Aanvallen op het christendom worden in Frankrijk ontkend.
Zoals door onze redactie bij herhaling aangeklaagd zijn noch het stelen van geld uit offerblokken, de roof van kunstwerken uit kerken of kerk-en grafbeschadigingen, resp. -branden en ontheiligingen een nieuw fenomeen in Frankrijk. In 2017 werden volgens cijfers van het binnenministerie 252 grafzerken beschadigd, resp. vernield en 626 kerken op de een of andere manier beschadigd of ontheiligd. Voor 2018 gaf het binnenministerie 1063 aanvallen toe, waarvan 3/4 op kerkelijke gebouwen en 1/4 graven. In ca. 100 gevallen met extreem veel geweld. Op een jaar dus 2 à 3 aanvallen, beschadigingen, vernielingen, kerken die spectaculair aan een zelfontbrandingsvirus lijden, ontheiligingen op christelijke monumenten per dag.
Echter sinds het begin van 2019 stijgt het aantal spectaculair: we verwijzen naar vorige bijdragen onderaan. Bij uitzondering toont de politieke elite interesse, laat staan verontwaardiging. In de nationale media is er geen belangstelling; hoogstens enkele lijntjes in het middenkatern van een plaatselijk krantje.
Vanuit de staat en de kerkelijke instanties wordt het fenomeen omgekeerd evenredig behandeld als de “islamofobie” en het “antisemitisme”… met als dooddoener dat er tegenover 45.000 kerken slechts 2300 moskeeën en 300 synagogen op Franse bodem staan. Deze logica volgend komen we tot de conclusie dat het de kerken aan zichzelf te wijten hebben: hun aantal is pure provocatie aan het adres van anders-gelovigen. Als ze ca. 40.000 kerken sluiten, afbreken of een andere bestemming geven is het probleem van de baan. Vooral stuitend is het feit dat staat én kerk eensgezind weigeren ideologische motieven toe te schrijven aan de aanvallen. Kerkenschenders worden zoals islamitische terroristen voorzien van een medisch dossier met analyses zoals “psychisch ziek, verward, labiel, getraumatiseerd…” of als iemand die “noodgedwongen” – uit financiële wanhoop – naar andere wapens, resp. inkomensbronnen, grijpt. Een voorbeeld: hoewel in de kerken van Houilles en Maisons-Laffitte (regio Parijs) het altaarkruis en een Mariabeeld, resp. het tabernakel zwaar beschadigd werden weigert het bisdom Versailles daarin een anti-christelijke daad te zien. Pas als het écht te grof wordt zoals bv. in Nîmes, waar de hosties op de grond uitgestrooid werden en de kerkwand met een kruis van menselijke uitwerpselen voorzien werd kon de Kerk de ogen voor de werkelijkheid niet meer sluiten en een ontwijding erkennen. Maar in het algemeen relativeert de secretaris-generaal van de bisschopsconferentie, Olivier Ribadeau-Dumas, de gebeurtenissen. Immers – we citeren – “Er zijn ook veel mensen die niet weten wat een kerk is. Ze betreden de kerk om er te stelen, te verwoesten. Men moet dus de aanvallen op kerken genuanceerd bekijken.”
Genuanceerd. Poco vertaling voor “onder de mat vegen”. Volgens hem moeten we Jezus bede aan God de Vader volgen “God, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen.” (Lucas 23:34) gevolgd door “Ik zeg u geen weerstand te bieden aan het onrecht, doch als iemand u op de rechterwang slaat, keer hem dan ook de andere toe.” (Mattheus 5:38-48)
Welke maat oogkleppen zou die man dragen?