Schijnvaderschap

De asielindustrie is minstens even inventief als de haute finance. Deze laatste vindt altijd wel een lucratief achterpoortje om geld ergens te parkeren waar de overheid er geen beslag kan opleggen.
De asielindustrie heeft een nieuwe invalshoek gevonden om toegang te krijgen tot de zgn. ‘burcht EUropa’: nl. kinderkenning door schijnvaders.

Buitenlandse moeders of zwangere vrouwen vragen in Merkelland asiel aan; ze komen hoofdzakelijk uit Afrika of Oost-Europa en komen dikwijls met een toeristenvisum het land binnen. Via een makelaar zoeken ze dan een schijnvader, die in ruil voor een vergoeding het kind (of kinderen) erkent. En voilà, zonder veel heisa, is de toekomst van moeder en kroost verzekerd. Zij mogen blijven.
Alleen al in Berlijn zouden 700 gevallen bekend zijn. In werkelijkheid? Ach. Zou men honger lijden om een mondje meer? De Berlijnse procureur heeft het over meerdere gevallen per maand. Zo zijn er zelfs nepvaders bekend die meer dan tien bloeikes van kinderen als hun kroost erkend hebben.

Justitie kan tot op heden niet ingrijpen vermits een kind erkennen geen strafbaar feit is.

Wie zich afvraagt hoe het dan zit met de onderhoudsplicht t.o.v. de kinderen is niet mee met de moderne tijd.  Een kei kan je niet stropen.  Het sociale systeem is een excellent vangnet voor alleenstaande moeders… op voorwaarde dat ze uit verre streken afkomstig zijn.  En dan hebben we natuurlijk ook nog de Gutmenschen en linkse volksverraders die hen blijven ondersteunen.

Asyl in Berlin Schwangere zahlen viel Geld für Scheinvaterschaft und Bleiberecht

U kan via de icoontjes onderaan de geautomatiseerde ondertiteling en vertaling inschakelen.

https://youtu.be/ZuR4BjuEJJ0