De obsessie van Gennez en co

De linkerzijde tracht haar greep op het onderwijs nog te vergroten. Dat gebeurt vanuit de obsessieve gedachte dat de maatschappij in al haar geledingen maakbaar is. Met alle schadelijke gevolgen vandien…

Het was SP.a-coryfee Caroline Gennez die in haar boek ‘De Verschilligen’ een licht liet schijnen over waar de socialisten met ons onderwijs naartoe willen. Voor Gennez moet de school de plaats worden waar de staat de opvoeding van onze kinderen quasi volledig overneemt van de ouders. Zij houdt een pleidooi voor een schooldag van 8u ‘s morgens tot 18u ‘s avonds.

Die volle 10 uur op school zouden niet alleen in de klas worden doorgebracht, maar ook op het sportveld of in het hobbylokaal. Kinderen zou op die manier niet alleen kennis worden bijgebracht, maar ook ‘creativiteit, ondernemingszin en burgerschap’. Huiswerk zou niet meer hoeven, zodat de avonden gezellig en leuk in het gezin kunnen worden doorgebracht. Ouders worden geacht zich niet al te veel meer met het schoolse leven van hun kroost te bemoeien. Voor vele allochtone, Nederlandsonkundige ouders valt er wellicht een zware last van de schouders: zij waren toch al niet in staat om hun kinderen te helpen bij schooltaken. In het kader van de ‘gelijke kansen’ is dat uiteraard mooi meegenomen.

DDR-Model

Het Gemeenschapsonderwijs, waarvan de top volledig doordesemd is van linkse maakbaarheidsideeën, was meteen verkocht, al gaven ze toch wel voorzichtig toe dat er wat financiële en praktische bezwaren zouden kunnen opduiken. In het katholieke onderwijs hielden ze deze keer gelukkig het hoofd koel en verwezen ze het idee naar de prullenmand. “Ik begrijp ook niet waarom alles altijd moet worden weggetrokken van de ouders,” aldus topvrouw Mieke Van Hecke. “De school neemt nu al veel meer taken op dan ze volgens mij zou moeten doen. Het is juist belangrijk dat ouders hun kinderen helpen met het huiswerk, over hun schouders meespieken waar ze mee bezig zijn, betrokken blijven bij wat ze doen in hun vrije tijd.”

Van Hecke heeft overschot van gelijk, natuurlijk. Wat Gennez wil, is absoluut niet wenselijk: niet voor de gezinnen, de ouders, de kinderen, niet voor de scholen, de leerkrachten. Voor niemand eigenlijk. Maar dat deert Gennez natuurlijk niet. Wat voor socialisten telt, is hoe ze op alle mogelijke manieren de maatschappij naar hun ideologische hand kunnen zetten. Daarbij is onderwijs een uitgelezen werkterrein, getuige de lange rij rode ministers van Onderwijs. En als dat onderwijs kan worden geboetseerd naar aloud DDR-model, waarbij de ouders zowat alle zeggenschap over de opvoeding van hun kinderen wordt afgenomen, dan gaat voor Gennez en co. natuurlijk een natte droom in vervulling.

Het is goed dat de ware aard van de socialisten met het idee van Gennez nog eens naar boven kwam. Hopelijk heeft het sommige mensen de ogen geopend.

Maximumfactuur

Nog een ballonnetje dat recent werd opgelaten was dat van de maximumfactuur in de eerste graad van het secundair onderwijs. Zo nieuw is die kwestie niet: er bestaan al langer plannen om de bestaande maximumfactuur in het basisonderwijs uit te breiden naar de eerste graad van het middelbaar. Deze keer is het Gemeenschapsonderwijs de grote pleitbezorger.

De maatregel wordt verkocht als sociaal noodzakelijk, omdat veel gezinnen hun schoolfacturen niet meer zouden kunnen betalen. Scholen kampen inderdaad met een steeds groter wordende berg aan niet-betaalde facturen en zien zich vaak verplicht om incassobureaus in te schakelen om hun centjes alsnog te bemachtigen. Maar een maximumfactuur is meer dan alleen maar een sociale maatregel…

De reden waarom zo’n maximumfactuur in het middelbaar tot nu toe niet werd ingevoerd, ligt in de zeer diverse aard van dat onderwijs. ASO is geen TSO, BSO of KSO en zelfs binnen die grote richtingen zijn er veel inhoudelijke verschillen. Wat maakt dat de kostenstructuur van al die types onderwijs zeer verschillend is en een maximumfactuur praktisch onmogelijk maakt. In het veel eenvormiger basisonderwijs is dat geen probleem en bovendien heeft Vlaanderen daar een lange traditie van (quasi) kosteloosheid. Reden waarom het Vlaams Belang de maximumfactuur in het basisonderwijs steunt.

Het voorstel van het GO impliceert dan ook de invoering van een veralgemeende brede eerste graad in het middelbaar, waardoor de bestaande diversiteit zou wegvallen en een maximumfactuur wél mogelijk wordt. Maar laat die algemene brede eerste graad nu net een van de belangrijkste punten zijn waarom wij de hervormingsplannen voor het secundair onderwijs van deze Vlaamse regering resoluut afwijzen. Zo’n brede eerste graad is een aanslag op onze onderwijsdiversiteit en een garantie op een verdere kwaliteitsdaling. Van die boer geen eieren dus.

Onze invalshoek

Uiteraard is het Vlaams Belang niet ongevoelig voor het feit dat gezinnen het moeilijk hebben om de kosten verbonden aan het onderwijs te betalen. Wij zijn immers een sociale volkspartij. Maar wij wensen toch enige kanttekeningen aan te brengen. Het is vooreerst niet zo gemakkelijk uit te maken of ouders de schoolfacturen niet kunnen, dan wel niet willen betalen. Omdat ze bijvoorbeeld voorrang geven aan allerlei luxe-uitgaven en de schoolfacturen met sprekend gemak telkens weer onderaan de stapel leggen. Bovendien bestaat er nog altijd zoiets als een schooltoelage voor gezinnen met een beperkt inkomen. Maar ook daar: die toelage wordt op rekening van de ouders gestort, en men kan alleen maar hopen dat die centen voor schoolse doeleinden worden gebruikt.

Ook het idee van sommigen om nog een extra ‘solidariteitsfonds’ op te richten, vinden wij geen goed idee.

Schoolspaarrekening

Het Vlaams Belang lanceert daarom een eigen voorstel. Wij willen voor elk kind een schoolspaarrekening.  Die staat op naam van het kind en de ouders kunnen daar niet zomaar geld afhalen. Tijdens het basisonderwijs (waar dus wel een maximumfactuur geldt) kan de rekening gespijsd worden door ‘schoolsparen’. En eens het kind in het middelbaar zit, kan ook de schooltoelage op die rekening gestort worden. Via een gesloten systeem van domiciliëring kunnen dan de schoolfacturen worden betaald. De rekening wordt gedeblokkeerd als het kind 18 jaar wordt. Op die manier wordt ervoor gezorgd dat de schooltoelage altijd voor schoolbehoeften wordt gebruikt, én worden de ouders aangezet hun verantwoordelijkheid te nemen.

Ons voorstel heeft in elk geval de verdienste dat het geen andere ideologische ingrepen in het onderwijs verbergt. Het is een zuivere sociale maatregel, in het belang van het kind. Niet ontsproten uit de obsessie om de maatschappij via het onderwijs te hervormen. De obsessie van Pascal Smet, Caroline Gennez of Frank Vandenbroucke. Een obsessie die al veel kapot heeft gemaakt. In het onderwijs en in onze samenleving.

 Wim Van Dijck, VB Magazine 03.2014

Nvdr: Hierbij een video van een experiment in het Leipziger schoolmuseum, waarbij het niet de bedoeling was een retroblik te geven maar wel om duidelijk te maken hoe kinderen kunnen gehersenspoeld worden.

Duits gesproken, ondertiteling en vertaling via cc onderaan.