Nochtans zegde hij slechts wat de bevolking dacht. Tunesië is geen rijk land. Integendeel. Het land onderging de Jasmijnrevolutie, de doortocht van de zgz. “gematigde” islamitische partij Ennahda, de islamisering, infiltratie van moslimterroristen, de deelname van radicale jongeren bij ISIS, terroristische aanslagen, de coronapandemie… waardoor het toerisme op sterven na dood was. Russische toeristen, die Tunesië niet in de steek lieten, hebben menig gezin, dat zijn brood verdiende in de toeristische sector, gered. We schreven het toen al: “ze gaan hun dictators nog missen”… en zo geschiedde.
Er zijn talrijke werklozen. En wie geen werk heeft, krijgt geen werklozensteun. De kledingproductie, ooit bijzonder welvarend en van uitstekende kwaliteit, werd geruild voor de import van goedkope brol uit China. De Middellandse Zee is quasi leeggevist. De meeste hotels zijn tijdens de winter gesloten. Het toeristisch seizoen loopt grosso modo van Pasen tot Allerheiligen. Tijdens de wintermaanden wordt er dus niets verdiend. Dus werd en wordt er met lede ogen gekeken naar de zwart-werkende illegalen uit de Sub-Sahel en Midden-Afrika. Zij bezetten immers een baan die een Tunesiër broodnodig heeft. Of ze gaan de criminele toer op. Waar veel illegalen zijn is er ook veel criminaliteit. De illegalen blijven er hangen tot ze de kans zien de oversteek naar Europa te maken… intussen behelpen ze zich met zwart werk of diefstal.
President Saied raakte een open wonde. En nu is het hek van de dam. Het Tunesische volk wil de illegalen uit het land, wil de eigenheid van Tunesië behouden. En er volgde een heksenjacht. Op straat gezet, baan verloren, opgejaagd. En ja, ook degenen die een legale verblijfsvergunning hebben. Zwart is zwart. De schrik zit erin. Zowel voor de politie als voor de lokale bevolking. Verklikking is momenteel een populaire sport.
Ze kamperen intussen voor de ambassades en consulaten van hun resp. land. De Ivoorkust zal 500 landgenoten repatriëren. Ook Mali heeft een vliegtuig georganiseerd. Guinee noteerde tientallen landgenoten voor een terugkeer naar het thuisland. Mensenrechtenorganisaties reageren verontwaardigd en organiseerden een betoging.
Wat al jarenlang onderhuids smeulde, kreeg zuurstof door president Saieds uiting van ongerustheid. We zijn benieuwd hoe hij de geschiedenis zal ingaan: patriot of sadist?