Het socialistische Koninkrijk neemt grootmoedig asielzoekers op en stuurt ze vervolgens wandelen richting noorden. Spanje blij – asielzoekers blij.

Meer dan 2100 immigranten zijn in de twee eerste weken van het nieuwe jaar over de westelijke Mid.Zee-route in Spanje aangekomen; anderen via de twee Spaanse enclaves in Noord-Afrika Ceuta en Melilla. Meer dan in heel de voorgaande maand december, die op zich al een recordcijfer telde. Voor heel 2018 had het UNHCR voor heel Spanje 60.000 nieuwkomers gemeld, drie keer zo veel als in het voorgaande jaar. En in 2019 zouden het wel drie keer zo veel, m.n. 180.000, kunnen zijn.

Slechts uitzonderingen blijven in Spanje. De meesten trekken onmiddellijk verder naar midden Europa – met de bereidwillige hulp van de Spaanse overheid door middel van betaalde autobusritten van Andalusië naar het noorden van het land. Daar moeten ze overstappen op andere autobussen, die heimelijk ‘s nachts naar Frankrijk rijden. De reisbestemming van de meesten is Merkelland, een minderheid blijft in Frankrijk of wil zich hier bij ons vestigen. Nochtans had Angela Merkel in de herfst van verleden jaar met de socialistische Spaanse premier Pedro Sanchez een bilateraal immigrantenterugname-akkoord getekend, maar dat is de inkt niet waard waarmee het geschreven werd.

Het akkoord telt namelijk voor de (uitzonderlijke) gevallen waarbij asielzoekers zich in Spanje hebben laten registreren en via een omweg over Italië en Oostenrijk het Duitse grondgebied binnendringen en zich daar laat vangen. Moeten we er nog bij vermelden dat in heel 2018 geen enkele immigrant zo dom was?

Het Duitse binnenministerie houdt zich van de domme: de Frontex-agenten zouden wel in Spanje de nodige vaststellingen doen…

Over de immigratie binnen het controleloze Schengen bestaan er geen juiste cijfers. Te moeilijk, luidt de conclusie in de actuele risico-analyse van Frontex. Het Duitse importsecretariaat vraagt weliswaar bij de nieuw aangekomen vakkrachten welke reisroute ze genomen hebben, maar de meesten zijn geen aardrijkskunde-genieën of lijden aan voortijdige Alzheimer. Nochtans is deze vorm van illegale immigratie goed voor maandelijks 10.000 à 15.000 asielaanvragen. Niet alleen via de Pyreneeënroute maar ook nog altijd over de oude vertrouwde Balkanroute.

Frankrijk heeft de grenscontroles opgevoerd en is een getuige van de Spaanse socialistische doorvoerpolitiek. Zo kan Frankrijk vaststellen dat Spanje niet de minste moeite doet de nationaliteit van de landbestormers te controleren. Het is immers hun probleem niet – ergens over de grens zullen ze het varkentje wel wassen.