In de Amerikaanse “sector” in het zuidwesten van Syrië, op de grens met Jordanië, dreigt een humanitaire catastrofe voor ca. 50.000 / 80.000 mensen in het vluchtelingenkamp Rukban. Jordanië wil niet helpen. De grens is gesloten uit angst voor aanslagen.

De VSA hadden (hebben?) in al Tanaf (of al Tanf) een basis. Het stadje ligt strategisch dichtbij de Iraakse en Jordaanse grens. Al Tanaf, dat in het begin van de zomer internationaal bekend werd omwille van de vrees van een escalatie tussen de grootmachten Rusland en de VSA. De Amerikaanse luchtmacht had daar immers – op Syrisch grondgebied – twee keer sjiïetische milities, Assads bondgenoten, aangevallen – iets wat de Russen niet over hun kant lieten gaan. Nog wel middenin een de-escalatiezone onder de hoede van de VSA. De grenslijnen zijn onduidelijk – als het om afspraken met de Russen gaat zijn de VSA niet geneigd veel details prijs te geven. Naar verluidt zou er een 55 km bufferzone afgesproken zijn waarin geen regeringsgezinde milities zouden mogen binnen dringen. Amerikaanse sector.
Een soortgelijk akkoord zou volgens Ha’aretz bij de Golanhoogte, dus verder naar het westen, voor 5 tot 10 km “afgesproken” zijn. Zou. Onduidelijkheid troef. Al dan niet gestaafde geruchten.

Het is daarom niet te verwonderen dat Rusland dergelijke akkoorden ontkent, blijft herhalen dat het om Syrisch grondgebied gaat en Rusland bijgevolg daarover niets te beslissen heeft. Onmogelijk na te gaan dus.

Blijft het feit dat de VSA er niet in geslaagd zijn met de hulp van geallieerde milities in het zuidoosten van Syrië een verbinding tussen de sjiïetische milities op Syrisch en Irakees grondgebied te verhinderen. Bij de bevrijding van de grensplaats Abu Kamal vielen ze elkaar in de armen.

En dan is er nog het Rukban vluchtelingenkamp in de Amerikaanse bufferzone. Daar zouden 50.000 tot 80.000 personen toevlucht gezocht hebben. Een humanitaire catastrofe dreigt, zo waarschuwde de VN einde oktober.  Het is uiterst moeilijk voedsel en andere hulpgoederen ter plaatse te brengen.

https://youtu.be/WvVoO1NlMQw

Het kamp, dat zich in niemandsland in de woestijn zowel op Syrisch als Jordaans grondgebied bevindt – een gedemilitariseerde zone –  zou bevolkt zijn met een mengeling van vluchtelingen. Zowel Syrische burgers op de vlucht voor I.S., als I.S.-gezinnen en… ondergedoken I.S.terroristen. Deze zouden naar verluidt de lakens uitdelen, bij de verdeling van hulpgoederen eerst in de rij staan, de zwaksten uitbuiten. De vrees dat hier slaapcellen van I.S. in veiligheid wachten op een kans om toe te slaan is niet denkbeeldig.  Ter illustratie: een piloot van de Jordaanse luchtmacht weigerde over het kamp te vliegen met journalisten uit vrees neergehaald te worden.  De Jordaanse bevelhebber in de regio, gen. Sami Kawafin, schat dat ca. 4000 I.S. terroristen zich in het kamp bevinden, met een arsenaal zware wapens.

Om deze reden weigert Jordanië meer voor het kamp te doen dan strikt noodzakelijk.  Tenslotte willen ze nog een zelfmoordactie op hun grondgebied vermijden.

Waterleiding werd in de buurt aangelegd. Dat zou zo ongeveer alles zijn. Verder is de bevolking van het kamp, met grotendeels vrouwen en kinderen, aangewezen op hulpinstanties, die amper de mogelijkheid hebben hulpgoederen te leveren.  De VN beloofden in september het kamp binnen enkele maanden te sluiten.   Het is nog maar de vraag of de I.S. terroristen weer een vrijgeleide zullen krijgen  “om slachtoffers bij de burgerbevolking te vermijden.”

ISIS Infiltrates the Rukban Refugee Camp at Jordan-Syria Border

Inside Rukban Camp, One of Syria’s Most Desperate Settlements