Stilaan vallen de maskers af

De wetten 5371 en 5161 werden op 19 juli door het Oekraïense parlement goedgekeurd. Alleen de handtekening van de president ontbrak nog. Men begon aan verzetsacties: er werd een petitie opgestart, er werd betoogd (… in geen enkele nieuwsuitzending vermeld…) maar het was al boter aan de galg.

Door deze wet worden de arbeidsvoorwaarden in Oekraïne in een nieuw jasje gegoten, of beter: in een keurslijf. Hiermee volgt de Oekraïense regering de wensen van de nieuwe eigenaars. Geen bemoeizieke vakbonden meer. Geen collectieve arbeidscontracten meer. Het is ieder voor zich. Voor 70% der werknemers moeten individuele arbeidscontracten, zonder enige bescherming van de vakbond, het nieuwe normaal worden. Werknemers in kleine en middelgrote bedrijven, tot 250 werknemers, zullen een zgn. “zero-hour” contract aangeboden krijgen, te nemen of te laten. M.a.w. in het arbeidscontract staan geen werkuren vermeld; als werknemer moet je quasi op afroep paraat staan. Bovendien zou de staat vakbondseigendommen kunnen in beslag nemen. Is lijfeigenschap voortaan synoniem voor “democratisch” kapitalisme in Oekraïne?

En ja hoor, Zelensky luisterde naar “his masters voice”*, en ondertekende de wetten. Wie A zegt moet ook B zeggen. Eerst worden de staatseigendommen aan een vriendenprijsje van de hand gedaan. Bleef echter nog het probleem met de werknemers. Wat heb je aan eigendommen in Oekraïne als je de werkkrachten niet kan aan de leiband houden? Dus werd een wet goedgekeurd die “de vuile communistische vakbonden” buiten spel moet zetten en die toestaat dat werknemers de speelbal worden van de westerse “vrienden”.

Wij vragen ons af – de corruptie-reputatie van Oekraïne kennende – of, resp. hoeveel, overtuigingsgeld er overgemaakt werd op bankrekeningen van parlementsleden en Zelensky’s entourage. We vragen het ons gewoon af…

https://www.industriall-union.org/notorious-labour-law-adopted-in-ukraine

Jimmy Dore geeft meer uitleg en verwijst trouwens naar de inhoud van onze vorige artikels onderaan:

*Met referentie naar vorige bijdragen over “his masters voice”: