N.a.v. de Ramadan kregen verschillende veroordeelde gevangenen in Tunesië amnestie.  Zij kozen het wijde sop, volgden de Poolster, en konden veilig hun anker uitgooien aan een Siciliaans strand.  De Tunesische landverhuizers verdwijnen nadien zonder een spoor na te laten, vragen geen asiel, willen geen vluchtelingenbescherming.  De plaatselijke bevolking is er niet gerust in.

Tunesië is hen liever kwijt dan rijk.  Bovendien maakte de regering duidelijk dat ze absoluut niet van plan is opvangcentra op te richten of veel moeite te doen om de exodus uit zwart Afrika – die nadat het vanuit Libië moeilijker geworden is de oversteek naar de EU te maken – nu hun geluk beproeven vanuit buurland Tunesië.

Bovendien is een klein beetje chantage totaal niet te versmaden.  Tunesië eist meer ondersteuning van de EU, zo verklaarde buitenminister Khemaies Jhianoui aan de “Welt”, want Tunesië is het eerste land in de regio van de zuidelijke Mid. Zee, die een “echte” democratie ingevoerd heeft.    Concreet eiste hij niet alleen financiële steun, maar ook bij de hulp bij de wetgevingsontplooiing, de opbouw van de economie en de modernisering van de infrastructuur.

Trouwens, de EU zou volgens hem beter de problemen bij de kop aanpakken, de Afrikaanse landen helpen ontwikkelen en een functionerende regering in Libië op poten zetten.

Over de corruptie in zwart Afrika en de Libische onwil ‘geholpen’ te worden op weg naar een democratische regering zweeg hij in alle talen.

Tunesien: Kohle her, oder wir schicken Euch die Flüchtlinge

https://youtu.be/KON3XaPKZ3s