten.

Het OCMW heeft daar, zoals elders, een beleidsplan uitgedokterd met daarin verwerkt een hoofdstuk over de problematiek rond ouderen-met-een-migratieachtergrond. Niet dat er een problematiek te bespeuren valt, maar voor het geval dat…

Het OCMW maakt zich pro-actief zorgen, want het onderwerp van de bezorgdheid laat zich van geen kanten zien in de rusthuizen. Zelfs niet op bezoek. Alsof ze zich hier niet goed voelen. Geen enkele jadda of baba heeft voor een gelukkige oude dag in een Gents rusthuis gekozen. Zeg nu zelf, dan moet er toch iets mis zijn?

Zou het aan de verpleging liggen? Hebben ze geen bidtapijtje op de kamer? Of – Allah-beware – geldt er een hoofddoekenverbod?
En toch maken ze deel uit van het Gents gekleurd seniorenrijk. Waar zitten ze?

“Bovendien weten we dat senioren-met-een-migratieachtergrond vroeger ‘oud’ zijn. Ze vertonen nl. op jongere leeftijd dan ‘normaal’ (Nvdr: Het is verheugend te mogen lezen dat de oorspronkelijke bevolking als ‘normaal’ beschouwd wordt) ouderdomsverschijnselen.”
Dus telt het OCMW de 50-plussers erbij om zo tot een totaal van ca. 7000 importoudjes te komen die het OCMW allemaal graag zou willen verwelkomen.

Wij willen een stapje verder gaan. Moet er niet onderzocht worden om welke reden deze geliefde bevolkingsgroep eerder versleten is? Ligt het aan een te rigide leefstijl? Vijf keer per dag door de knieën gaan en bijhorende stretchoefeningen kunnen hun tol eisen. Ligt het aan hun dieet? Welke voedingstekorten hebben zij opgebouwd? Op de duur wreekt zich dat. Ligt het aan hun zelfopgelegde werkdiscipline? Open vragen.

Het OCMW stelt dat het probleem eventueel de taal zou kunnen zijn. Hoe ze daarop komen, snappen wij niet. Ze hebben immers al die jaren probleemloos hun weg naar de kassa’s der verschillende uitbetalingsinstellingen gevonden. Of ligt het aan de voeding? Het kan toch niet moeilijk zijn alle maaltijden halal te bereiden. De oorspronkelijke Gentenaars moeten maar eten wat de pot schaft; die zijn het immers gewoon zich aan te passen aan de verrijkte samenleving.  De importoudjes hebben vanzelfsprekend hun eigen taal en cultuur behouden. ‘Assimilatie‘ staat binnenkort ook op de Gentse verboden woordenlijst. Op termijn zal dit zonder enige twijfel opgelost geraken vermits het gebruik van de eigen taal in de scholen voortaan toegelaten wordt. Als overgangsmaatregel moeten er middelen vrij gemaakt worden om het personeel taallessen Turks, Arabisch… te laten volgen. Quasi als omgekeerde inburgeringstest. De Vlaamse regering zal daar wel oren naar hebben om subsidies uit te trekken.

De cafetaria kan zonder veel kosten omgebouwd worden tot moskee. Bedlegerige rusthuisbewoners-met-een-moslim-migratieachtergrond kunnen bovenop het onderlaken een wasbaar bidtapijtje ondergeschoven krijgen om aan hun religieuze noden te voldoen. Uiteraard moet er nog gesleuteld worden aan het opdelen van de beschikbare accomodaties in een gescheiden vrouwen- en een mannenafdeling met dito personeel.

Wij hebben toch nog enkele vragen. Hoe zit het met de gezinshereniging? Baba heeft misschien in zijn migratieachtergrond-land echtgenote nummer twee en drie zitten. Wat met de psychische kwelling, waaraan ze bloot gesteld kunnen worden: een kerstboom in de inkomhal, een carnavalfeestje, paaseieren… Zullen de toebedeelde kamers wel naar Mekka gericht zijn? Jong-maar-voortijdig-versleten-senioren-met-migratieachtergrond zullen de ramadan willen volgen. Is het voor hen geen kwelling dat de ongelovigen overdag zitten te schransen?

Gent mag niet op zijn lauweren rusten.  Het is nog een lange weg naar de volledige integratie.

FVE