Een aangename verrassing tijdens de 11 juliherdenking der Gulden Sinjoren was de groet uit Nederland van Es van Tilburg, een jonge Voorpost-militant.  Hij had een niet te misverstane boodschap meegebracht over ‘sfeer’.  Men kan het ook ‘anders’ noemen, zijn woordkeuze is bijzonder ‘sfeervol’.

“Goedemiddag Beste Vlamingen. Dank voor de uitnodiging om vanaf deze plek als Nederlander, of Noord-Nederlander zoals u wil, kort iets te mogen zeggen op deze Vlaamse feestdag.

Niemand kan er hier vandaag op dit prachtige Hendrik Conscienceplein om heen: Dit is Vlaamse grond! Zie de Vlaams- culturele uitingen die op het programma staan, de vele Leeuwenvlaggen, het oranje-wit-blauw van Willem van Oranjes’ Prinsenvlag, hier en daar een pint en niet geheel onbelangrijk; een verzameling echte en fiere Vlamingen. Men wordt hier als het ware helemaal ondergedompeld in de Vlaamse sfeer. En ik moet u zeggen; dit voelt voor mij niet alleen bijzonder goed en feestelijk, dit maakt mij ook dankbaar naar u allen, en ik zal u zeggen waarom.

Het doet mij namelijk denken aan het door de filosoof Peter Sloterdijk* uitgedachte concept van zogeheten ‘Sferen’. Sloterdijk, de bekende Duitse denker met de Nederlandse naam, stelt namelijk dat de mens van meet af aan een sfeer bouwend wezen is.

Voortdurend blijft de mens op zoek naar een zekere sfeer, een huiselijke binnenruimte, simpel gezegd een metaforisch ‘huis’ dat hem identiteit en beschutting tegen het altijd grotere ‘buiten’ biedt; het gezin, de familie, het dorp, de stad en de natie, als ‘huis’ tegenover het grote vormeloze buiten.

De chaos van het grote, vormeloze buiten kan namelijk geen degelijk huis zijn.  Een huis van en voor iedereen is immers tegelijkertijd een huis voor niemand.

Iedere sfeer heeft dan ook blijvend uitingen nodig die de individualiteit van haar sfeer-bewoners overstijgen waardoor zij zich ook met elkaar verbonden voelen en ook over generaties heen blijven voelen. ”Door middel van onder meer goden, verhalen en kunsten kunnen individuen zichzelf de prikkelingen toedienen die hen tot een volk maken”. Zonder uitingen blijft er echter -letterlijk- weinig sfeer meer over.

Ik denk dat ik wel mag zeggen dat we ons vandaag te midden van een manifest zichtbare, en in de meest positieve zin van het woord, ook militante uiting van de Vlaamse, Zuid-Nederlandse sfeer bevinden. Ik ben daarom blij dat ik daarmee vandaag met een constructief en positief gezelschap mag zijn, te midden van toegewijde en liefdevolle sfeerbouwers aan het eeuwenoude Vlaamse, Nederlandse huis.

Hiermee bedoel ik niet enkel de vrijwilligers die het dankbare opbouwwerk gedaan hebben of alles organisatorisch in goede banen leiden, maar ook u die vandaag op deze viering afgekomen bent. Ook u levert vandaag een belangrijke bijdrage aan het in stand houden van de Vlaamse sfeer hier in Antwerpen.

Want sfeermakers zoals u allen, zijn hard nodig. Pim Fortuyn, dit jaar vijftien geleden vermoord en in mei dit jaar indrukkend herdacht in Rotterdam, zei al eens het volgende voor Nederlands publiek en ik citeer; “Wij Nederlanders zijn niet meer geïnteresseerd in ons erfgoed en onze voorouders. Wij kennen onze geschiedenis slecht en weten zodoende niets over onze culturele identiteit”, einde citaat. 

En Fortuyn legde zoals hij vaak deed, ook hier eens de vinger op de wonde. Met name West-Europa heeft te kampen met een zekere sferische armoede, een gebrek aan sfeer vanuit onszelf en voor ons zelf. Al dan niet bedoeld zijn onze sferische huizen zoals het gezin, de familie, het dorp, de stad en de natie, ik heb ze al eerder genoemd, de afgelopen decennia stelselmatig ondergewaardeerd, stuk gemaakt en vaak zelfs verdacht gemaakt. 

Onze etnisch-culturele uitingen zijn naar de achtergrond geraakt en daarvoor in de plaats is een van etniciteit en vaderland geneutraliseerde politieke en populaire cultuur op-          gekomen.

Deze globalistische massacultuur kan echter nooit als een degelijk huis dienen. Het resultaat is namelijk dat westerlingen te midden van de chaos van de wereld   een steeds zwakker huis hebben om in te wonen, er steeds minder is dat hen tot een volk maakt, en henzelf en uiteraard hun huishouding, duurzaam beschermt en weerbaar maakt.

Tegelijkertijd, en vooral ook dankzij, laat het westen al decennia niet enkel grootschalig individuen binnen, maar daarmee ook massaal sfeerbewoners van niet-westerse en wel vitale sferen. Het zijn vaak op uitbreiding gerichte sferen die als het ware ons eigen West-Europese erf betrekken voor een aanbouw aan dat van hun eigen huis elders in de wereld.

De islam en het mee naar hier overgewaaide Turkse nationalisme, zijn hiervan helaas overduidelijke voorbeelden.

Vanuit de positie van deze immigranten bezien, wordt de uitbouw van hun sferen op onze grond immers zowat gefaciliteerd door onze besturende politici en tal van naïevelingen onder het mom van multiculturele tolerantie en diversiteit. Toch zou zelfs een kind moeten kunnen inzien dat dit in ieder geval allesbehalve naar een ‘Toekomst in eigen Handen’ zal leiden. Integendeel.

Hier kunnen en mogen we nooit akkoord mee gaan. Vlaanderen was en is geen verlengstuk van Frankrijk, en al helemaal niet van het Midden-Oosten en Afrika.

Afrondend zeg ik daarom: Vlamingen, herdenk vandaag met trots de overwinning van de Guldensporenslag en bovenal beste Vlamingen, maak sfeer, Vlaamse sfeer, Nederlandse sfeer. Blijf het Nederlandse karakter van Vlaanderen en de hele Nederlanden keer op keer bevestigen met uitingen zoals vandaag.

De Nederlandse sfeer is namelijk zoals Willem van Oranje zou zeggen, te klein om gedeeld te blijven! Daaraan zou ik willen toevoegen dat ze tevens te waardevol is om verwaarloosd te worden, teveel deel van onszelf om door anderen bestuurd te worden, en onze eigenheid is ons simpelweg te lief om door grootschalige immigratie verdund of vervangen te worden. Dit is namelijk ons land!

Ik wens u allen een strijdbare en uiteraard een bijzonder sfeervolle, Vlaamse feestdag! Houzee!”

*Peter Sloterdijk, een impressie: