Janus of vredesapostel? Toen wij gisteren vernamen dat de president der VSA beslist had alle militaire eenheden binnenkort – binnen 1 à 3 maanden – uit Syrië terug te trekken vroegen wij ons onmiddellijk af wat de oorzaak, resp. de prijs was die hiervoor moet betaald worden.

Wie kan het ons kwalijk nemen dat we enigszins argwanend zijn. De VSA hadden immers recent nog “opleidingskrachten” naar Noord-Syrië gestuurd om de “plaatselijke bevolking” op te leiden, hadden er immers net nog observatieposten geïnstalleerd om de Turken en de Koerden gescheiden te houden, hadden immers in de in Al-Tanf basis in het zuiden terroristen tot veiligheidsagenten gepromoveerd om hulpzendingen naar het vluchtelingenkamp te begeleiden… wat niet direct resulteerde in bescherming van de hulpgoederen… eerder het tegenovergestelde, hadden en hebben nog steeds luchtaanvallen uitgevoerd op de Deir-Ezzor regio, waardoor de burgerbevolking meer te lijden heeft dan de beoogde IS-enclave, die – laat ons wel wezen – al lang geleden had kunnen van de kaart geveegd worden.

Dat Trump dit zomaar in z’n eentje, na een nachtje geplaagd geweest te zijn door nachtmerries, beslist heeft, maak dat de kat wijs. Zonder Pompeo, zonder Bolton… doet ie niets. Trump is geen strateeg. Hij doet aan politiek maar is geen politicus. Wat er écht achter zijn beslissing – voor zover die zal uitgevoerd worden – schuilt, is voor menigeen koffiedik kijken.

Dat hij niet vooraf met zijn entourage, met het Pentagon, met Netanyahu, met Erdogan… en ja zelfs met Poetin zou overlegd hebben is niet geloofwaardig. Zijn narcisme is omgekeerd evenredig aan zijn altruïsme.

En inderdaad, Netanyahu leek totaal niet verrast of verontrust. “Er zijn andere manieren om invloed uit te oefenen in de regio.” en “we gaan over naar een volgende fase van deze missie”, klinkt het. Als Netanyahu zich hierover niet opwindt, dan is dat veelzeggend. (…)

Enkele dagen voor Trumps ‘vredes’boodschap had hij nog een onderonsje met Erdogan. De Turkse regering suggereert dat de VSA overwegen Gülen uit te leveren, waarmee diens doodvonnis – of ten minste een levenslang verblijf in een kerker – bevestigd werd. En – niet onbelangrijk – na de vrijlating van Andrew Brunson – worden de wapenleveringen – o.a. helikopters en raketten – aan Turkije vlotjes voortgezet, ondanks de Turkse aankoop van het Russische S-400 antirakettensysteem. Zo zie je maar waarom het draait.

Op zijn minst een zeer rare evolutie nadat de VSA eerst te kennen hadden gegeven dat de geplande Turkse invasie van N-Syrië niet positief onthaald werd “er zouden Amerikaanse soldaten het slachtoffer kunnen worden”.

Tegelijkertijd wordt de Iraanse president met alle égards door Erdogan ontvangen.

Om de Koerden, die een eigen onafhankelijke staat beloofd werden, wordt niet getreurd. Der Mohr hat seine Schuldigkeit getan, der Mohr kann gehen. Van verraad gesproken! Trump kiest voor Turkije. Al de rest is zever in pakskes. De Britten en Fransen die in het kielzog van Uncle Sam in Syrië mee de lakens wilden uitdelen moeten maar zien hoe ze terug thuis geraken.

Macron is alleszins niet van plan forfait te geven. Spijtig dat er geen piramides staan… al was het maar voor de foto.

Wij zijn niet euforisch. Wij vrezen dat er ergens nog een uit de kluiten gewassen adder onder het gras zit. Wat gaat er met Al-Tanf, de militaire basis in het zuiden, bij de Jordaanse grens gebeuren? Wordt de perimeter opgeborgen? Mogen de Syriërs ongehinderd de 55 km zone rond de basis betreden? Kunnen hulpkonvooien naar het grote vluchtelingenkamp zonder angst beroofd te worden door de “beschermelingen” van het Amerikaans leger erheen? En… belangrijker… mogen deze vluchtelingen eindelijk het kamp verlaten om terug te keren naar de burgermaatschappij in hun land? Hoeveel “rebellen” zitten er verborgen in het kamp? Zijn er afspraken met de Jordaanse overheid? Waarheen met de “beschermelingen”? Neemt Uncle Sam hen mee naar de VSA?

Volgende vraag. Wat met de Koerden? Zal de Amerikaanse terugtrekking leiden tot verzoeningsgesprekken met de Syrische regering? Of… het tegenovergestelde… Hoever willen de Koerden en de Syrische overheid elkaar tegemoet komen? De olievelden ten oosten van de Eufraat zijn van enorm belang voor de Syrische oliebevoorrading en de staatskas.

En ten slotte I.S. en de “rebellen” in Idlibistan. Hoever willen zij gaan om Syrië te ontwrichten? Gaan de Koerden de hulp van het Syrische leger inroepen in de Deir Ezzor regio tegen I.S., resp. in het noorden tegen de Turken? Enerzijds hebben de Koerden de olievelden in handen, anderzijds kunnen zij alle hulp gebruiken om I.S. uit te schakelen. Zal Turkije toestaan dat het Syrische leger een offensief inzet om Al-Nusra en co. te verdrijven uit de provincie Idlib?

Poetin is gematigd enthousiast. “Ik ben het in het algemeen eens met de president van de VSA. Wij hebben belangrijke nederlagen bij de terroristen toegebracht. Er is echter het gevaar dat deze terroristen zullen infiltreren in buurlanden zoals bv. Afghanistan en andere landen, inbegrepen hun herkomstlanden. Een groot gevaar voor ons allemaal, ook in Rusland.” Wat betreft de terugtrekking uit Syrië, weet hij niet goed hoe dit te duiden. Hij stelt dat de VSA al zo’n 17 jaar in Afghanistan zitten en elk jaar opnieuw hun terugtrekking uit Afghanistan aangekondigd hebben, zonder dit in realiteit om te zetten. Hij ziet geen enkel teken van een terugtrekking uit Syrië maar acht het wel mogelijk.

Tot slot duiken wij even in ons archief.

Wordt zonder enige twijfel vervolgd.